Sarayın İçindeki Güneş

4

Bugün Saray Kolejinde 3. Haftamıda dolduruyorum. Ölüm gibi geçen koskoca 3 hafta...
Şu kutunun sahibini hala öğrenemedim ona ayrı bir sinir oldum. Neyse onun dışında çok tatlı bir çocukla tanıştım. Son sınıflardan en iyi anlaştığım o olsa gerek. Diğerleri gerçekten çok sinir tipler. Ama Koray'ın çok değişik ve sempatik bir kişiliği vardı.

Yarın cumartesi ve ben yine evde kös kös oturucam hatta değiştiriyorum evde kös kös yatıcam. Bu daha iyi oldu bence. Geç saatlere kadar kumsal ve Uzay ile kurduğumuz 3 Beyinli grubundan yazıştık. Grup ismini biyolojiyle arası süper olan mükemmel insan koydu. Uzay. Ve konuşmadan sıkılıp uykuya dalmaya çalıştım takii telefon burnumun ucunda çalana kadar. O anki halimi biri çekse sosyal medyada fenomen olmuştum her halde. Bu saatte arayan kim olabilir derken büyük bir hata yapıp kimin aradığına bakmadan açtım. Şu şerefsiz hala akıllanmadı mı yaa? 3 hafta içinde bilmem kaç kere dövdüler. Ama yok yılmaz bu sarı çiyan. Yüzsüz çiyan işte.
'Şuan uyuyorum sonra konuşsak olur mu?'
'Uykuda konuşan ilk insan olarak tarihe geçmek üzeresin. Ve evet sanırım geçtin. Ayrıca olmaz. Çok önemli. Şu kutu meselesi.'
'Cidden çok uykum va-- ne kutu mu? Kimmiş? Okuldan mı? Adı ne?'
'Güneş sayende ciğer felan kalmadı. Sakin olur musun?'
'tamam ya sen söyle'
'Şu son sınıf çocuk var ya o şüpheli.'
'Bunun içinmi bu saatte beni rahatsız ettin?kesin olmayan bir konu için?'
'Sadece şüpheli olmakla kalsa aramazdım. Kayıtlar da var.'
'Ne? Nasıl? Koray hayatta olamaz.'
'Şu sarıya çok güvenme demişmiydim?'
'Hayır gerekte yok. İstediğime güvenirim. Sana sorma gibi bir gerekçem yok. Hangi sıfatla yani?'
'neyse ben söyliyim de. Sen olayın şokunda uyu yarın öğreniriz tam olarak.'
Ve direk yüzüne kapattım. En iyisini yaptım. Şu çocuğa zaten sinir oluyorum. Dahada sinir oldum. Uyuz çiyan işte.
Mükemmel uykundan uyanır uyanmaz üstümü giyinip evden çıktım. Bir dakika ben nereye gidicem? Ve harika zamanlamayla gri arabalı çiyan geldi. Ne yani? Hep beyaz atlı prens mi olmak zorunda? Benim masalımdada gri arabalı çiyan var. Bayık bakışlar ile arka koltuğa Eymen'in yanına oturduktan sonra Eymen ile göz teması kurmadan gidiceğimiz yere geldik. Okul? Ha sanırım kayıtlar dediği okulun kayıtları. Yol boyunca hiç konuşmadık. Ne o, ne ben.
Kayıtları izledikten sonra müdür yani Eymen'in dayısı olduğunu öğrendiğim en az Eymen kadar sinir, o adam yanımıza geldi. Ben şaşkınlıkla izledikten sonra Eymen konuştu.
'Neymiş o kadar emin olmamak gerekiyormuş.'
'Kutuyu onun göndermesi hiç bişey değiştirmez. Hem kayıtlarda kutuyu bırakan Ece. Belki onun parmağı var. Nerden bilicez?'
'Ece' nin kutuyu kimden aldığını görmedin galiba?'
'Ne alaka?'
'Çok alaka'
'Gençler isterseniz siz tartışmanızı sonra yapın. Ne dersiniz?'
'Benim için hiç farketmez. Bir an önce eve gidip sıcacık yatağıma kavuşmak istiyorum.'
'Peki. O zaman biz gidelim.'
Önden havalı havalı giderken düşmeseydim çok iyi olucaktı.
'o sinir bozucu kahkahalarını yollamasan olmaz dimi?'
'Şaka mısın? Tabiki de olmaz. O düşüş beni benden aldı'
'Senin yüzsüzlüğünde beni benden aldı' duyamıyacağı kadar sessiz söyledim ama sanırım duydu. Neyse artık. Duyarsa duysun.
'Bişey mi dedin?'
Göz devirip arabaya bindim. Ve sanırım bu sefer gerçekten havalı olmuştu. Tam kendimle gurur duyacakken yine o sinir bozucu kahkaha.
'Bence daha dikkatli olmalısın.' yüzüme pişkin pişkin bakarken elinde o çok sevdiğim ayakkabımı tutuyordu. Ne yani ayakkabımı mı düşürdüm? Hemde bsğcıklarını sımsıkı bağladığım spor ayakkabımı?Ahh neyse her zaman ki mükemmelliğim. Benden ne beklenir ki zaten?
Eve vardığımızda hiç bişey demeden arabadan indim.
----
Mutfağa bişeyler atıştırmak için gittiğimde camdan bişey gördüm. Daha doğrusu birini. Mert!? Tam karşımdaki apartmanda!? Beni farkettiğinde şaşkınlıkla bana bakıyordu. Telefonuma mesaj gelince hemen gözümü telefonuma çevirdim.
Mert'tendi.
Mert: Ne büyük sürpiz.
Güneş: Aynen
Mert: Burada mı yaşıyorsun?
Güneş: Aynen öyle. Sende mi?
Mert: Yok sadece Eymen'i görmeye geldim.
Güneş: Eymen?
Mert: Bugün taşındı. Bende yardımcı olmaya geldim.
Güneş: Neden taşındı?
Mert:Ses kaydı//Sen sor diye. /Eymen/
Aslında bir kız elinin değmesi lazım. Gelip yardım etmek istersen Daire/6 -Eymen
Güneş: Mert kusura bakma ama yapmak zorundayım
----------Engel---------

