The Badboy's Girl? Oh No...[υπό διόρθωση]

4ο κεφάλαιο

Γύρισα προς το μέρος της και προτού πει οτιδήποτε, πρόλαβα και την διέκοψα λεγοντας της απότομα.

"Τι θες ρε Εύη;" ( Το πραγματικό της όνομα είναι Ευαγγελία αλλά το έκανε Ευη, ώστε να φαίνεται πιο... αριστοκρατικό λέει:P,* έτσι για να ξέρετε*)

Τοτε εκείνη με απαλή φωνή προσπάθησε να με ηρεμήσει.

" Αννουλα μου, σε παρακαλώ πολύ, ηρέμησε λιγάκι, εσύ τρεμεις ολόκληρη και κάτσε να το συζητήσουμε"

" Τι να συζητήσουμε; Ειλικρινά πες μου, πως μπορείς και είσαι τόσο χαλαρή και δεν -"

Σταμάτησα να μιλάω, αφότου συνειδητοποιησα πως τα ήξερε όλα απο πριν. Τα νεύρα μου θα έσπαγαν και με τρεμαμενη φωνή αυτή την φορά, την ρωτησα μαζί με ενα ειρωνικό ύφος.

" Τα ήξερες όλα ετσι; Για αυτό δεν εξεπλάγειν τόσο μόλις μας το ανακοίνωσαν"

Εκείνη τότε με κοίταξε με μισό βλέμμα, χωρίς να με ενοχλήσει και πήγε να μου απαντήσει.

" Περίπου! Κοίταξε να δεις, καθώς πήγαινα να τους ανακοινωσω για μια εκδρομή που ήθελα να πάω τους άκουσα εντελώς τυχαία που κουβέντιαζαν για το πως θα μας το πουν. Ειλικρινά, δεν ξέρουν καν οτι το είχα μαθει, πριν απο το σημερινό και δεν έχω σκοπό να τους το πω. Η αλήθεια οτι είναι ενα μεγάλο σοκ να ακούς κάτι τετοιο, ενω μέχρι χθες τους έβλεπες μια χαρά, μετα απο τόσα χρόνια γάμου. Να πεις οτι είχαν τσακωθεί και πήρανε τέτοια απόφαση να το καταλάβω, αλλά ουτε αυτό συμβαίνει."

Αναστέναξε και συνέχισε να μιλάει.

"Πραγματικά, μου φάνηκε πολύ παράξενο που θέλουν να χωρίσουν και δεν με έπεισαν πως η πραγματική αιτία είναι αυτή που μας είπαν. Μην νομίζεις πως δεν είδα τα δάκρυα στα ματια σου και την αντίδραση σου, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πως σε πήρε απο κάτω αυτή η κατάσταση."

Την παρατηρούσα επίμονα στα ματια τόση ώρα και μόλις τελείωσε την τελευταία φράση γλυκανε το πρόσωπο της. Δεν μπόρεσα να αντισταθω και την εκανα μια αγκαλιά, λογικά μου βγήκε αυθόρμητα, λόγω όλης της σημερινής έντασης.

Μου έσκασε ενα χαμόγελο που έκρυβε τον πόνο καθώς και την κουραση της ημέρας που πέρασε εξαιτίας του γεγονότος. Οι μέρες και με τους δύο γονείς στο σπίτι τελείωναν, σαν μια κλεψύδρα.

Βρισκομασταν για κάποια λεπτα αγκαλιά που μου φάνηκε αιώνας. Δεν θέλαμε να σταματήσουμε να αγκαλιαζομαστε, αφου ξεραμε καλά και οι δυο πως μετα απο αυτήν τη στιγμή έπρεπε να μιλήσουμε για το διαζύγιο.