Mr. gay

Hoofdstuk 2 - De waarheid

Na een lange schooldag is het eindelijk tijd om naar huis te gaan. Buiten de les heb ik Pablo niet meer gezien. Hij zei me anders wel dat hij hier niemand kent dus waar zou hij gezeten hebben? Misschien heeft hij hem wat afzijdig gehouden, omdat hij niet goed wist waar hij moest gaan zitten.

Ik wacht op Julie en zwaai groots als ze uit het schoolgebouw komt.

"Wat zie jij er vrolijk uit,"zegt ze en drukt een kus op mijn wang. "Vertel je me nu eindelijk waarom je al de hele dag met die mooie big smile van je op je lippen rondloopt?"vraagt ze met een zielig pruillipje en van die grote ogen die je echt niet kan weerstaan. Ik trek haar mee naar de fietsenstalling waar ik rustig mijn fiets van het slot haal. Als de meesten weg zijn, begin ik mijn verhaal.

"Er is een nieuwe jongen in mijn klas en ik vind hem best knap. In de klas heb ik wat contact met hem en ik voel dat het klikt. Nu ja, ik hoop maar dat hij niet alsof doet, want we hebben best al veel gelachen,"zeg ik en voel hoe mijn wangen beginnen gloeien.

"Dat is toch goed?"vraagt ze waarop ik heftig knik. Ik moet lachen als ze haar armen om me heen slaat. "Wat? Ik ben gewoon blij voor je! Jij verdient een knappe, grappige en eerlijke jongen,"zegt ze met fonkelende ogen. Automatisch moet ik glimlachen. Dat is echt lief van haar om te zeggen. Begrijp het of niet, maar het doet deugd als iemand je iets anders toewenst dan de dood. Ik heb al veel jongens haatberichten en doodswensen zien krijgen puur omwille van wat ze zijn. Alhoewel er ook een paar brieven van meiden bij zaten. Dat is trouwens een van de redenen dat ik het niet publiek durf te maken. Wacht eens! Zo eerlijk is Pablo anders niet. Ik begrijp wel dat hij niet alles meteen met me meedeelt, maar in de plaats van te liegen over de oorzaak dat hij hier op school is gekomen kan hij toch gewoon zeggen dat het om persoonlijke zaken gaat die hij liever niet meedeelt? Hij zei gewoon lekker kortaf dat hij verhuisd is. Nogmaals, wie denkt er nu lang na over een antwoord om dan zoiets te antwoorden? Ik geloof hem in ieder geval niet. Misschien spreekt hij de waarheid voor een deel, maar toch zit er een haar in de boter.

"Hij liegt anders wel voor een eerlijke jongen,"gooi ik eruit. "Ik vroeg hem waarom hij midden in het schooljaar naar hier kwam waarop hij lang begon na te denken en sexy op zijn balpen begon te kauwen. Toen zei hij erg droog dat hij verhuisd is en verplaatste zijn aandacht naar het bord. Alsof hij niet meer met me wou spreken of zo,"leg ik uit als ze me vragend aankijkt. Normaal bemoei ik me niet zo met de zaken van anderen, maar ik maak me gewoonzorgen om die hottie. Vooral toen hij zei dat hij eerder iemand buiten school nodig heeft. Het lijkt er precies op dat hij problemen heeft in zijn persoonlijk leven, misschien zelfs in zijn thuissituatie. Het lijkt me dan ook een goed idee om hem morgen mijn adres te geven. Dan heeft hij tenminste een plek waar hij naartoe kan als hij even wil vluchten van zijn problemen. In ieder geval, als hij niet te bang is om naar mijn huis te komen. Wie weet denkt hij dat hij dan alles moet uitleggen. Pff, dit is echt ingewikkeld. Ik met al mijn hersenkronkels. Ik moet stoppen met blijven doorpiekeren en afwachten. We zien wel wat de dagen ons zullen brengen. Los daarvan ben ik zeker dat die jongen problemen heeft.

"Hij kent je nog niet zo goed, misschien komt het er wel eens een keertje uit,"zegt Julie door mijn gedachten heen terwijl ze ook haar fiets van het slot haalt en alvast op het zadel gaat zitten.

"Mwah, ik maak me gewoon zorgen. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken. Als bij echt problemen heeft, kan dat ernstig zijn,"zeg ik serieus en ze port me eventjes.

"Je vindt die jongen leuk. Geniet ervan dat je eindelijk eens jezelf toestaat om een andere jongen leuk te vinden. Of hij nu wat achterhoudt voor je of niet. Sta dat heerlijke gevoel van bloeiende liefde toe,"zegt ze. Ik aarzel even. Nu al liefde? Na nog geen dag? Hmm, daar geloof ik niet in. Ik vind hem gewoon leuk en dat wil zeggen dat het later meer kan worden. Later, als in  de toekomst wanneer het echt klikt tussen mij en Pablo.

"Ik noem het nog geen liefde. Ik vind die jongen gewoon leuk en heel misschien wordt het later meer,"zeg ik. Julie is er blijkbaar tevreden mee.

"Het komt er nog steeds op neer dat je eindelijk een jongen leuk vindt,"zegt ze koppig en even zucht ik. Dat is zo typisch Julie.

"Wie vindt hij leuk?"vraagt een zachte stem en als ik me omdraai zie ik Pablo staan. Wat moet ik nu gaan zeggen? Ook Julie kijkt geschrokken als ze beseft dat dit de jongen is die mijn mogelijke liefdeskandidat kan worden...

Dat was het dan weer voor vandaag! Als ik nog tijd vind en een idee schrijf ik deze avond bog wel een stukje.

Wat denken jullie trouwens dat Casper zal zeggen aan Pablo? Of gaat Julie wat verklappen?

Please, comment cote and follow!!

See you next time sweet readers ♡