Assenpoester

hoofdstuk 4

Er stonden zeker 20 mensen rond de bakkerij, iedereen fluisterde ontgoocheld met elkaar. 'Wie zou zo een lieve man toch iets willen aan doen?' 'Er ligt blijkbaar heel veel bloed in het huis, het moet verschrikkelijk zijn geweest.' Ik voelde allemaal steken in mijn hart bij die woorden. Als iemand er ooit zou achter komen dat ik de dader, die verschrikkelijke persoon ben, dan word ik geëxecuteerd. Nog nooit is er een moord gepleegd in het dorp, het stille, onschuldige Starbrook. Het volk zou me haten, en de executie zou op een sadistische manier gebeuren.

Peinzend over mijn daad liep ik verder naar Esmeralda. Maar toen opeens schoot mijn schoen mij te binnen. Ik had niet gekeken of mijn schoen er nog lag, en ik had er ook niemand over horen praten. Dus het kan niet anders, nog niemand heeft mijn schoen gezien of gevonden. Dit is een klein stadje waar geruchten al snel de ronde doen, mijn schoen zou een goede aanwijzing zijn.
Snel liep ik naar de plek waar ik mijn schoen verloren was. Ik probeerde zo subtiel mogelijk te zoeken maar er was nergens iets te bespeuren, vreemd.
Ik ging weg van de plek en liep naar Esmeralda om daar een brood te kopen. Het duurde wel eventjes om er te geraken want het dorp was veel onrustiger als vandaag.
'Een melkbrood, alsjeblieft.' Bestelde ik aan Esmeralda die er veel te enthousiast uit zag, ze krijgt nooit zoveel klanten over de vloer, dit is momenteel de enige bakkerij in Starbrook.

Toen ik naar buiten stapte merkte ik dat er 6 dorpswachters rond liepen in plaats van 2. Ik wist niet eens dat ons dorpje er zoveel had. Ze reden allemaal op mooie, donkerbruine paarden met glanzende zwarte manen. En ze droegen een koninklijk pak. Ze zijn dus gestuurd door de koning. Wat nog nooit is gebeurd, dat gebeurt alleen als er een moord is gepleegd. Ze zijn er dus achter gekomen dat hij vermoord is.

Ik haastte me naar huis, zo snel als ik maar kon, ik zou sowieso toch al een hele preek krijgen omdat ik zo lang bleef. Maar ik wou gewoon graag mijn schoen vinden.