Daimi Kaçış ★ B.A.P & BTS

21. Bölüm : HASTANEDEN KAÇIŞ

Yanımdaki figürü oturduğumuz daldan aşağı ittirdim ve ardından ben de atladım.

Kendini toparlayıp ne olduğunu anlayana kadar boğazına tek elimi yerleştirmiş ve ağacın gövdesine yaslamıştım.

- Jungkook nerede ?

- An-Angel , Jungkook benim !

Elleriyle koluma vurup yaptığım baskıyı azaltmayı çalışsa da gücü yetmiyordu.

Havadaki şimşeklerin daha da hızlanmasıyla gözlerimden alevlerin çıktığını hissedebiliyordum.

- Jungkook nerede Yongguk ?

Tepinmeyi bıraktığında nefesinin tamamen kesildiğini anlamıştım. Bayılmak üzere olmasına rağmen hala onun nerede olduğunu söylemiyordu.

Gözlerini kapatıp ellerini kollarımın üzerinden aşağıya doğru düşürdüğünde öldürdüğümü sanıp birden kendimi çektim.

Yağan yağmurun beni hızlandırmış olması gerekiyordu ki onu kucağıma alıp eve kadar taşımam normal karşılanabilsin.

Bu kadar güçlü olduğumu bilmiyordum.

Kapıdan içeri girdiğimizde Daehyun mutfaktan elinde patlamış mısır ile salona gidiyordu , kucağımdakini görüp koştu ve yanımıza geldi.

- Bunu sen mi yaptın ?

- Beni kandırmaya çalıştı.

Eliyle koltuğa yatırdığım Yongguk'un nabzını kontrol etti.

- Youngjae nerede Daehyun ?

- Bilmiyorum.

- Bana yalan söyleme !

Üzerine eğildiği Yongguk'la ilgilenmeyi bırakıp doğruldu ve kollarını bağdaştırıp anlamamı bekleyen bakışlar attı.

- Üzgünüm ama hala benim tarafımda olduğuna inanmıyorum.

Dışarıda çakan şimşekler, her tarafından aydınlatılan evin içini bembeyaz yaptığında bütün elektrikler kesildi.

Çok fazla zamanım yoktu.

Dış kapıya döndüğümde Himchan'in elindeki bez parçasını yüzüme doğru tuttuğunu fark ettim.

Her ne kadar nefes almadan kurtulmayı çalışsam da gözlerim çoktan kararmıştı.

***

- Jungkook ?

Gözlerimi açar açmaz söylediğim ilk kelimeydi.

Yattığım yerden doğrulup etrafıma baktığımda bir hastanede olduğum her ayrıntıdan belliydi. Kolumdaki serumdan odadaki kokuya kadar.

Burada o evden başka bir bina olduğunu sanmıyordum.

Dikkatle odayı incelediğimde ikili koltukta birisinin yattığını ve üzerine üşümemek için attığı ceketi tamamen yüzünü kapatacak şekilde örttüğünü gördüm.

Kim olabilirdi ?

Yerimden kalkıp kolumdaki serumu çekerek çıkardım ve sessizce askısına astım.

Yavaşça koltuğa gittiğimde altından Youngjae'in çıkma ihtimali beni git gide endişelendiriyordu.

Onu görmek istemiyordum artık. Hemde hiç !

- Ben de ne zaman uyanacaksın diyordum. Canım sıkılmıştı seni beklerken.

Sesin en sevdiğim kişiye ait olmasının ardından yerime çakılıp kaldım.