Παρανομοι Έρωτες

Κεφάλαιο 33

Αμέσως έκλεισα τον φάκελο και τον έβαλα εκει που τον είχα δει πρώτη φορα για να μην μάθει κανεις οτι τον εχω ανοίξει.Βγήκα απο το δωματιο και ένιωθα την αναγκη να μιλησω σε κάποιον.Να του πω αυτο το φοβερο μυστικό που μόλις έμαθα.Δεν έπρεπε ομως να το πω στον Νορμαν γιατι σίγουρα θα το έλεγε κάπου.Αμέσως στο μυαλο μου ηρθε αυτος με την κουκουλα.Ημουν σιγουρη οτι αν του το πω δεν θα το πει σε κανεναν.Έπρεπε να τον βρω.Η μέρα περασε με εμενα και τον Νορμαν αγκαλια στο σαλόνι να βλέπουμε ταινίες.Για την ακρίβεια εκεινος έβλεπε.Εμενα το μυαλο μου ταξίδευε αλλου

<Μωρο μου παμε να κοιμηθούμε;>

<Πήγαινε εσυ και έρχομαι>

Του είπα ενω σηκώθηκα απο τον καναπε απότομα

<Εγινε κάτι;Απο το μεσημερι σε βλέπω εισαι πολυ διαφορετική>

<Οχι οχι μια χαρα είμαι μην ανησυχείς.Απλα θέλω να γράψω λίγο στο ημερολόγιο>

Του ειπα και χαμογέλασα ψεύτικα.Εκείνος μου έδωσε ενα φιλί στο μέτωπο και με καληνύχτισε.

Έφτιαξα μια ζεστη σοκολάτα και κάθισα στην αυλή.Ο καιρος είχε χαλάσει για τα καλά.Το φεγγάρι δεν φαινόταν απο τα σύννεφα και είχε δροσερό αέρα.Εγω είχα βγει έξω χωρίς ζακέτα αλλα μου άρεσε αυτός ο καιρός.Άρχισα να γράφω στο ημερολόγιο οσα έγιναν.Το μόνο φως που είχα ήταν το φως απο ενα κερί που είχε επάνω στο τραπέζι και με δυσκόλευε να γράφω.Ξαφνικα άκουσα μια φωνή μέσα απο το δάσος

<Γιατι βγήκες έτσι έξω;>

Άφησα το ημερολόγιο επάνω στο τραπέζι και σηκώθηκα να δω ποιος είναι.Ξαφνικά ειδα κάποιον μπροστα μου

<Ενα ακομα βήμα να κάνεις θα φωνάξω το αγόρι μου>

Είπα ενω μολις τον είδα αρχισα να κάνω βήματα προς τα πίσω.Νομιζα οτι ήταν εκείνος που είχε έρθει για να με ληστέψει

<Μην φοβάσαι εγω είμαι>

Μολις μου είπε αυτο ενα μικρο χαμόγελο έσκασε απο τα χείλη μου

<Εσυ;Μα εσυ δεν μου μιλούσες.Τι άλλαξε τώρα;>

Ακόμα η φωνη του μου ηταν γνωστή αλλα δεν μπορούσα να καταλάβω καλά ποιος μπορεί να ηταν γιατι την άλλαζε

<Τι έχεις;>

<Εγω;Εμ τίποτα δεν έχω>

Είπα ενω με παρεξενευσε το γεγονός οτι εκείνος αμεσως κατάλαβε οτι κάτι έχω