Mr. gay

hoofdstuk 3 - Hij

Ik schrik als ik de zachte stem van Pablo achter me hoor. Damn, wat moet ik nu gaan zeggen? Julie kijkt me even aan en denkt duidelijk diep na over een smoesje. Ze weet dat ik niet wil dat een ander hierover weet. Nadat ik haar de waarheid had verteld en we al die films hadden gekeken, hadden we afgesproken dat enkel ik het zou doorvertellen. Aan die afspraak heeft Julie zich dan ook gehouden.

"Jou,"zegt ze dan en mijn mond valt bijna open,"hij vindt jou leuk." Een lichte blos verschijnt op de wangen van Pablo. Hoe durfde Julie dat door te vertellen? En dan nog aan een vreemde jongen die ik nog geen dag ken! Waarom doet ze zoiets?

"Hoezo... mij?"vraagt Pablo en kijkt me met een doordringende blik aan. Zijn ogen fonkelen en ik moet me inhouden om hem er geen complimentje over te geven.

"Casper heeft niet echt veel jongensvrienden en hij zei me dat het best klikte tussen jullie. Dus hij vindt je wel leuk om misschien wel vrienden te worden. Hij is nogal vreemd en loopt liever bij de meiden,"zegt ze en ik kijk haar dankbaar aan. Ze heeft het dus toch niet verraden. Mijn geheim heeft ze nog steeds in haar gouden hartje opgesloten. Dat ik aan haar durfde twijfelen!

"Eerlijk gezegd hoop ik ook dat we vrienden kunnen worden. Ik bedoel, ik ken hier niemand en hij is zo een beetje de enige die me echt aandacht gaf vandaag,"zegt Pablo waardoor ik breed glimlach.

"Dat is fijn. Dan zie ik je morgen,"zeg ik tevreden. Julie en ik gaan op ons zadel zitten en maken aanstalten om weg te rijden. Ik zie dat Pablo triest kijkt en ook een beetje bang. Ook Julie heeft het gezien.

"Je mag wel een stukje meerijden. Tot waar je af moet slaan natuurlijk,"zegt ze en opgewekt gaat hij achter ons aan. Ik weet niet wat er is, maar er is iets dat die jongen echt ongelukkig maakt.

"Waar woon je eigenlijk?"vraag ik nieuwsgierig en hij bijt op zijn lip.

"Ik vergeet de naam van de straat altijd, maar ik weet wel dat het nummer 8 is in de straat van die molen,"zegt hij en ik grinnik even.

"Dan woon je niet ver van Casper!"zegt Julie net iets te vrolijk. Zij ziet dit als een kans voor mij om Pablo vaak op te zoeken.

"Oh echt? Waar dan?"vraagt Pablo aan mij.

"Nummer 49 in jouw straat,"zeg ik en moet me inhouden om het niet uit te schreeuwen van plezier.Nu weet ik ook nog eens wie dat leegstaande huis had gekocht. Mijn moeder en ik verzonnen altijd gekke gezinnen die zogezegd daar gingen wonen. Stiekem hoopte ik dat er een jongen van mijn leeftijd zou komen waar ik vrienden mee kon worden en die droom is duidelijk uitgekomen. Nu maar hopen dat we echt goed bevriend worden en hopelijk zelfs meer. Wow wacht eens even! Hopelijk meer? Sinds wanneer wil ik dat er meer komt tussen Pablo en mij? Ik ken hem nog geen dag... Maar of ik het nu wil of niet, wil toegeven of niet, langzaam aan begin ik gevoelens te krijgen voor die sexy nieuweling. Ik kan maar niet begrijpen dat ik nu al verliefd word op Pablo.

"Ik zie jullie morgen en geen stoute dingen doen!"roept Julie opeens. Ik knipper even met mijn ogen als ik wakker schrik uit mijn gedachten.

"Tot morgen!"roepen Pablo en ik in koor. Julie begint te lachen en vlamt haar straat in. Ik kijk Pablo even aan en bloos als zijn blik de mijne kruist.

"Je hebt een tof vriendinnetje,"zegt hij en ik kijk hem vragend aan.

"Denk je dat Julie mijn meisje is?"vraag ik verbaasd. Dat wil zeggen dat hij niet door heeft dat ik eigenlijk gay ben. Maar goed dat hij niet weet dat ik al de hele tijd aan hem zit te denken.

"Daar leek het toch op,"zegt hij waarop hij gaat blozen.

"Neuh, Julie is gewoon mijn beste vriendin. Zij is de enige die me echt begrijpt en om me heeft zoals ik ben,"zeg ik en begin te lachen. Best grappig dat hij dat over mij en Julie dacht. Zelfs al was ik hetero, dan nog zou ik niet op Julie verliefd worden. Julie is als een zusje voor mij.

"Gelukkig,"zegt hij lachend en bloost opeens erg hard.

"Hoezo gelukkig? Vind je haar leuk?"vraag ik. Mijn hart gaat als een razende tekeer. Please, zeg nee! Je bent van mij, denk ik bij mezelf.

"Nee,"zegt hij kort en kijkt weg. Heb ik soms iets verkeerds gedaan of gezegd? Hij is opeens weer zo in zichzelf terug getrokken. "Hier moet ik zijn,"zegt hij en rijdt de oprit van zijn nieuwe huis op. Ik steek mijn hand op en ga opweg naar mijn huis.

"Als er iets is weet je me wonen!"roep ik nog even en hij steekt zijn duim op. Niet veel later ben ik verdwenen in de garage van mijn eigen huis.