Underground

SYETE

CHAPTER 7

“Ohmygod! Fatty? Dale? What happened?” nag uunahan ang mga luha ni Ayesha nang masaksihan ang dalawang kaibigang wala ng buhay.

Akmang lalapit siya ditto ngunit tumayo si Jackson at pinigilan siya. Nanlilisik ang mga mata ni Jackson na tumitingin sa kanya.

“All this time, you are the fucking merciless killer!” agad na bulyaw ni Jackson sa kanya habang dinuduro pa siya sa noo.

Napapikit naman si Ayesha, pero agad din siyang napamulat at isang ngisi ang gumuhit sa kanyang labi.

Humalakhak si Ayesha, na mas lalong ikinawindang ng lahat.

Napa nganga sila bagong nasaksihan na Ayesha.

Pagkatapos humalakhak ay may luhang tumulo sa kanyang mata, at nagsimulang humagulgol na naman, at napasabunot siya sa sarili niyang buhok.

“Wow, so now the blame is on me huh? For pete’s sake what are you talking about? And for goddamn sake! I was just leading the away I am eager to get out from this fucking damn cave. I was hoping if I could find  the way out of this cave! But I found nothing that’s why I search for you guys and I heard your screams so I ran here as fast as I could---“ sabi ni Ayesha habang nababaliw sa kakaiyak.

“And now eto lang pala ang mapapala ko, nice!” puno ng sarkastimo na sabi ni Ayesha.

Ngunit hindi pa rin nito nagawang kumbinsihin ang mga kaibigan niya.

“Liar Ayesha! Why? Why did you killed my bestfriend? Why did you killed our friends?” pansin na rin ang paos na boses ni Ericka dahil siguro sa kakaiyak.

“Believe me, I didn’t killed them I’m telling the truth---“

“Then who is the killer here Ayesha? Who would it be? You’re the smart one here, you can do tricks easily. It’s game over for you!---“

“I don’t know! I don’t know… James I said I didn’t killed them” umiiling-iling na lamang si Ayesha habang umiiyak.

Saglit na nabalot sila ng katahimikan at tanging pag iyak nalang ang naririnig. Naramdaman nilang tumayo si Gab kaya napa angat sila ng tingin.

“This is insane, you know what we better get out from here before it’s too late, we’re in danger!”

They snapped back from the reality nang napagtanto nilang tama si Gab.

Nanganganib ang buhay nila ngayun at hindi nila alam kung sino o ano ang tunay na pumapatay at unti-unting umuubos sa kanila.

Tatakbo na sana sila ng pinigilan sila ni Jackson.

“I will not leave my friends here just like this” sabay turo sa mga bangkay ng kaibigan niya.

“A-ah right, we’ll just find something that would cover them for the meantime.” Wala sa sariling sabi ni Gab at umalis sila.

But unfortunately naghiwa-hiwalay sila, yun ang sabi ni James upang mas madali rawng makahanap ng pantakip.

Lumipas ang ilang minuto, bumalik si Jackson mag isa.

Labis niyang ikinagulat nang mapagtanto na wala na ang mga bangkay ng kaibigan niya, it gives him shiver to his spine.

“D-damn, where are they?” halos hindi siya makapagsalita ng maayos.

Takot siyang napaatras ng napaatras hanggang sa may mabungo siya sa dilim.

Nanlalamig ang kanyang batok at nag dadalawang isip na lumingon. Pero may kung ano man sa loob niya na nagsasabing lingunin ito.

Dahan dahan niyang nilingun ang kung ano man ang nabangga niya.

At sa kanyang pag lingon ay napaupo siya sa lupa dahil sa gulat at nahulog ang kanyang dalang flashlight.

Gayun pa man ay nakilala neto kung sino.

Isang taong nakangisi, at masayang pinaglalaruan ang kutsilyo.

Napa iyak na siya sa takot at hindi niya matanggap na isa pala talaga sa mga kaibigan niya ang pumapatay at eto siya ngayun, siya na ang susunod.

“You?.. YOU ARE THE KILLER?!” halos gumapang na siya sa lupa at umaasang makakatakas dito. Pero hindi, dahil gumagapang na siya sa dilim.

“NOOOOOO!” Huli na ang lahat ng walang awa itong pinagsasaksak hanggang sa mamatay na ito.

Inosente namang umalis ang killer pagkatapos nun at walang sino man ang nakaalam sa ginawa niya.