MONNA ROSA 🥀

MR🥀| GİRİŞ

🥀

Bazı insanlar hata yaparlar, onlardan ders çıkarırlar. Bunu onlara öğretenler vardır çünkü.

Bir aile.

Bugün yurttan ayrıldığım daha doğrusu atıldığım gündü. Aile kavramını ne bilirdim ne de tatmıştım. Ben daha 3 yaşındayken beni şuan önünde bulunduğum yetimhaneye bırakmışlardı. Hayal meyal hatırlıyordum annemin yüzünü. Benden onu affetmemi istemişti. Kendime bir söz vermiştim. Onu asla affetmeyecektim. Öyle de yapmıştım, onu asla affetmemiştim.

Tabi bu içimde ki aile özlemini bastıramamıştı.

Dışarıda ne zaman gerçek bir aile görsem imrenmeden yapamazdım.
Son kez arkamı dönüp yıllarımın geçtiği yurda baktım. 18 yıl sonunda olduğum yer bir sokak önüydü. Şimdi ne gidecek bir yerim ne de kalacak bir evim vardı.

Düşüncelerimle baş başa kalıp adımlarımı yurdun hemen yakınlarında olan deniz kenarına doğru çevirdim. Burası sadece deniz kenarı değil aynı zamanda yüksek bir tepeydi. Düşünmeye ihtiyaç duyduğum zamanlarda yurttan çıkıp gelirdim. Tabi yurt saatleri içinde.

Uzun bir süre düşündüm, intihar etsem ne olur diye? Sonuçta arkadamdan üzülecek bir ailem yoktu. Bundan sonra gidecek bir yerimin olmadığı gibi. Geçenler de diğer odalarda kalan kızların bir uygulama hakkında olan konuşmalarını duymuştum. Arkadaş edinmek için kullanılıyormuş genelde. Tabi arkadaş konusunda da şansız olan ben, neden olmasın dedim ve üye oldum uygulamaya.

Bir süre kullanıcı adı için düşündüm. Aslında tam da bana yakışacak bir ad olduğuna karar verdiğim monnarosa adıyla işlemi bitirdim. Geriye yanlızlığıma ortak olacak benim gibi bir arkadaş bulmak kalıyordu. Bir süre isimlere baktım, sonra değişik bir isme denk geldim. Merakım ağır basmıştı ve profiline girmiştim.

Faris.

Profil resminin üstüne tıkladım ve bir süre inceledim adamı. Koyu kumral saçlar ve hemen ona eşlik eden siyah uzun kıvrımlı kirpikler. Kahverengi gözleri vardı. Toprak kahvesi. Kendime şans diledim ve çocuğa yazdım. Neden yazdığımı bilmiyordum oysa ki.

Birazdan ölmek üzere olacak kişi bendim.

Sevgiyle Kalın,
MB.