Galony Academy: The Long Lost Legendary Princess (SLOW-UPDATE)

Galony Academy: Prologue

Yana's POV

Nakatingin ako ngayon sa mga naglalakihang bahay sa malapit, kung pagmamasdan mo ang buong lugar, ang una mong mapapansin ay ang lugar kung nasaan ako, ang lugar kung nasaan ang mga skwater, mga mahihirap, pero sa kabilang parte ng lugar ay ang mga naglalakihang bahay, sobrang layo sa lugar kung nasaan ako dahil ang mga bahay doon ay malalaki, magagara, malilinis at alam mong malaking pera ang winaldas para lang mapagawa, pero sa parteng ito ng bayan ay iba, dito maliliit, marurumi ang mga bahay at kahit lumindol lang ng mahina ay magsisitumbahan na.

Sa lugar na ito, walang patas, kung mahirap ka–mahirap kana wala ng mababago doon. Iyan ang patakaran sa lugar na ito, kaya ang malas mo kung mahirap ka tulad ko.

"Makakapagpagawa din tayo ng ganyan, ate. Wag ka mag alala" Sabi ni Yvo, nakababata kong kapatid.

Nawalan naman ako ng gana dahil sa sinabi niya. Dahil kahit anong gawin niya hinding hindi kami magkakaroon niyan, kahit na isang buwan pa kaming hindi kumain hinding hindi kami magkakaroon o kahit makaapak manlang sa ganyang kagarang bahay.

"Hwag ka ng mangarap, Yvo. Kahit kailan hindi tayo magkakaroon niyan" Kontra ni Yvonne, kambal ni Yvo.

Parehong pareho talaga kami ng takbo ng isip ni Yvonne

"Tss. You both are always like that" Nakapout na sabi ni Yvo. Tss, kung minsan sumasagi talaga sa isip ko na baka bakla talaga itong lalake na ito eh.

"Don't pout, dude. You looks like a gay" Pokerface na sabi ko.

"Yeah, whatever, ate" Sabi niya sabay irap.

"Whatever–whatever kapang sinasabi diyan, tara na pumasok na kayo sa loob, ang daldal niyo" I said.

Hindi na sila tumanggi dahil sabay na silang naglakad papasok sa bahay.

Pero bago ako naglakad pinagmasdan ko muna ang mga naglalakihang bahay.

Sinusumpa ko ang lugar na ito, ang mundong ito. Mga walang puso ang mga nasa gobyerno.

Sa isip isip ko.

Bago ako maka hakbang papuntang pintuan ng aming bahay, may narinig na akong ingay na nanggagaling mismo sa loob ng bahay namin. Nagmadali akong makapasok sa loob.

Pero natigilan ako ng makita kung ano ang nangyayari sa loob. May mga dark charmers, at hawak nila sila mama.

"No, no, no, please, let them go, please" Pagmamakaawa ko na halos maiyak na ako.

"You know what? You have two choices. First, you'll go with us and we will let go your family. Or we will kill your family just because you choose to be with them" Sabi ng lalake sa gitna, I think he's the leader of this shit.

"No, no, please, let them go" Hagulgol kong pagmamakaawa.

"Ye-yeah I-I'll go with you, j-just let t-them go, please" Sabi ko habang unti unti akong lumuluhod sa harapan nila.

What the fuck is their problem? We didn't do anything, we're not rich, we're not powerful, so what the fuck is this?

"As you wish" Sabi niya, pero hindi ko inaasahan ang sunod niyang ginawa. Ginilitan niya sa leeg ang tatay ko. Habang tumutumba ang tatay ko sa sahig, pakiramdam ko nag i-islow motion ang paligid.

"Oww shit, no!" Sigaw at nagpumilit na pumunta sa pwesto ni papa kahit na pinipigilan nila ako, pero walang nakapigil sakin kaya pinabayaan nalang nila ako.

"Dad, d-dad, please, hold on, please" Sabi ko sa kanya habang hawak hawak ko ang ulo niya at humahagulgol.

"D-dad?" Dinig kong tawag nila Yvonne at Yvo ka'y dad.

"It's okay" Sabi ni daddy habang unti unting pumipikit ang kanyang mga mata.

