Παρανομοι Έρωτες

Κεφάλαιο 29

Γύρισα και είδα τον Νόρμαν να μας κοιτάει με πονεμένο αλλα και θυμωμένο βλέμμα.Αμέσως σηκώθηκα απο τον καναπέ και έτρεξα κοντά του αλλα εκείνος είχε προλάβει και είχε ανέβει στην μηχανή.Εγώ του φώναζα

<Νόρμαν περιμένε.Άσε με να σου εξηγήσω>

'Οταν έφτασα έξω ήταν πολύ αργά.Είχε φύυγει και δεν με άφησε να του εξηγήσω.Να του πω οτι ολα αυτά ήταν μια παρεξήγηση.Έβαλα τα χέρια μου στο προσωπό μου και άφησα τα δάκρυα μου να τρέξουν στα κόκκινα μαγουλά μου.Ένιωσα το χέρι του Γιώργου να με χαϊδευει αλλα τραβήχτηκα απότομα.Γύρισα και με φωνή γεμάτη θυμό του φώναξα

<Σήκω και φύγε τώρα.Τώρα όμως>

Εκείνος χωρίς να πει λέξη έφυγε.Έμεινα μόνη μου στην αυλή και δεν ήξερα σε ποιόν να μιλήσω τι να πω.Είχε δίκιο που είχε αυτή την αντίδραση αλλα δεν με άφησε να του εξηγήσω να του πω οτι μόνο εκείνον θέλω.Μετά απο λίγη ώρα αφού είχα ηρεμήσει πήγα στο μπάνιο και έριξα παγωμένο νερό στο προσωπό μου αλλα τα μάτια μου απο το πολυ κλάμα είχαν πρηστεί.Δεν μπορούσα να παω ετσι στους γονείς μου γιατί θα καταλάβαιναν οτι κάτι δεν πήγαινε καλά.Πήγα στο δωμάτιο μου και ξάπλωσα στο κρεβάτι φέρνοντας μπροστά μου τα γονατά μου.Μετά απο λίγη ωρα πήρα το τηλέφωνο μου και κάλεσα την μαμά

<Γεια σου μαμά τελικά δεν θα έρθω γιατί δεν νιώθω και πολυ καλά σήμερα>

"Έγινε κατι γλυκιά μου;Όλα καλά;"

<Ναι μαμά ολα καλά απλά δεν νιώθω και πολυ καλά.Άυριο λογικά θα μου περάσει>

Έιπα και έκλεισα το τηλέφωνο.Η επόμενη μέρα δεν άργησε να έρθει.Ξύπνησα με πονοκέφαλο και χωρίς να εχω καταλάβει πως κοιμήθηκα.Όταν άνοιξα τα μάτια μου προσπάθησα να δω μέσα στο δωμάτιο μήπως είχε έρθει ο Νόρμαν και δεν το είχα καταλάβει αλλά ο ήλιος δεν με άφησε.Έβαλα τα χέρια μου στο προσωπό μου και μετά από πέντε λεπτά σηκώθηκα από το κρεβάτι.Κατέβηκα την σκάλα και πήγα στο μπάνιο.Έριξα άφθονο νερό στο πρόσωπο μου και κοίταξα στον καθρέφτη.Τρόμαξα με την εικόνα μου.Υπήρχαν μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια μου και μέσα το άσπρο του ματιού ήταν πλέον κόκκινο.Κοίταξα το δωμάτιο του Τόμας και ήταν όπως το είχε αφήσει από το προηγούμενο βράδυ.Πήγα στην κουζίνα και έβαλα λίγο καφέ να πιω.Μετά από λίγη ώρα άκουσα την μηχανή του Νόρμαν να σταματάει.Έτρεξα και βγήκα έξω

<Που ήσουν όλο το βράδυ;Τι στα κομμάτια έγινε;Γιατί δεν περίμενες να σου εξηγήσω;>

Άρχισα να του φωνάζω αλλά εκείνος με προσπέρασε και ανέβηκε γρήγορα την σκάλα.Εγώ τον ακολούθησα συνεχίζοντας τις ερωτήσεις χωρίς όμως να περνώ απάντηση.Όταν έφτασε στην σοφίτα πήρε από το πάτωμα μια τσάντα και άνοιξε την ντουλάπα.Άρχισε να πετάει μέσα τα ρούχα του.

