Hastane kelimesini duyar duymaz içime oturan okuze dur diyemedim ve telefonumu elimden dusurdum. Yere diz çöküp ağlamaya basladim, korktum çünkü. Çünkü.. Elfinin bi rahatsizligi vardi. Beyninde tümör vardı. Bunu bir tek ben biliyordum. Ailesinden saklamistik. Sucluluk duygusu içerisinde bir insanin hayatına mâl olduğumu düşündükçe aglamami durduramiyor içimdeki hickiriklara dur diyemiyordum. Tam o sirada yanima bir çocuk geldi, bu çocuk ?? Sinemada yanimda oturan çocuk ??? Yanima diz çoktu ve elimden tuttu. Gözlerimi sildi." Ne oldu niye agliyorsun ? Yazik değil mi gözlerine" diyerek beni yavaşca ayağa kaldirdi ve sarildi. Bende neye ugradigimi sasirmis bir şekilde öylece kaldim. Tam bir odundum biliyorum ama suanki derdim her şeyden çok önemliydi. Derdim Elfindi. Ona arkadasimin bir hastaligi olduğunu beyninde tümör olduğunu benim bu konuyu bilen tek kişi olduğumu onun ailesinden bunu sakladigimizi suçluluk hissettiğimi anlattim. Anlatirkende gözlerimden hizlica akan yaslari ve icimdeki hickiriklari durduramadım. Elimden tutarak beni hastaneye götürdü. Hastanede etrafa bakindigimda kizlari bulamadım. Girişte duran kayit basindaki kadina (adini bilmiyorum) arkadasimin adini söylediğimde gülmeye başladılar. Ne olduğunu anlamadim ? Neden guluyorlardi ? Yanimda duran cocukta sasirdi. Çocuk ? Yanimdaki? Sahi adini bile sormak aklima gelmemişti. Donup adini sordum, adim Burak seninkide Melis ama suanki konumuz adlarimiz değil bayilan arkadasin Elfin diyerek kadini gösterdi. Adimi nereden biliyordu ki telefon numaram da onda varmis. Bu nasil oldu diye düşünürken kadin daha fazla gülmeye başladı ve ben yine her zamanki gibi birine gicik olmuştum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ADI AŞK OLSUN
Teen FictionMeraba arkadaşlar bu hikaye benim ilk deneyimim olacak. Beğenmezseniz bile yadırgamamanızı bekliyorum. Wattpad ailesi gerçekten ,mükemmel ve uyumlu bir aile. Umarım hikayemi beğenirsiniz. İyi okumalaaarr :)))
