Παρανομοι Έρωτες

Κεφαλαιο 4

Γύρισα και είδα τον Γιώργο.Το μαγαζί είχε πολύ κόσμο και πλέον τον είχα χάσει τον Νόρμαν από την οπτική μου γωνία

<Τι θέλεις;>

Του είπα εγώ νευριασμενα

<Θέλω να μιλήσουμε.Πάμε λίγο έξω>

<Δεν έχουμε να πούμε τίποτα.Ότι είχαμε να πούμε το είπαμε.Άσε με τώρα ήσυχη>

<Είπα πάμε έξω>

Μου είπε και με τράβηξε από το χέρι

<Με πονάς βλάκα.Άφησε με>

Γύρισα να δω τον Τόμας φιλιοταν με την Σοφία και δεν ήθελα να τους διακοψω.

Τελικά βγήκα έξω μαζί του

<Τι θες;Μπορείς να καταλάβεις ότι χωρισαμε;>

<Οκ λοιπόν πάμε μια βόλτα να ηρεμήσεις>

<Μια χαρά ήρεμη είμαι Γιώργο.Μην με ενοχλείς άλλο>

<Όχι δεν είσαι.Είπα πάμε μια βόλτα>

<Χαχα είσαι αστείος.Πιστεύεις αλήθεια ότι θα έρθω μαζί σου;>

Με έπιασε με πάρα πολύ δύναμη από το χέρι και με τράβηξε μέσα στο αυτοκίνητο του.Εγώ προσπαθούσα να φωνάξω αλλά μου είχε κλείσει το στόμα με το χέρι του.Δεν μπορούσα να κάνω κάτι.Ήταν πιο μεγαλόσωμος από μένα όπως ήταν λογικό.Εξάλλου με περνούσε 6 χρόνια.

Ξεκίνησε το αυτοκίνητο.Εγώ είχα βάλει τα κλάματα

<Τι θες;Γιατί μου το κάνεις αυτό;>

<Βρε μωρό μου θέλω να σου μιλήσω>

<Μην με λες έτσι..Γιατί με πήρες με το ζόρι;>

<Δεν θέλω να σου κάνω κάκο.Θέλω μόνο να σου μιλήσω>

Εγώ συνέχισα να κλαίω όταν είδα από πίσω μας μια μηχανή να μας ακολουθεί

Σταμάτησε το αυτοκίνητο και κατέβηκε κάτω..Η μηχανή ακόμα ερχόταν..Μου άνοιξε την πόρτα και μου έπιασε το χέρι

<Βρε μωρό μου αφού το ξέρεις σ αγαπάω..Θέλω να ξανά είμαστε μαζί>

<Γιώργο είσαι άρρωστος στο μυαλό.Δεν θέλω να είμαι με εσένα δεν το καταλαβαίνεις;>

Μου έπιασε πολύ δυνατά το χέρι

<Με πονάς.Άφησε με>

<Αληθεια;Για δες μπορώ και πιο πολύ>

Μου είπε και πίεσε το χέρι μου ακόμα πιο δυνατά

<Τι γίνεται εδώ Νεφέλη όλα καλά;>