Daimi Kaçış ★ B.A.P & BTS

35. Bölüm : YALNIZ KALAMAZSIN

Yanımıza gelen arkadaşım dikkatimi üzerine toplamayı başarmıştı.

- Angel , çıkabilirsin artık. Mesai saatin bitti.

- Müdür izin verdi mi ?

- Evet. Beni o gönderdi zaten.

Masadan kalktım ve şampanyasını yudumlayıp gözlerini üzerime dikmiş olan figüre baktım.

- İyi günler efendim.

Deyip hızla kasanın oraya önlüğümü bıraktım. Ardından da dışarı çıktım.

Ceplerimi kontrol ettiğimde telefonumu hissedememiştim.

Masada unutmuş olmalıydım...

Tam kapıdan geri içeri girecekken birisinin bana seslendiğini duydum.

Etrafıma baktığımda bana odaklanmış kimseyi göremiyordum.

Yanlış duyduğumun düşüncesiyle içeri girdim ve masaya gidip telefonumu aldım.

- Sevgilin aradı galiba.

Ağzındaki kadehi hafifçe çektiğinde söylemişti bunu.

- Teşekkürler ve iyi günler tekrar.

Cevabını verip hızla çıkmıştım bu sefer.

Çalan telefonu kulağıma tuttuğumda :

- Efendim ?

- "Sinemaya mı gidelim yoksa evde mi film izleyelim ?" diye soracaktım.

- Evde olsun.

- Peki türü ?

- Her seferinde fantastik seçiyorsun sen. Bıktım artık , içim dışım kurtlar ve vampirler oldu. Bu sefer korku istiyorum.

- Tamam , kurtlu ve vampirli bir film kalmadıysa izlemediğimiz korku alırım.

- Ciddi olamazsın değil mi ?

Gülerek kaldırıma çıktım.

- Neredesin ? Araba sesleri geliyor.

- Eve doğru gidiyorum.

- Ben de birazdan yola çıkarım o zaman.

- Peki , görüşürüz.

- Seni seviyorum.

- Ben de seni.

Her telefon görüşmemizin ana teması olmuştu artık bu sevgi belirtileri.

Onu gerçekten seviyordum , onun da beni sevdiğine adım kadar emindim.

Kulaklığımı çıkartıp eve gidene kadar müzik dinlemiştim düşüncelerim arasında.

Apartmana girip daireme çıktığımda içimde nedense garip bir his vardı.

Kötü şeyler olacakmış gibi bir his...

Anahtarı çevirip içeri girdiğimde camdan içeriye giren loş ışık dikkatimi çekmişti.

Yolda gerçekten oyalanmış olmalıydım yürürken.

Akşam olmak üzereydi...

Üzerimi değiştirip film izlerken atıştırabileceğimiz şeyleri hazırlıyordum mutfakta.

Karnımda eller hissettiğim sırada irkilmiştim.

Korkudan kalbimin hızlanmasıyla arkamı dönüp omzuna olabildiğince sert vurdum.

- Korkuttun.

Gülümseyip dudağımdan ufak bir öpücük almıştı.

- Benden başka kim olabilirdi ki sanki ?