HİZMETÇİ

19

Gizem çıkmıştı.

Bende koltuğuma yayılıp düşünmeye başlamıştım.

Gördüğüm yüzü hiç unutmazdım ama rüya olduğu için mi bilmem siması beynimden silinmeye başlıyordu.

Emin olduğum bir şey varsa o da sesini ve gözlerini asla unutmayacağımdı.

Peki ben bir gün karşılaşırsam ne tepki verecektim?

Boynuna atlayıp 'Sen o'sun' diyemeyeceğime göre hiçbir şey yokmuş gibi davranmam en doğrusuydu.

Zaten öyle bir şey dersem muhtemelen deli damgası yerdim.

Kapım tıklandı.

'Selin hanım istediğiniz dosyaları getirdim, akşamki toplantının konusunu ve önemli olan bilgileri mailledim size.

'Teşekkürler gizem çıkabilirsin'

Dosyaları önüme bırakıp çıkmıştı.

Dosyaları incelediğimde şirketteki hiçbir Ali'nin o Ali olmadığını farketmiştim.

Gerçi belki ismi Ali bile değildi.

Belki de hepsi benim kurmacam ve kuruntumdan ibaretti.

Telefondan Gizemi odama çağırdım.

'Gizem, Melih'e söyle arabamı hazırlasın çıkacağım.'

'Tabi Selin Hanım. Akşam size eşlik etmem gerekiyor mu toplantıda?'

'Hayır gerek yok. Telefonun her ihtimale karşı açık olsun'

'Peki Selin hanım'

Çantamı alıp şirketten çıktım.

Arabama bindiğimde Melih'e eve gideceğimizi söyledim.

Mailleri okumaya ve toplantıya hazırlanmaya başladım.

Eve geldiğimde sıcak bir duş almak için banyoma çıktım.

Yaklaşık bir saat sonra çıktığımda toplantıya 2 saatimin kaldığını gördüm.

Altına bordo stiletto giyip saçlarımı dağınık toplayıp ve son olarak sade bir makyajla hazırdım.

Yarım saat içinde mekana vardığımda loş ama sakin ve huzurlu bir mekandı.

Garson bana eşlik ettiğinde karşılıklı oturan iki adam vardı masamızda. Birinin arkası bana dönüktü.

Topuklu ayakkabılarımın tıkırtısı sayesinde(!) tüm masalar bana bakıyordu.

Şimdi ayakkabımı çıkarıp yalın ayak yürüyesim gelmişti.

Masaya az bir uzaklıktayken Mert Bey beni göstererek yüzünü daha görmediğim adam 'Selin hanımda geldi' demişti sanırım.

Dudak okumuştum evet.

Masaya geldiğimde garson arkasın dönük adamın yanındaki sandalyeyi benim için çekmişti.

Ben o tarafa yürürken ikisi de ayağa kalktı. Önce Mert Bey ile tokalaştım.

Yanımdaki adam bana döndüğünde onunda elini sıktım ve yüzüne gülümsediğimde gülüşüm yüzümde soldu.

Saniyeler içinde beynimden milyonlarca düşünce geçti.

Hepsi de arkama bile bakmadan bu simülasyondan kaçmakla ilgiliydi.

Aynı gözler aynı ten aynı mimikler ve en kötüsü de aynı bakışlar.

Biri bana oyun mu oynuyordu?

Mesela beynim!

Şirkette düşündüklerim aklıma geldiğinde gülümsedim.

Mert Bey elini sıktığım adama elini uzatıp 'Ali Mertoğlu' dedi.

Ali Bey'e dönüp kendimi tanıtmaya başladım.

'Selin Yılmaz. Yılmazlar Holding'in yöneticisiyim.'

'Bende Ali Mertoğlu. Mertoğlu Holding'in yöneticisiyim. Memnun oldum.'

'Bende Ali Bey'

'Eee selin hanım tasarımlar nasıl gidiyor?'

'Bitti Mert Bey şuan üretim aşamasında.'

Ali'nin sorusuyla ona döndüm.

'Moda sektörüydü değil mi?'

'Evet. Sizin'

'İnşaat'

'Selin Hanım yine bomba gibi mi geliyorsunuz?'

'Sizce mert bey. Selin yılmazdan aksi beklenir mi siz söyleyin'

Hep birlikte güldüğümüzde ikisi de 'Asla' demişti.

Biraz sohbetten sonra herkes gelmiş yemekler eşliğinde toplantı yapılmıştı.

Toplantı bittiğinde kalkmak için müsaade istemiştim.

'Ben artık müsaadenizi isteyeyim.'

'Bir şeyler içseydik Selin hanım' dedi mert bey

'yok teşekkür ederim geç oldu artık'

'Israr ettiğimi söylesem'

'o zaman şöyle yapalım bana geçelim hep birlikte kahve ikram edeyim.'

Herkes onay verdiğinde arabama binip yol aldım. Herkes arabasıyla beni takip ediyordu.

Evin önüne geldiğimizde kapıyı çaldım.

'Miracım misafirlerimiz var'

Mira kapıyı kapatmadığında onunla birlikte içeri buyur etmiştik.

Mira herkesin kahvesini getirdiğinde Ali kulağıma eğildi.

'Sizinle bir şey konuşmak istiyorum'

'dinliyorum'

'Burada değil size de uygunsa yarın saat 10 da şirketinize gelirim'

'Yarın il dışına çıkacağım.'

'O zaman yarın sabah 10 da kahvaltıya çıkarsam sizi '