Şimdi belki de yılın en soğuk gecesinde şöminenin başında oturuyorum.
Anılar yıllanmış, karşımda yanan ateşin küllerinde yeniden canlanıyorlar.
Şimdi o zehirli külleri soluyorum.
Sevdiğin, inandığın her şeyin ellerinden kayıp gitmesi gibi ilerliyor saat.
Ben hala burada oturmuş geçmişi düşünüyorum.Eski bir sabaha gidiyor aklım.
Güneş şu karşımda yanan ateş gibi yakıyor bedenimi, terletiyor.
Ben hala mutluyum,umutluyum.
Gece oluyor.
Gökte güvendiğim insanlar var, sonra kayboluyorlar. Yanıyorum.
Kül kül savruluyorum.
Ben hala burada oturmuş geçmişi düşünüyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güneşin Battığı Yer
PoesíaSinsice yağıyor yağmur. Ve ben yine şiir yazıyorum. Sırılsıklam.