CHAPTER 13

442 11 0
                                    

Follow me on Instagram and Twitter :) @roriilrl












ALAS dose na nang hating gabi ng maka uwi ako sa bahay. Agad akong umakyat sa kwarto at humiga sa kama. Hindi parin maalis sa aking isipan 'yung sa pinag-uusap namin kanina tungkol kina Clay at Maxine. 


flashback....

"How can you be so sure that he have feelings for Maxine?" seryoso niyang tanong sa'kin.

"I am not blind Craige. Hindi ako bulag para hindi makita at maramdaman 'yung sa kanilang dalawa. And I have proof too. I saw them confessing feelings with each other at the back of the gym. Hindi pa ba sapat 'yun para hindi isiping may mahal na siyang iba? I know Clay. Malihim siya, oo. But when it comes to his feelings hinding-hindi niya makakayang itago 'yun lalo na at nasa malapit lang 'yung nagugustuhan niya." I said being strong dahil tutulo na talaga siya. Ayokong makita niya akong umiiyak. Not now. Not tonight.

"Kaya mo bang magparaya at magpaka martyr? If you love him that much why don't yo—"

"Stop!" sigaw ko. I stand straight facing him. "A-ayoko na... Masakit dito o. Tama na..."

Humagulgol ako at napa upo. I crossed my arms and cried and cried out loud.

"Why is this happening to me? Parusa ba ito dahil sa pangloloko ko sayo?" sunod-sunod kung sinabi. "Bakit akoo!? Hindi ba pwedeng iba nalang? Sa dinami-raming babae, bakit ako pa? Do I deserve to be hurt like this? Ha? Nararapat ba—"

"Sshh..." niyakap niya ako at hinimas-himas ang aking basang likuran. "This isn't your fault, okay? Walang may sala dito. Nagmahal ka lang naman Nina. And that's not new. Lahat ng nagmamahal nakakaranas ng sakit at hapdi sa puso. Your not the only one. The thing is, you gave up so easily. Hindi mo man lang pinaglaban siya. Ano bang paki mo kung mahal nila ang isa't isa? Kung ang mag asawa nga na legal na naghihiwalay, sila pa kayang nag-aaminan pa lang. You should fight! Pero sa sinabi mo, I don't think you can do it. Nagsisimula ka palang eh, tama na agad? Alam kung masakit dahil naramdaman ko din 'yan sayo. And look where I am? Nasa tabi mo. Even though it hurts deep inside, you need to fight. Giving up is not a solution. Don't cry now Mrs ko..."

end of flashback....


"This is stupid..." I whispered before my eyes starting drooping. I closed my eyes as I cuddled with my pillow.


--**--

Morning

I woke up feeling dizzy. Augh! I hate waking up like this. I was about to stand up when I heard my phone buzzed.

Craige:
  Good morning Mrs ko :D Did you have a good sleep? I wish I was there beside you in bed. Hmm... Anyways, I'll see you later at school. Bye!

Aish! Anong nakain niya? Texting me this early in the morning. Psh.

*beep beep*

Sh*t! Sino na naman 'to?

Boss:
  Good morning Ms Suarez. Sorry for texting you this early but I would just like to tell you that you are free for 1 month. I'm leaving and taking a rest. I hoped you understand. Sarado muna ang shop. Take care :)

Omo. Is he serious? But—

Ako:
  Guys, natanggap niyo ba?

sent [April&Xander]

*beep beep*

April:
Yep! Nakakagulat nga eh...

Xander:
Yeah.x! Bahala siya sa buhay niya. >_>

Ako:
  Aren't you worried?

sent [April&Xander]

*beep beep*

Xander:
  Usap nalang tayo mamaya. I need to run some errands.

April:
  6 @Grills. See 'ya! ^.^

Nakakapagtaka naman. This is the first time boss will closed the shop for how many days. Hindi ba siya nasasayangan sa—Wait, sabagay mayaman na naman sila. Phew. I need to take a shower.

I'm Into HerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon