Παρανομοι Έρωτες

Κεφάλαιο 17

<Έλα Γιάννη πες μου που θα πάμε>

Του είπα και αυτή την φορά είχα πιο αυστηρό ύφος

<Λέω να πάμε κάπου οι δύο μας..Δεν θέλω να έχει κόσμο.Θα πάμε σε μια παραλία λίγο μακριά από εδώ>

Όχ τώρα πως θα πω στον Νόρμαν να έρθει..Θα νευρίασει αν μάθει ότι ήμασταν οι δύο μας μόνοι στην παραλία..Τι θα κάνω;

<Εμμ βασικά Γιάννη πεινάω.Τι θα έλεγες να πηγαίναμε να φάμε πρώτα κάτι;>

<Θα πάρουμε στον δρόμο κάτι μαζί μας και θα φάμε εκει..Όλα γίνονται>

Το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει.Αμέσως έστειλα μήνυμα στον Νόρμαν

"Θέλει να πάμε στην παραλία για να είμαστε οι δύο μας..Κάνε κάτι και έλα να με πάρεις από εδώ"

Αμέσως μου απάντησε

"Προς τα που πάτε να έρθω να σε πάρω;Δεν ακούω λέξη"

"Μην έρθεις..Πάμε προς την κατασκήνωση"

<Σε ποιον μιλάς όμορφη;>

Μου είπε ο Γιάννης κοιτάζοντας με

<Η αδερφή μου ήταν..Με ρώτησε που έχω το λαπτοπ>

Είπα προσπαθώντας να κρύψω την ανησυχία μου.Μέσα σε λίγα λεπτά είδα από τον καθρέφτη μια μηχανή.Δεν μπόρεσα να καταλάβω αν ήταν ο Νόρμαν ή κάποιος άλλος επειδή ήταν νύχτα και γιατί φορούσε κράνος με φιμε τζάμι και είχε μια άλλη μηχανή που δεν θυμώμουν αν ήταν του Νόρμαν γιατί τον τελευταίο καιρό κυκλοφορούσε με του αδερφού μου.

Μπήκε μπροστά μας με αποτέλεσμα να σταματήσει το αυτοκίνητο ο Γιάννης.Ανοίξαμε και οι δύο την πόρτα και βγήκαμε έξω.Δεν μου θύμιζε τον Νόρμαν αλλά ήμουν σίγουρη ότι αυτός ήταν..Αλλά και πάλι κάτι δεν μου κόλλαγε...Λίγο τα ρούχα που δεν είχα ξανά δει..Λίγο το σώμα..αλλά ήταν σκοτάδι και υπέθεσα ότι δεν έβλεπα καλά.Γύρισα και είπα στον Γιάννη

<Συγγνώμη..κάποια στιγμή θα σου εξηγήσω>

Μπήκα στην μηχανή και φύγαμε..Πήγαμε προς το βουνό σε ένα μέρος που δεν είχαμε ξανά πάει..Μόλις κατέβηκα από την μηχανή προσπαθούσα να τον δω λίγο καλύτερα

<Πώς με βρήκες τόσο γρήγορα;Έτρεχες πάλι;>

Δεν μιλούσε απλά με κοιτούσε με το κράνος.Ήμουν πολύ αγχωμένη για να κοιτάξω τις λεπτομέρειες που είχε επάνω του..Όπως για παράδειγμα τα βραχιόλια του

<Τι θα γίνει Νόρμαν γιατί δεν μιλάς;>

Μόλις τελείωσα την φράση μου έβγαλε το κράνος..Και δεν ήταν ο Νόρμαν αλλά...ο Γιώργος