Bir insanın canı ne kadar yanabilirdi? AŞK ne denli yakardı? Ya da acı gerçekten acıtır mıydı?
Kalp kırılsada sever miydi?Bazı aşklar sadece laf mıydı?Sevmek uçurumdan bile bile atlamak mıydı?
Gözlerinin önünde yalanlar uçuşurken senin onları görmem...
[Bekı kim diye merak edenler varsa birkaç bölüm sonra öğreneceksiniz; )]
Bugün yine Vinisiz bir gün. Çok sıkıcı. Her zamanki gibi .Boş, bomboş. Zaten Vinisiz birgün nasıl güzel olabilirdi ki? İki yıldır hergünüm boş. O belki benden sonra çok mutlu oldu ama ben bir gün bile mutlu olamadım. Şimdi o mutlu günlerimi geri kazanmalıyım. Hemde hemen. ...
Odanın sağ tarafına ders çalışmak için konulmuş ama aslında üstünde bir kez bile ders çalışmadığım masamın başına geçtim. Hemen yan tarafta duran bir düzine A4 kağıttan bir tane aldım. Gözüm masanın üstünde dolaştı. Kalem arıyordum.Evet, orda defterin altında bir tane vardı. Hızla kalemi aldım. Ve aynı anda hüsrana uğradım.Çünkü bu bir kurşun kalemdi. Onu aldığım yere bırakmak yerine odanın bir köşesine fırlattım. Sinirlenmeye başlamıştım. "Nerde bu lanet olası dolma kalem!!!" Birkaç dakikalık aramam sonuç verdi. Kalem, kalemlikten çıkmıştı.Evet,gerçekten çok garip (!) Vakit kaybetmeden yazmaya başladım.
"Yine eskisi gibi benim olacaksın Vini. Sadece benim. Geceleri benle uyuyup sabahları benle uyanacaksın.Benimle gülüp benimle ağlayacaksın. Seni o kızdan geri alacağım. Belki zor olacak ama vazgeçmeyeceğim.Sen hep benimdin hep de öyle kalacaksın. Eski günlerde ki gibi olacağız. Ben artık o çoçuk "Bekı"değilim. Büyüdüm. Sadece geçen yıllar olmadı. Bende geçtim,bende değiştim. Çok değiştim. Seni geri kazanmak için herşeyimi feda ederim. Çünkü aşk fedakârlık ister. Bugün değil ama mutlaka birgün tekrar benim olacaksın. O zamana kadar ben ordayım. Bıraktığın yerde. ..." 23/02/2018 Bekı G
Yazdıklarımı son kez gözden geçirdim ve bir sıkıntı bulamadım. "Tamamdır bu iş"dedim kendi kendime. Mektubu zarfa koyup zarfı yalayıp kapattım. Bu mide bulandırıcıydı.Odamdan çıkıp giyinme odama geçtim. Oldukça fazla seçenek vardı. Fazla dediysem alt tarafı; 100 etek,50 pantolon, 150 elbise, 100e yakın t-shirht ve sanırım 1690 ayakkabı. Her neyse....
Beyaz saten eteğimi ve siyah dantelli bluzumu giydim. Bacaklarıma da siyah transparan ten çorabı geçirdim. Bu beni çok seksi gösteriyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siyah topuklu ayakkabılarımı da giyip evden çıktım. PTT yakın olduğu için arabama binmedim. Yolda yürürken erkeklerin delici bakışlarını hissedebiliyorum. Ama bu beni zerre ilgilendirmiyor. Onlar istediği yere baksın çünkü sadece bakarlar! PTT ye geldiğimde mektubu verip çıktım. Ben çıkar çıkmaz yağmur başladı. "Hay aksi!Evden çıkarken güneş vardı bu da neyin yağmuru şimdi " Son model telefonumu alıp şöförü aradım. "Bana bak eğer beni burdan 10dk içinde gelip almazsan, bizi unut tatlım. Anladın mı?Çabuk Ol!!!"
"Tamam ,hemen geliyorum Bekı hanım. "
Ayy bu şöförlerin şu dingil halleri yok mu beni öldürüyor. Amele gibi yanımızda çalışıp, arkamızı topluyorlar. Çok gıcık olduğumu söylerler ama cidden alakası yok (!)Karıncayı bile incitemem ben (!). Ha ha ha gülesim geldi. Yaklaşık 15 dakika sonra araba geldi .Şöför arabadan inip kapımı açtı. Arka tarafa oturdum. Ona 10 dakika içinde beni almazsa onu kovacağımı söylemiştim. "Sana 10 dakika dedim. Ama sen geç kaldın.Hımm şimdi kovsam mı seni acaba? " Şöför arabayı kenara çekip bana döndü. "Bekı hanım lütfen yapmayın. Kızım yeni doğdu 2 haftalık. Siz beni işten çıkarırsanız, ben onlara nasıl bakarım? Evime nasıl ekmek getiririm? Lütfen, lütfen kovmayın beni. Söz bir daha geç kalmayacağım. "