"N-no, no, please, wake up, dad, dad!" Pero huli na ang lahat pumikit na siya.

"What a scene, huh?" Parang naaamuse na sabi pa ng walang pusong lalakeng yon.

"Sa-sabi mo pag sumama ako, wala kang gagawin sakanila" Sabi ko habang nakaluhod at nakayuko sa harap ng papa ko.

"Whoa, sinabi ko ba 'yon?" Sabi pa niya habang nakahawak sa baba niya na wari ay nag iisip. "Ay, sorry nakalimitan ko eh" Pahabol niya na may tunong nang aasar.

Hindi ako umalis sa pwesto ko, nakaluhod lang at bahagyang nakayuko. Napansin kung may binulong ang leader nila sa katabi niya at laking gulat ko ng bigla nalang bumagsak si mama. Napatingala ako dahil d'on, pero hindi ako makapaniwala sa nakita ko. Ang mama ko, may nakatarak na dagger sa dibdib niya sa may bandang puso.

"Hindi, hindi, hindi! Ma!" Sabi ko at nag madaling pumunta sa pwesto kung saan siya bumagsak.

Hinawakan ko ang parte ng dibdib niya na pinagtatarakan ng dagger at tinignan ang dugong kumapit sa mga kamay ko.

"Mama! Hindi, ma!" Sigaw ni Yvonne. Wala akong magawa, nakatingin lang ako sa kamay ko na may dugo, nanglalaki ang mga mata.

"Mama" Nasabi nalang ni Yvo bahang humahagulgol, dahil sa pagkagulat.

"Ano bang ginawa namin sainyo?" Halos bulong nalang ang lumabas sa bibig ko at hindi ko din alam kung narinig nila 'yon.

"Maghanda ka, dahil hindi pa kami tapos" Sabi nang leader nila habang lumalapit ka'y Yvonne.

"Hwag, hwag! Hwag kang lalapit sa kanya!" Sigaw ko na halos ika paos ko na pero nilampasan niya si Yvonne at dumaretso siya ka'y Yvo at walang sabisabing sinaksak ito sa puso. Hindi. Wala akong sinabi dahil siguro namanhin nako sa mga nasaksihan, napayuko nalang ako na halos dumikit na ang noo ko sa sahig at humahulgol ng iyak.

Ilang segundong gano'n ang posisyon ko, wala akong pakialam kung mangalay man ako o ano.

"Hwag kang lalapit!" Dinig kong sigaw ni Yvonne at kahit wala na akong lakas na tumingala, ginawa ko parin, pinilit ko kahit dahandahan lang.

At nang makatingala na ako akala ko wala na akong ikamamanhid pa, pero sa nakita ko? Parang gusto kong magwala pero hindi ko magawa dahil may bigla nalang humawak sa mga braso ko.

Ang nakikita ko lang naman ay isang lalake na hinahalikan ang isang babae na halos wala ng saplot at ang babaeng ito ay walang iba kundi si Yvonne.

Nanlalaki ang mga mata ko habang nagpupumiglas sa hawak nila, hindi ako tumigil sa kakapiglas pero may bigla nalang  sumuntok sa tiyan ko dahilan para mawalan ako ng balanse at bumagsak pero hawak parin nila ako, wala akong ibang magawa kundi ang pagmasdan ang kapatid ko na halayin ng walang hiyang lalakeng ito, sinusubukan kong  tumayo pero hindi ko kaya, nanghihina ako.

Yumuko nalang ako para hindi makita ang lahat ng nangyayari. Wala akong magawa, malakas sila, marami pero kahit na nag iisa lang yung nandito hindi ko parin kaya kasi ang lalaki nilang mga lalake, kahit gamitin ko pa ang ability ko hindi ko kakayanin.

Napapikit nalang ako ng mariin ng marinig ko ang mga iyak at hikbi ni Yvonne.

"T-tama na" Sabi ko na wala ring silbi dahil halos bulong nalang ang lumabas sa bibig ko.

"A-ate" Dinig kong tawag niya sa pangalan ko.

"Please, tama na. Sasama na ako, pakawalan niyo na siya, please" Pagmamakaawa ko.

***