SESSİZCE (TAMAMLADI )

5-Kim Bu Arayan?

Mutfaktan mis gibi kokular geliyordu. Sanırım omlet yapmıştı annem. Sofra kurulduysa iki dakikaya kalmaz çağırır beni. Çünkü yirmi altı yıldır bu böyle. Ayak sesleri yakınlaştı .Çok geçmeden annem kapıyı hızlıca açtı.
"Yoona güzel kızım uyanmışsın. Hadi gel kahvaltıya. Anneciğin sana mükellef masa kurdu. "Bugün nedense içimde garip bir duygu vardı. Adını tanımlayamıyorum..
.......
"Nerde bu telefon? "
çalıyordu ama ben nerde olduğunu bulamıyordum. Yok yok yok koltukta, odamda, sehpanın üstünde hiç bir yerde yok. Aaah tanrım sanırım çıldıracağım.
Zııırrrr Zııırrrr!!!
A tamam buldum dediğim anda telefon kapandı. Hayır yani ne vardı da arıyordu. Ayrıca kimdi bu arayan? ?
Her kimse özel numaradan aramıştı. İçimde istemsizce korku oluştu. Tabi ya bizim Douglas anlar bu işlerden. Hiç vakit kaybetmeden Douglas'ı aradım.
"Efendim, Yoona kötü bir şey yoktur inşallah. dedi sesi endişeli geliyordu.
"Hayır hayır iyiyim ben. Ya hani sen bu gizli numaraları bulabiliyorsun ya, şey biri beri özelden aradı da onu bulmanı istiyorum. "
"Tamam canım dert ettiğin şeye bak. Hemen bulup sana haber veriyorum. "
"Çok sağol dogulas ."deyip telefonu kapattım.
Bakalım kimmiş bu gizli hayran?

Ah bu okula bayılıyorum. Çok ama çok güzel. Böyle insana huzur veriyor, rahatlatıyor.Bahçe yine çok kalabalıktı. Nerdeyse bütün oturacaklar doluydu. Az ilerde boş bir yer gördüm. Görür görmez o tarafa doğru yürümeye başladım. Bu güzel bahçede oturup biraz kafamı dinlemek istiyorum. Tam oturduğum sırada karşıma Vini oturdu. Üstelik oturduğu yer varken.Anlamsız ve boş gözlerle ona baktım. Kalkmasını rica edecektim ama onunla muhattap olmak istemiyorum. Bilerek gözlerime bakıyordu.
"Ne oldu rahatsız mı oldun? ".sesindeki alaycı ton beni sinirlendirmişti. Yine de sustum.
Bana bakmayı ısrarla sürdürüyordu.
"Konuşmayacak mısın?Ama ben konuşmanı istiyorum. "
Aaaa yeter artık fazla oluyordu bu. Daha fazla olan saçmalığa dayanamayıp masadan kalktım.
Hızlı adımlarla yürümeye başladım. Bir an önce buradan uzaklaşmak istiyorum. Tam tahmin ettiğim gibi peşimden gelmeye başladı.
Gelme...
Gelme...
diye ne kadar içimden tekrarlasam da geliyordu. Nereye gittiğimi bilmeden okulun merdivenlerinden aşağıya iniyordum. İnebildiğim yere kadar geldim. Burası kazan dairesiydi.
Allah kahretsin!!Burası çok karanlıktı. Yine nereye gittiğimi bilmeden yürüyorum karanlıkta.
Bir el kolumu sıkıca kavrayıp beni  sürüklemeye başladı.
"İMDAT!!! İMDAT "
Hâlâ beni sürüklüyordu. Kolum muhtemelen morarmıştı, çok sıkıyordu.
Sonunda beni sertçe duvara itti.
"Ahhhhh" sanırım kaburgam kırıldı.
Yüzünü seçemiyordum.Bana bir adım attığını burnuma gelen sigara kokusundan anladım.
"Şşşşt sakin ol. "
Hayır hayır bana tecavüz edecekti her kimse. Kendimi tutamayıp ağlamaya başladım.
"Iııııııııııı,ııııııııı. "
Elini yüzüme koyup,
"Ağlama "dedi. Parmağının ucuyla akan gözyaşımı sildi.
"Korkmana gerek yok. Seninle sadece konuşmak istiyorum hepsi bu. "
Korksam mı korkmasam mı diye ikilemde kaldım.
Kendimi toparlamaya çalışarak konuştum.
"Ben seni tanımıyorum. Yüzünü bile görmüyorum. Ama anladığım kadarıyla sen o çocuksun yani şey Vinisin" dedim.
Sanki küçük tebessüm duydum.
Parmağını havaya kaldırıp şıklattı. Aman allahım bir anda bütün ışıklar yandı.
Evet oydu Viniydi.
Duvarla onun arasında sıkışıp kalmıştım. Gözlerime öyle güzel bakıyordu ki bir an için, içim eridi.
Sağ elini belimin arkasındaki duvara koydu. Biraz daha ona yakınlaştım. Çenesindeki kaslar seyiriyordu...
Benimle konuşmak istemiyor muydu?Ne diye susuyordu o zaman. Birden gözüm sol bileğine kaydı. O o o dövme bu  o muydu?O gün benden kaçan Vini miydi? Peki ama neden takip etti beni neden? bu düşüncelerimin aydınlanması için tek bir çözüm yolu vardı: Her şeyi Viniye sormak .
"Sen neden beni takip ediyorsun neden ?
Hiçbir şey söylemeden sadece elini elime değdirip oradan uzaklaştı.
"Ne yapmaya çalışıyordu bu? Ah hiçbir şey anlamıyorum."

Olduğum yerde yarım saat belki bir saat oturdum. Tam hatırlamıyorum. Beni orda düşünceler içindeki savaşta bırakıp gitmişti. Neden?