Güneş yine her zaman ki edasıyla odamda yayılıyordu.Gözlerimi yavaş yavaş açıyordum. O da neyin nesi?Annem başımda dikilmiş, âdeta bir evhamlı kadın gibi bana bakıyordu."Ne var Anne ya uf git başımdan".dedim homurdanarak.Yorganımı çekiştirip arkamı döndüm. Yine her zaman ki cırtlak sesiyle:
-"Yoona! kalk Yoona! Lafımı ikilettirme kalk. Ayyyy."
Of başlamıştı gene,usul usul ona doğru döndüm. "Taaaamaaammm anne ".Kapıyı vurup odamdan çıktı.
Yatağımdan kalkıp aynadaki görüntüme baktım. Oldukça hoş görünüyordum. Kahverengi saçlarım,çekik gözlerim, neredeyse ortadan ayrılacak kadar ince olan bacaklarım...
Aaa tamam bu kadar yeter artık giyinmeliyim dedim kendi kendime çünkü bugün yeni üniversitemdeki ilk günüm olacak. Heyecanlıyım ama olsun zaten en yakın arkadaşlarım Seo ve Kwon da orda olacaklar.
Siyah ve beyaz karışımı dize kadar bir elbise giydim. Saçlarımıda açık bırakıp yana doğru taradım. Hafif bir makyaj yapıp siyah platform ayakkabılarımı giyip odamdan çıktım.
Kapının kolunu tutup tam evden çıkıyordum;annemin sesini duydum.
-"Yoona! kızım ne güzel olmuşsun.Ayy duygulandım valla."dedi. Sanki ağlamış gibi eliyle gözünün kenarını sildi.
"Anne abartma, ilk gün diye biraz süsleneyim dedim sadece."Ona sımsıkı sarılarak evden çıktım...Dışarısı güneşli olmasına rağmen ılık ve yer yer soğuk rüzgarlar esiyordu.Keşke üstüme bir şeyler alsaydım diye geçirdim içimden. Eve geri dönsem muhtemelen geç kalırım ama ben bunu hiç mi hiç istemiyorum.
Kendimle konuşa konuşa taksi durağına gelmiştim.
"Merhabalar,ben ODÜ'ye gidecektim de ".dedim.Taksici bana şöyle göz ucuyla baktıktan sonra,
"Buyrun"dedi.Arabanın arka kapısını açıp oturdum. Niyahet arabayı çalıştırdı ve yola koyulduk. Heyecandan avuç içerim terlemeye, bacaklarım titremeye başlamıştı bile. Sakin, sakin ol. Sakin ol Yoona. Ben kendimi sakinleştirmeye çalışırken taksicinin sesiyle irkildim
-"Kızım,geldik. 20 tl vereceksin bu minnoş amcana."dedi. Bir an gereksiz samimiyetinden afallasamda parayı uzatıp taksiden indim.
Vay canına burası adeta büyüleyici...
Boydan boya camları, yemyeşil ve oturacaklarla kaplı insana huzur veren bahçesi, burası muh-te-şem.
Aval aval etrafa bakınıyorken arkamdan birinin bana seslendiğini duydum.
"Yoona aşkım. "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SESSİZCE (TAMAMLADI )
ContoBir insanın canı ne kadar yanabilirdi? AŞK ne denli yakardı? Ya da acı gerçekten acıtır mıydı? Kalp kırılsada sever miydi?Bazı aşklar sadece laf mıydı?Sevmek uçurumdan bile bile atlamak mıydı? Gözlerinin önünde yalanlar uçuşurken senin onları görmem...
