Chorzy Psychicznie

Ah...niech żyje logika!

Patrzyłem na scenę przedemną z niesmakiem.
- Kiedy ten idiota się nie boi!
Czarny darł się do kumpla w bandanie na ustach i goglach na włosach. Timy, Tomy, Tony? Coś koło tego.
- To po co go porwałeś?
Widzę ,że mamy to samo...
- Bo miał się bać!
Jack.........Jace.........Jude..........
- Może by go zwerbować?
Tym razem odezwał się gościu , który wcześniej paradował w białej masce. Nie pytajta o imię. Nie pamiętam.
- Pojebało Cię!?! To moja ofiara!
Chłopak w białej bluzie zrobił desperacki gest w moją stronę.
Jimmy....John....Jeremy......
- Jeśli jeszcze go nie zabiłeś to in tak tego nie zrobisz. A jeśli się nie boi, może być przydatny.
Spojrzałem na całą zgromadzoną ekipę, potem na tego durnia.
- No chyba Cię coś boli.
Spojrzał na mnie, unosząc brwi. A...no tak...ma nóż...Ups...
- TERAZ ROZUMIESZ O CO MI CHODZI???
Ciemniakowi się włączył bulwers....Jess......Jasper...?
- Oh sory jak mi przykro?
Mówiłem już że na drugie mam sarkazm? Nie? Sorka, musiałem przeoczyć.
- WEŹ SIĘ ZAMKNIJ!!!
Jeff!!!
- Nope.
- MORDA!
Przewróciłem oczami.
- On nie może do nas dołączyć!
- Tim ma rację.
Do pokoju wszedł chłopak....weszło coś trudnego do opisania. Czarne oczy, szara skóra, długi język i jasne włosy.
Przyjrzał mi się czarnymi paczałami, po czym zaśmiał się szaleńczo.
-Jestem Kasper.
Uniosłem brew.
- A ja CziCzi. Miło poznać.
- CziCzi?
Spojrzeli na mnie ze zdziwionymi minami.
- WIDZISZ!?!?
Jeffi zrobił się czerwony na twarzy. Jeffi...
- Ależ Jeffi spokojnie, nie bulwersuj się bo Ci żyłka pęknie...
Nastolatek zmróżył jedno oko.
- Nie. Mów. Do. Mnie. JEFFI!!!
Tera już nie wytrzymałem. Wpadłem w niekontrolowany śmiech.
*
Mike stał przedemną, oparty o czerwonego crossa. Szare włosy miał wygolone z jednej strony. Sinoniebieskie oczy patrzyły poważnie na spanikowane twarze. Kris chodził w kółko i klnął pod nosem. Ten z kolei miał niebieską kitkę i jasnobrązowe oczy. Lean i Matheo obmyślali strategię. Narazie nie mówiliśmy nic rodzicom Nata. Ja osobiście jestem spanikowany jak nigdy. Boję się. Nie wiem co z nim będzie. Nie wiem, gdzie mój Nati...
*
Lewo. Przód. Drzwi. W las. Przed siebie. Omiń drzewo... Dobra. Dalej. Po łuku. Wracaj. Omiń to przeklęte drzewo...Kto to tu postawił? Mniejsza. Drzwi. Przód. Prawo. Jestem. Dobra.
- Szybki jesteś.
Obejrzałem się przez ramię na chłopaka. Tim, tak? Chyba tak.
- Wiem.
Wróciłem i siadłem na łóżko.
- Po co wyszedłeś?
-Pobiegać.
Chłopak zmarszczył brwi.
- Tak o, pobiegać?
- Yhm. Nie lubię siedzieć w miejscu.
Nastolatek potarł się po karku.
- Nadał byś się na Proxy...
Przekrzywiłem głowę.
- Oke....
Do pokoju - bo jakże by inaczej - wparował Jeff.
- Siema Jeffi. Co tam na froncie?
Brew zaczęła mu drgać. To chyba nie za dobrze... że się powtórzę : Ups...
- Tim. Toby Cię szuka.
Chłopak wzruszył ramionami i wyszedł. Ja zostałem sam na sam z tą krwiożerczą bestią.
- Więc. Jak się nazywasz?
Znów spojrzałem na chłopaka posiadającego trzy szare komórki w tym dwie opuchnięte, trzecią w trakcie wyprowadzki.
- Mówiłem już, że to nie ważne.
Wykorzystując swój urok osobisty, uśmiechnąłem się delikatnie i spuściłem wzrok. Wyczułem zaskoczenie ze strony chłopaka.
- W porządku?
Znów na niego spojrzałem i pokiwałem głową. Poczułem, że moje policzki się rumienią. A to nowość...ciekawe...Później się tym zajmę. Nastolatek usiadł przedemną i położył mi dwa palce pod brodą.
- Urocze....Zły chłopiec się rumieni...
Przymróżyłem oczy.
- Bywa.
Po chwili - ku mojemu zdziwieniu - poczułem na ustach ciepłe wargi. Logigczne chyba czyje. Nastolatek całował mnie delikatnie i powoli, jakby czekał na jakieś pozwolenie. I właśnie w tym momecie moje bariery poleciały w taką dużą dziurwę. A luj...raz się żyje. Odwzajemniłem jego pocałunek. Położyłem mu dłonie na zakrwawionej bluzie. Pod materiałem dało się wyczuć zarys mięśni. Ja , ze względu na dodatkowe zmysły, wyczułem też ból zadany zarówno ranami, jak i słowami . Czarnowłosy przyciągnął mnie do siebie, łapiąc mnie dłońmi w tali. Jęknąłem mu cicho w usta.
- Nie zostaniesz Proxy...nie oddam Cię im....
*
Razem z Krisem i Matheo postanowiliśmy sprawdzić las. Może leży gdzieś nietomny? Lean i Mike patrolwali okolice na crossach, od czasu do czasu zatrzymując się i sprawdzając niektóre miejsca pieszo. Matheo, ze swoim wężowatym ozorem, co chwila paplał do telefonu jakąś wiązankę. Chodziliśmy od świtu. Już zmierzcha. Dalej nic. Jest ciemno jak w dupie ( idąc za przysłowiem "u murzyna" , ale nie bądźmy rasistami, czy biała czy czarna - dupa to dupa, tam zawsze jest ciemno) . Przechodząc obok kolejnego równie dużego drzewa co pozostałe kilkaset poprzednich, usłyszałem wiązankę ze strony Matheo. Ewidentnie jednak nie była ona skierowana do telefonu. Znając życie drze się na Krisa...