Eymen Barut
O gelmezse ben giderim değil mi?
O kattaki bütün kapıların ziline basıp tek tek özür dinledikten sonra son ziline bastığım dairenin kapısı açılmadı. Bu kesin Güneş olmalı. Biraz daha sert bir şekilde kapıya vurdum. Ve çok iyi halt yedim. Karşımda 40 lı yaşlarda bir adam vardı. Güneş'in babası olmalı.
'Buyurun kime bakmıştınız?'
Adama garip bir şekilde bakarken gergin bir sesle sorusunu yanıtladım.
'Güneş Bulut'
'Aa hoşgeldin delikanlı Güneş'in arkadaşısın galiba'
'E-evet efendim'
'Korkma delikanlı insan yemiyorum.'
Hemen ardından küçük bir kahkaha attı.
'Estağfurullah'
Ardından gerginlikle birlikte yüzümde oluşan tebessümümüme karşılık verip içeri girdi.
Gelen seslerden anlaşıldığı kadarıyla Güneş'le konuşuyordu.
Ben Güneş'i beklerken küçük bir çocuk çıktı karşıma. Bu o yüzüme tüküren çocuktu.
'Yaklaş' bunu söylerken yüzünde sinirli bakışlar vardı. Şaşkınlıkla yaklaştım.
Yaklaşmaz olaydım.
'Tamam karnıma at ama oraya tekme atılır mı?'
Ben bağırırken o karşımda kahkaha atıyordu.
'Allah'ım kaderimde küçük bir çocuk tarafından dövülmekte mi vardı?' Arkasında Güneş belirince acımı belli etmemeye çalıştım ama olmadı sanırım.
'Ne oldu yaşıtların yetmedi şimdi de küçücük çocuktan mı dayak yiyorsun?'
'Bu çocuğu neyle besliyorsunuz siz?!'
'Süt' diye yüzüme doğru üfledi çocuk.
Kahkaha atmadan yapamadım. Ama çocuğun yüzündeki öfke gitgide büyüyordu.
'Uzay abi' diye bağırarak arkama koştu.
'Naber yakışıklı?'
'Senin ne işin var burda? Bakıyorum da hala akıllanmamışsın'
'Ne o bide aklı olmayandan akıl mı alıcaktım?'
Uzay tam konuşucakken telefonumdan bildirim geldi.
Okul WhatsApp grubumuzdan bir video ve birde fotoğraf gelmişti.
------
Sizce gruba kim ne attı?
Eymen'in tepkisi ne oldu?
Hadi siz bunları düşünürken ben yeni bölümü yazmaya başlıyım😂💜