Sherlock ve Aşk??

1. Bölüm

Yavaş yavaş iğneyi enjekte ettim . Bir kaç dakika sonra artık gevşediğimi hissetmeye başladım evet bu çok rahatlatıcıydı ama daha fazla rahatlamak istiyorum ve biraz daha arttırdım dozu . Ayaklarımın beni taşıyamadığını hissediyordum duvara yaslandım yere çöktüm bu rahatlama hissi düzgün düşünmemi sağlıyordu ve her seferinde dozu arttırıyordum. Bu seferde çok fazla doz aldım kafamın güzelleştiğini hissedebiliyordum. Kapıyı kitlemiştim evet John'a yakalanmadan kolayca kullanabiliyordum. Kendimi durduramıyordum biraz daha fazla kullandım. Ama hala kendimdeydim ve kapı çaldı. "Evet" dedim.

"Sherlock iyimsin ?" diye sordu John.

Boğazımı temizledim ve hemen iğneleri saklarken "evet John" etrafı toparladım. Sakince kapıyı açtım ellerim titriyordu ama ben fark etmemiştim.

Elimin titremesinden anlamış ki          
"Sherlock gene mi kullanıyorsun!" sinirliydi.

"Az kullandım sakin ol" sakince duruyordum.

Beni hafifçe itti ve Mycroft'un yapmamı istediği ama yapmadığım listeyi aradı.

"Boşuna bakma liste hazırlamadım" ona bakmıyorum ama sinirden köpürdüğünün farkındaydım. Yanıma geldi.

"Ne kadar kullandın peki" dedi

"Az dedim ya John" umursamaz bir şekilde ona bakıyordum ve her an bana vurabilirdi yani beklerim ki birden suratıma sertçe yumruk geçirdi ard arda. Yere düştüm evet uyuşturucu beni iyice etkisi altına almaya başlamıştı kendimi koruyamadım. Bir kaç dakika sonra durdu yumruk atması kanlar içinde kalmıştım .

"Bir daha kullanmayacağım demiştin Sherlock!" Gözlerinin içine bakmaya çalışmıştım yani görebildiğim kadarıyla hayal kırıklığıyla bakıyordu ve bana acırmışçasına bakmıştı.

"Bana acıyor gibi bakma John. Evet dedim ama biliyorsun düşünmeme yardımcı oluyor." Kalkmaya çalıştım ama kalkamadım. Duvara yaslandım. John sinirden köpürüyordu daha fazla yani aslında bu yaptığı şu an ki sinirine göre azdı ve tahmin edebiliyorum ki kendisine engel olmasa bana daha fazlasını yapabilirdi. Sinirle evden çıktı. Bense hala orda duvara yaslanmış bir şekilde duruyordum. İçimde garip duygular oluştu ve bu hisleri adlandıramıyordum.

Sherlock tek kişiye Doktor John Watson'a değer vermişti ona karşı arkadaş gözüyle değil daha başka gözle bakıyordu ama John Mary'le evliydi ve bu durum canını çok yakıyordu ama hep içinde saklıyor bu hisleri eğer John'a açılırsa eskisi gibi arkadaş kalamayacaklarından korkuyordu.

Kendime geldim duş aldım üstümü değiştirdim hala kendimi bitkin hissediyordum. Salonda kanepeye uzandım uyumayı denedim ama John aklımdan çıkmıyordu o öfkeli bakışları acırmışçasına bakması bir türlü aklımdan çıkmadı işte . Bir kaç saat zihin sarayıma giriş yaptım.

Aradan 2 gün geçmişti ve hala John Sherlock'un yanına gelmemişti ona sinirliyidi ve bir yandan ona vurduğu için üzgündü.

Akşam olmuştu Sherlock hala kemanını konuşturuyordu camın önünde. Aradan bir saat daha geçti ve John eve gelmiş kapıdan Sherlock'u hem izliyor hemde kemanını dinliyordu.

Sherlock fark etti John'un geldiğini. Kemanını çalmayı bıraktı ve kemanıyla beraber deri koltuğuna geçti.

"İyi çalıyordun" dedi John.

"Bugünlük yeter " ona bakmayarak konuştum.

John koltuğuna geçti ve uzun bir sessizlik oluştu. Bu sessizliği bozan John oldu.

"Vurduğum için üzgünüm ama bir daha kullanmaycağını söylemiştin ve gene sözünde durmadın Sherlock" dedi evet yani böyle sakin bir tepki beklememiştim ne bileyim hala bana sinirli olduğunu düşünmüştüm ya da belki öyledir ben fark edemiyorum.

"Evet kullanmayacağım dedim ama dayanamadım John ve delirmek üzereyim çözebileceğim bir dava yok ortalıkta! " evet bir haftadır dava çözmüyordum delirmek üzereydim uğraşacak birşey bulamıyordum ve bir yandan John'a karşı hislerim beni iyice zorluyordu.

"Lanet olsun! Evet biliyorum ama uyuşturucu kullanmanı gerektirmiyor Sherlock! "tekrardan sinirlenmişti.

"Biliyorum ama kullandım işte düşünebildim ve gerçektende işe yaradı John." Sakince cevap verdim.

"Lanet şeyi bırakmayacaksın değil mi ha ?! " dedi John
"Bırakamıyorum unut gitsin " onunla kavga etmek istemiyordum. Kemanı bir kenarı bıraktım dizlerimi kendime çektim ve başımı dizlerime kapadım. John'a karşı hislerim git gide artıyordu. Onu kendimden uzaklaştıramam ona açılamam ki John homofobikti büyük ihtimal. Onu tek dostumu kaybedemem bu düşünceler aklımdan çıkmıyordu bir türlü. Ama bu hislerin boşa olduğunu da düşünüyorum sonuçta o Mary'le evli,evli Sherlock . Evet kendi kendime içimde kavga ediyordum. Ama ne kadar kabullenmesemde onu seviyordum ona aşıktım ama ona belli etmemem gerek.