<Τι κάνεις;Δεν είσαι σοβαρός τώρα.Μίλα μου γαμωτο μιλά μου>

Του είπα και με μια απότομη κίνηση πέταξα την τσάντα κάτω

<Τι θες;>

<Γιατί μυριζεις έτσι;Που ήσουν όλο το βράδυ;Πόσο έχεις πιει;>

<Να μην σε νοιάζει>

Είπε και σήκωσε την τσάντα από το πάτωμα και συνέχισε α μαζεύει τα ρούχα του

<Τι τώρα θα φυγεις;Με την πρώτη ευκολία;Μπράβο σου ωραίος άντρας είσαι>

<Τι να κάνουμε δεν είμαι σαν τον Γιωργάκη σου.Λυπάμαι>

<Ξεκόλλα γαμωτο.Δεν ήταν τίποτα παρά μόνο μια φιλική αγκαλιά>

<Δεν ήξερα ότι είστε φίλοι.Από ότι θυμάμαι την τελευταία φορά σε είχε πάρει με το ζόρι.Πολύ εύκολα συγχωρείς>

<Δεν καταλαβαίνεις>

Είπα και τον ακολούθησα που κατέβαινε την σκάλα

<Περιμένε μην φεύγεις.Που θα μείνεις;>

<Δεν θα μείνω για πολύ εδώ.Φεύγω!Πάω ξανά Αμερική>

<Όχι σε παρακαλώ>

Είπα και άρχισα να κλαίω στην αγκαλιά του με λυγμούς ενώ εκείνος δεν έκανε καμία κίνηση να με αγκαλιασει

<Σε παρακαλώ μην φεύγεις.Δεν καταλαβαίνεις ότι σ αγαπάω;>

Μόλις του το είπα αυτό με κοίταξε μέσα στα μάτια.Το ήξερα αυτό το βλέμμα.Ήταν τόσο στοργικο αλλά και τόσο θυμωμένο ταυτόχρονα.Με έσπρωξε ελαφρά και ανέβηκε στην μηχανή

<Α και που σαι Νεφέλη στο ντουλάπι της κουζίνας δίπλα από το ψυγείο έχει κάτι σακούλες!Εχθές κλείναμε ένα μήνα και ήθελα να σου κάνω έκπληξη.Χρόνια πολλά και αντίο>

Είπε και έφυγε.Πάγωσα όταν το άκουσα..Με όσα έγιναν είχα ξεχάσει ότι πέρασε ένας μήνας από τότε που μέναμε μαζί..Δεν έπρεπε να γίνουν έτσι τα πράγματα.Πήγα την Κουζίνα και άνοιξα το ντουλάπι.Έβγαλα τις σακούλες και τις άνοιξα.Η μια είχε μέσα ένα λευκό φόρεμα με χοντρες ραντες και όλη η πλάτη ήταν έξω..Η άλλη είχε μέσα μια κορνίζα από ξύλο που είχε ένα γράμμα μαζί.Το γράμμα έλεγε "Εδώ θα βάλουμε την φωτογραφία που θα βγάλουμε με αυτό το φόρεμα.Να ξέρεις ότι είναι λίγος ο καιρός που είμαστε μαζί αλλά νιώθω πολλά για σένα.Σ αγαπάω"

Μόλις το διάβασα αυτό ξεσπάσα σε λυγμούς.Άφησα τα δάκρυα μου να τρέξουν ποτάμι στα μάτια μου..Μετά από λίγη ώρα που κατάφερα να πάρω ανάσα πήρα το κινητό και κάλεσα τον Νόρμαν αλλά το κινητό του ήταν κλειστό..