Vlinders // BxB {herschrijvend}

1.

P.o.v. Finn

Ik springt de trap af en kijk naar de klok. Tien over acht, geeft hij aan. Shit, ik kom te laat. Zo snel als ik kan prop ik een droge boterham in mijn mond. Tijd om hem te smeren heb ik namelijk niet. De kruimels vliegen in het rond terwijl ik haastig mijn spullen bij elkaar zoek en in mijn rugzak schuif. Ik spoel mijn laatste slok weg met een glas water en ren de deur uit. Ik trek een kort sprintje naar de schuur, gelukkig zit de deur niet op slot. Ik haal mijn fiets eruit en gaan een trap tegen de deur. Met een klap valt hij achter me dicht. Ik spring op mijn fiets en race richting school. Vandaag is de eerste schooldag en ik heb het voor elkaar gekregen me te verslapen. Goeie impressie zal dat maken bij mijn nieuwe klas. Dit is mijn voor-examenjaar dus alle klassen zijn overhoop gehaald vanwege de profielkeuzes. Ik parkeer zo snel ik kan mijn fiets in de stalling en ren de school binnen. We hebben nog geen kluisjes dus gelukkig maakt het niet uit als ik met mijn jas binnenkom. Mijn telefoon geeft aan dat ik nog zo'n twee minuten heb, maar zodra ik bij het lokaal kom, is de deur al dicht. Door het raampje zie ik onze mentor, mevrouw Schijder heen en weer lopen en wat uitleggen. Ik heb haar persoonlijk nog nooit als docent gehad, maar van verhalen heb ik gehoord dat ze erg streng is. Dit jaar is ze mijn economie docent en belangrijker nog, mijn mentor. Ik zucht diep en klop op de deur. Mijn een grijns doet Schijder open.
"Ja?" zegt de vragend. Ik slik.
"Mag ik naar binnen? Ik hoor in deze klas" zeg ik. Ze trekt een wenkbrauw op.
"Je bent te laat" zegt ze.
"Ik heb nog een minuut" kaats ik terug. Haar grijns word groter.
"Ik heb jullie allemaal gemailed dat ik jullie vandaag tien minuten eerder verwachtte" zegt ze. Ik slik nog eens. Helemaal vergeten.
"Dat moet ik gemist hebben" lieg ik. Haar mond trek zich in een rechte streep.
"Dat lijkt me sterk. Wat is je naam?" vraagt ze.
"Finn. Finn Harper" antwoord ik. Nu pas valt me op dat ze een clipboard vast heeft met de klassenlijst daar op. Ze laat haar ogen eroverheen glijden, scannend voor mijn naam.
"Ah" zegt ze en stapt opzij, als teken dat ik binnen kan komen. Ik zucht opgelucht en neem plaats naast een jongen wiens naam ik niet ken, recht achter Bran, mijn beste vriend sinds de basisschool. Snel draait hij zich om.
"Waar bleef je?" fluistert hij. Ik haal mijn schouders op.
"Verslapen." De tikkende hakken van de docent laten hem snel weer omdraaien. Bran zit naast Saar, samen vormen ze het meest populaire koppel van onze jaarlaag. Ze waren niet eens echt samen, maar de meeste mensen lijken dat wel te denken. Ik snap dat ze populair zijn, ze zijn beide op een manier prachtig en aardig tegen de meeste mensen. Ik leef mee in hun schaduw, ik ben alleen maar de beste vriend van Bran. Ik val niet op naast hun. Hun gezichten zijn bezaaid met sproeien en het lijkt of ze nooit een "bad hairday" hebben. Daarbij hebben ze beide een geweldig gevoel voor kleding. Saar ziet er altijd uit alsof ze zo van een modeshow komt. Alle jongens kijken naar haar om. Bran kan elk meisje krijgen wat hij wil.

'Hoe was je vakantie?' Vraagt Bran in de pauze. Hij weet dat zelf ook wel, want we waren samen op vakantie.
"Saai" zeg ik grappend, "had toch gehoopt een vakantieliefde eraan over te houden".
"en ik dan? grapt Bran en trekt een pruillip. Mijn hart maakt even een sprongetje, ook al weet ik wel dat het een grap is. Ik rol mijn ogen naar hem. We lopen richting de automaat omdat ik geen lunch mee heb genomen in mijn haast. Zoekend naar mijn pinpas graai ik in mijn zakken. Een papiertje valt er uit. Bran raapt het op van de grond en vouwt het open voor ik de kans heb om het terug te pakken. Het is een tekening die ik had gemaakt toen ik afleiding zocht van een ruzie die ik had met mijn moeder. Het stelt niet veel voor maar Bran staart er naar met grote ogen.
"Ik ben jaloers op hoe goed jij kan tekenen" zucht hij. Bran? Jaloers op mij? Hij zei dit soort dingen we vaker maar het bleef lastig het me voor te stellen. Ik voel dat ik begin te blozen en probeer het papiertje uit zijn handen te grissen. Snel trekt Bran zijn handen weg.
"Geef gewoon" zeg ik en hou mijn handen op, maar Bran grijnst en schud zijn hoofd. Hij verplaatst zijn handen boven zijn hoofd, wetende dat ik er nu al helemaal nooit bij kan. Hij is een halve kop groter dan ik. Ik draai me om en doe of ik het opgeef. Ik hoor hem achter me aanlopen en met een ruk draai ik me om. Ik begin hem te kietelen, de enige manier hoe ik heb uit kan schakelen. Dit had hij niet verwacht en hij valt op de grond, met mij boven op hem. Ik probeer zo snel mogelijk van hem af te komen en op te staan, maar het is al te laat.
"Gaaay" roept iemand door de gang. Bran grinnikt, maar ik word knalrood. Ik ren langs de persoon die zojuist naar ons riep en glip de wc in. Ik draai het hokje op slot en hoor Bran achter me aan komen. Hij klopt op de deur.
"Finn?" vraagt hij op zachte toon, maar ik hou me stil. Ik hoor hem zuchten.
"Ik weet dat je hier zit." Ik mompel wat in mezelf.
"Wat zei je?" Zijn stem is zacht, alsof ik anders doormidden zou breken.
"Ga weg" grom ik.
"Nee" Ik hoor dat hij van de ene naar de andere voet hopt. Dat doet hij altijd als hij nerveus is. Hem kennende blijft hij voor mijn deur staan tot ik er uit kom. Met een zucht draai ik de deur open. Zonder Bran aan te kijken glip ik langs hem heen en wil de wc ruimte uitlopen, maar hij pakt me vast bij mijn arm.
"Blijven staan" beveelt hij. Ik probeer zijn hand weg te duwen, maar met weinig effect.
"Wat is er nou? Was het die dude van net?" vraagt hij met opgetrokken wenkbrauwen. Ik staar naar mijn schoenen en haar mijn schouders op.
"Trek je er niks van aan joh. Je bent toch niet gay dus wat maakt het uit. Laat ze lekker denken" zegt hij met een grinnik. Ik slik. Niet gay. Mocht ik willen. Ik snuif even. Dan knik ik en glimlach naar hem. Hij laat me los en loopt weg. Ik volg hem op de hielen.