SESSİZCE (TAMAMLADI )

10-Güneş Yağmura Ağladı

1 Ay Sonra....
23 Şubat....
Saat :15.45

Zırrrr Zırrrr.
Telefonum deli gibi çalıyordu ve bu beni çok ama çok deli ediyordu. Hırçın bir şekilde telefonumu arıyordum.Ve sonunda buldum. Yabancı numara arıyordu. Vakit kaybetmeden açtım.

"Alo, kiminle görüşüyorum?" dedim meraklı meraklı.

Telefonun ucundaki biraz nefes aldı.Sonra kibirli bir edayla;

"Aaaa seni zavallı. Nasıl da saf saf Viniye inanıyorsun seni ayak üstü kandırıyor.Çok salaksın çok. Ama biliyor musun sana "acıyorum "tatlım.

Sinirden deliye dönmüştüm.Bu kimdi ve nasıl bir hakla benim sevgilim hakkında ileri geri konuşuyordu. Ne kadar sinirlensem de belli etmemeye çalıştım. Çünkü eğer belli edersem o bundan zevk alacaktı.Kadın olduğu sesinden belliydi ve sanırım gençti.
Yatağıma oturdum başım dönmeye başlamıştı.

"Kimsin sen?"

Yine aynı kibirle güldü. Daha da sinir olmaya başladım .Kendinden o kadar emindi ki. Ahh sanırım çıldırıyorum.Ama sonra sağduyu ağır bastı ve sakin olmayı az daha başarabildim.Sorumu yineledim.

"Kimsin sen?"

Derin bir nefes aldı. Gıcık şey...

"Benim kim olduğumun ne önemi var?Ben sadece senin iyiliğini düşünüyorum. (!)Mutlu olmanı istiyorum bebeğim.(!) .Ayy seni zavallı.
Neyse tatlım good bye sevgilim bekliyor. Biliyor musun aynı VİNİ "

Tam hakaretlerime başlayacaktım ki telefonu surattıma kapattı. Sinirden deliye dönmüştüm.Çok geçmeden ağlamaya başladım .
Her tarafım salya sümük olmuştu ağlamaktan. Bir kaç cümleyle bütün moralimi bozmuştu.
Dediklerine ihtimal bile veremiyorum. Vini beni asla aldatmaz.
Hani bazen olur ya kendinden çok başkasına güvenirsin.İşte bende öyleyim kendimden çok ona güveniyorum. Çünkü onu bu kısa zaman içinde çok iyi tanımıştım.Sanki yıllardır tanıyor gibi..

○●○●○●○●
2 Saat Sonra
Saat:18.00

Hızla çalan kapının sesiyle uyandım. Âdeta alacaklı gibi kapıyı yumrukluyordu. Bugün imtihan günümdü herhalde. Sinirlerime hakim olmaya çalışırken kapıya yöneldim. Ardına kadar açtığımda karşımda ki kişiyi görünce ne yapacağımı bilemedim.
Çünkü karşımda öldü bildiğim kardeşim duruyordu; Yuri
Korkudan çığlık bile atamadım. Elim titreye titreye kapıyı kapatmaya çalıştım. Ayağını koyup engel olmaya çalıştı.
Psikolojimin bozulduğunu düşündüm. Çünkü bunun başka mantıklı açıklaması yoktu.

"Abla "  dedi kısık sesle.
Bir anda elim ayağım boşaldı ve sonrasını hatırlamıyorum sonrası karanlıktı.....

♢♢♢♢♢
Yitirilmiş umutların ardından gelen mucizelere inanır mısınız? Ben inanmıyordum, inanmazdım da ta ki bugüne kadar. Tam alıştım diyorsun hayal kırıklıklarına ,tam vazgeçtim diyorsun. Ama sonra yine hayat senden habersiz seni izliyor.
Hayat en imkânsız zamanlarda koşup yetişiyor sana ve sen istemesen de ona boyun eğmek zorunda kalıyorsun.
  Bundan tam beş sene önce bir bahar akşamıydı.Hava sıcaktı ama yer yer soğuk rüzgarlar esiyordu. Ben sırtımda kocaman sırt çantası, ayaklarımda yeni aldığım pembe papuçlar eve dönüyordum.İngilizce sınavından yüksek aldığım için ağzım kulaklarımdaydı. Bu haberi anne ve babama söylemek için sabırsızlanıyordum.  Eve geldiğimde kapıda polisler, bir kenarda annem oturmuş deli gibi ağlıyor.  Ambulansın sireni aralıksız çalıyordu. İstemsiz elimdeki kitaplar yere düştü. "Anne!" dedim koşarak. Ağlamaktan harap olmuştu. İçimdeki umutsuz korkuyla sordum. "Anne ne oldu" dedim. Ağlamaktan kısılmış sesiyle konuştu. "Yoonam canım bunu sana nasıl söyleyeceğim bilmiyorum ama Yuri" duraksadı.  Sonra tekrar devam etti. "Yuri Yuri intihar etti. Bizim evin balkonundan aşağıya atladı. Öldü dediler doktorlar. Daha 19 yaşındaydı, çok küçüktü. Hayalleri umutları vardı" dedi.
     O an hayatım boyunca kendimi ilk defa yalnız ve savunmasız hissettim.
    Sonra olaylar tamamen benden bağımsız ilerledi. Cenazesi falan hiç gitmedim. Dayanamadım çünkü onu toprak altında görmeye. Her ne kadar içimde acı olsa da unutmaya çalıştım.
    Yıllar geçtikçe acım hafifledi ama hiç geçmedi.
                   
 
                ♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢♢
    Koltukta oturuyordu ve hiç değişmemişti. Aydıydı,  aynı güzellik. Korkum hâlâ geçmemişken  yattığım yerden doğruldum.
Sehpanın üzerinde duran sürahiden boş olan bardağa su döküp birkaç yudum içtim.
Gözlerini bana çevirdi.
"Anlat"dedim sesim tir tir titrerken. Benden böyle bir şey beklemiyordu belli afalladı.