Cihan Erez
Selin İpek
Öyle ayrı dünyaların insanını bir araya falan getirmedim.
Patron sert, vurdum duymaz da değil, kız da saf değil.
İkiside aklı başında normal insanlar.
Sadece hayatlarındaki boşlukları bir araya getirerek tamamlamaya...
Cevap veremedim. Sadece gözlerine bakıp başımı eğdim. Mükemmel bir adamdı. Bana kötü davranmıyordu, saygı duyuyordu ve en önemlisi bana karşı kendini saklamiyordu. Güven. Bu duygu pek kolay hissedilen bir duygu değildi benim için. Annem veya babam yoktu, yani benim bu duygular için temelim yoktu.
"Selin? Daldın. Kötü bir şey mi söyledim yoksa?" Gözlerinde ki merak ile bana bakıyordu.
"Sorun yok. Sadece çok iyi.. birisin." Cihan gülümsedi. Bu gülümseme bildiğiniz bir gülümseme değil, ya da benim pek rastlamadığım bir gülümseme.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Sen de, sen de mükemmel bir kadınsın."
Teşekkür etmek yerine sıkıca sarıldım. Ah yine duygusala bağlamıştım, bunun kaçışı yoktu..
Şarkı bitti, bedenimi Cihan'dan ayırıp arkama döndüm, masaya doğru yürüdüm.
Ben ne yapacaktım bu koca adamla?
**
Partinin sonuna gelmiştik, herkes dağılıyordu.
"Selin, gidelim mi bizde?" Cihan'a dönüp kafamı olumlu anlamda salladım.
"Ceren'le vedalaşalım o zaman." Cihan önden bende hemen arkasından Ceren'in yanına gittik.
"Biz gidiyoruz doğum günü kızı!" Ne kadar yorgun olsada sesi enerjik çıkmıştı.
"Ya, görüşelim bir gün. Ben Selinle sohbet etmek istiyorum artık!" Sesli bir şekilde güldük.
"Bende çok istiyorum!" Cihan yan gözle baktı ve yine muhteşem gülüşünden gönderdi..
"Neyse artık gidelim biz, Selin de bende yarın erken kalkacağız. İyi geceler!" Eliyle önden yürümem için yer açtı, ama ben bir adım attiktan sonra durdum. Neden önünden yürüyordum ki yanında yürümek varken.
** Cihan'ın arabasına bindiğimde yorulduğumu hissettim. Gözlerim kapanıyordu, eve gittiğimde kısa bir duştan sonra uyuyacaktım.
Aceba Cihan eve gidince ne yapacaktı? Cihan'a baktım, büyük ihtimal kısa bir duş sonra ılık bir kahve ve yatak.
"Neden öyle bakıyorsun?" Bir an afalladım.
"Dalmışım."
"Bu aralar pek bir dalıp gidiyorsun, bir sorun yok değil mi?" Kafamı olumsuz anlamda salladım, iyiydim.
"Gerçekten sorun yok."
"Pekâlâ."
Yolumuz uzun olduğu için telefonumu çıkarıp bildirimleri kontrol ettim, ama fazla kurcalamadım çünkü ben de herkes gibi elime telefonumu aldığımda dünyayı unutabiliyordum. Telefonu kapatıp yolu izledim, yanımda sessizce şarkı mırıldanan Cihan ve şehrin mükemmel manzarası ile kendimden geçmek üzereydim. Hayat Cihan'ın yanında kusursuz gibi geliyordu, bir an hep Cihanla olduğumu hayal ettim. Cihan ve ben, birlikte. Galiba gün boyunca onun peşinde olurdum.
