The Badboy's Girl? Oh No...[υπό διόρθωση]

5ο κεφάλαιο

Υστερα απο όλη αυτή την παράξενη μερα, επεστρεψα σπίτι. Το μονο που ήθελα πλεον είναι να πέσω στο κρεβάτι μου και να κοιμηθώ ως του χρόνου.

Βέβαια οι σκέψεις μου με βασάνιζαν ξανά. Ποσο εύκολος θα ηταν ο ύπνος αν οι σκέψεις σβηνανε με το φως.
Ευτυχώς όμως η κούραση μου υπερτερούσε και γι αυτό κοιμήθηκα εύκολα.

Ολο το Σαββατοκύριακο προσπάθησα να αποφυγω τους γονείς μου, πράγμα που κατάφερα. Νόμιζα πως θα έρχονταν στο δωμάτιο μου να το συζητησουμε παραπανω αυτό το καταραμένο διαζύγιο...

Μίλησα με την αδερφούλα μου, την Εύη και τώρα δεν έχουμε τόσο μεγαλο πρόβλημα όσο πριν με τον χωρισμό, αφού τα υπεραναλυσαμε και βγαλαμε μια άκρη.

Η ζωή είναι δική τους, ας κάνουνε οτι γουσταρουν. Εμείς έχουμε η μια την αλλη και θα τα βγάλουμε πέρα. Μεθαύριο ο πατέρας μας φεύγει οριστικά απο το σπίτι και θα τον βλέπουμε πεντε φορες τον μήνα.

Την Δεύτερα

Ηρθε η μεγάλη μέρα. Αυτη που θα ορίσει τι θα γίνει μεταξύ εμένα και των 'φιλεναδων' μου.

Οι τρεις πρωτες ώρες πέρναγαν βασανιστικά αργά, εντάξει είμαι καλη μαθήτρια αλλά ανθρωπος είμαι κι εγω, μισώ το σχολείο.
Σ αυτά τα διαλείμματα που πέρασαν δεν τις είδα καθόλου.
Βγηκα εξω και τις είδα να καθονται στις κερκίδες του γηπέδου και να συζητάνε ανενόχλητες. Σιγα που θα κάθονταν να με έψαχναν. Τις πλησιασα και πήγα να καθησω μαζί τους. Με το που με είδαν, καμια αντίδραση, συνέχισαν να λένε αυτό που συζηταγαν προηγουμένως, λες και εγώ είμαι αόρατη.

"Καλημέρα κοριτσια" είπα όλο χαρά και ενα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά.

"Καλημέρα" απαντησε ξερά η Αγγελική.

"Τι νεα, τι λέτε εδώ;" συνέχισα μα καμια απάντηση και είχα αρχίσει να φορτωνω.

"Για τι συζητάτε;" ξαναρωτησα.

"Κάτσε και ακου" μου είπε ξερά η Σοφία.

"Τι ευγενική που είσαι" απάντησα "όπως και την Παρασκευή στο καφέ".

Εμα...με είχαν φέρει ως εδώ (καλά λίγο πιο ψηλά απο το ύψος μου γιατί είμαι και τάπα, 1,57 παρακαλώ)

Τοτε όλες μαζί γύρισαν και με κοταξαν με ένα περίεργο βλέμμα λες και είδαν φάντασμα.
Λέτε να το είπα απότομα πως γνώριζα;

Ομως, κι εμένα κεραμίδα μου ήρθε την Παρασκευή με όλα αυτά που ακουσα.

"Μ...μα τι λ...λες;"με ρώτησε η Σοφία τραυλιζοντας.