BİRPARÇAM

~ 5.BÖLÜM ~

Tabi ki de demirdi.

Beni gördüğünde bir tepki vermemesi ve direk " Akın nerde? " diye sorması beynimin onun beni hatırlamadığını düşündürdü. Ama eğer böyleyse demirin alzheimer hastası olduğuna emin olurdum.

"İçerde. "

O an demir beni kolumdan tutup çekerek içeri geçene kadar kapıyı kapladığımı farketmemiştim.

Demir :"Akın! "

Akın :"Abi özüy dileyim "

Demir : " Kaybolduğunu duyunca çılgına döndüm bence de özür dilemen gerekti. "

Bir saniye tamam da akın kaçtığı için özür dilemiştir. Demek ki demir akının kaybolduğunu sanıyor. Böyle de bilmeli bence.

Akın bana bakıp tam kaçtım diyecekken ben "evet evet kaybolmuş ben bulduğumda da parkta çaresizce oturuyordu. Sanırım senin onu bulman bekliyordu demi akın? "

Akın hafifçe gülümseyerek " evvet "

Demir ben lafa karışınca öyle bir baktı ki sanki suçluymuşum da cezam idammış ve ben kaçmışım. Sonrada o bulmuşta beni idam etmek için son vuruş yapmak için bekliyor gibiydi.

Aman beyin kalmadı neyse. Demir " Akın hadi gidiyoruz çabuk ol " dedi ve kağıya doğru gitti. O dışarı çıkınca akına "Abin senin kaybolun sanması daha iyi olur. Eğer kaçmak istediğini öğrenirse üzülür. "

Zeynep " Ablam haklı üjülür "

Akın " Üzülceğini sanmıyorum tersine daha fazla kızardı. Neyse abimi bekletmemeliyim. Hoşçakalın. "

Zeynep:" Hoşçakal "
Böyle düşünmesi içimi burkmuştu. "Peki " dedim ve tam akında gidecekdi ki dışardan gelen silah sesleri ile korkup arkama saklandı. Zeynep de çığlık atarak arkama geçti.

"Beni dinleyin benim odama geçip kapıyı kitleyin ve ben dışında kimseye açmayın. Tamam mı hadi çabuk "
Eğilerek ve hızlıca odaya gittik.
Çocuklar odama geçti. Silah sesleri devam ediyordu. Bende camın yanına gidip bakmaya çalıştım. Karşıda bir arabada bulunan 4 kişi ile demir ateş ediyorlardı.

Korktum ve aşağı çömelerek kapının oraya gittim. Kapının arkasına saklandım ki silah sesleri kesildi .

Biraz bekledim. Demir umarım iyidir. Tam kalkacaktım ki içeri 2 adam girdi
Beni görünce yanıma gelip saçımdan tuttular. "Lütfen bırakın beni. "

Bizimle geliceksin diyip beni sürüklemeye başlayınca beni tutanlardan birinin kolunu ısırdım.
Adam çığlık atarak geri çekti kolunu. "Seni Sürtük "Diğer adama da yandaki vazoyu alıp başına geçirdim. Bayıldı ama kolunu ısırdığım ayaktaydı ve şimdi geliyordu. Mutfağa doğru kaçtım. Bıçak aldım. Gittikçe yaklaşıyordu."Gelme gelme diyorum"

Sonra bi anda bayıldı. Yere düştü. Arkasına baktığımda demir!

Yanıma gelip bıçağı elimden alıp attı. "İyi misin? " dedi omuzlarından tutarak. Korkmuştum ama iyiydim.

"İyiyim."

"Akın nerde ve diğer ufak kız? "

Bi an ne dediğini anlamadım. Beynim durmuş gibi hissediyordum. Sonra
"Odamda "dedim.

Odama doğru gitmeye başladım. Hala yaşadıklarımın şokundaydım.Nedenini bile bilmediğim bir saldırının içine düşmüştüm. Demir arkamda takip ediyordu.

Odaya gelince çocuklara seslendim. "Çocuklar açın kapıyı "

Yavaşça odanın kapısı açıldı. Akın ve zeynep dışarı çıktı. Direk zeynepe sarıldım. Ağlamıştı.

Demir ise akını elinden tutup kucağına aldı ama alırken kolu zorladı onu. Koluna baktığımda yaralanmıştı.

"Demir yaralanmışsın bi bakalım istersen. "

"Gerek yok. "

Akın ağlıyordu. Abisine bir şey olma fikri onu korkutmuş olmalı. "Abi lütfen koluna baksın sonra gidelim. "

Demir düşünür gibi duruyordu. Bu kadar düşnecek ne vardı ki. Ecza dolabındaki pansuman eşyalarını aldım. Geldiğimde koltukta oturuyordu. Akın ve zeynep de karşıdaki tekli koltuktaydılar.

Demirin yanına oturdum. Beni farketmedi bile. Baya derin bir şey düşünüyordu. Pansuman boyunca bakmadı mimik bile hareket ettirmemişti. En sonunda bittiğinde kurşunun sıyırdığı yere vurdum.

O zaman bile sadece bana bakmasını sağlamıştım. Gerçekten acımıyor olmalıydı. "Ne yapıyorsun?! "

"Pansuman boyunca bakmadın bile. Burda hayrına yapmıyorum. "

"Yapmani isteyen olmadı. "

Hödük. Su aygırı. Goril. Şempanze. Yamyam. Pislik. Odun.

Biz ona iyilik yapalım o suratımıza bile bakmasın ohh ne ala.

"İyi be bitti zaten."

Ayağa kalktı ve üstünü giydi. Oha ben pansuman boyunca üstünü çıkardığını hiç farketmemeişim.

Akını elinden tutup kapıya çıktılar.O anda dışarıdan birkaç insan eve girdi. Ve adamları alıp götürdüler.

"Onları nereye götüreceksiniz? "

Demir bana dönerek " Hastaneye... Belki. "Diyerek gitti. O belkinin anlamını çok iyi anlamıştım.

*****