Vlinders // BxB {herschrijvend}

10.

P.O.V. Finn

Ik zit nu al bijna een week thuis en eerlijk gezegd begint het best te vervelen. Een paar vrienden van school en sport zijn nog langs gekomen, maar ik kon niet echt iets doen. Ik mag ook niet te lang netflix kijken van mijn moeder want 'dat is niet goed voor mijn hersenen'. Morgen mag ik weer naar school. Niet dat dat nou zo geweldig is, maar beter dan hele dagen je thuis vervelen. Mijn moeder is aan het werk en mijn vader zit in het buitenland voor een bijeenkomst van zijn werk. Ik zit in de tuin want het is heerlijk weer. Ik kijk naar de lucht, die helemaal strak blauw is. Nergens is een wolkje te bekennen, alleen strepen van vliegtuigen die overvliegen. Het is redelijk stil omdat bijna iedereen op school is of aan het werk is. Je hoort alleen vogels en af een toe een auto. Ik kijk in de klassen groepspap. Zo te zien hebben ze uitval. Volgend uur zijn ze uit. Misschien dat ik Bran dat bel of hij langskomt. Maar misschien ook niet, hij vind me vast irritant als ik hem elke dag vraag om langs te komen. Net zoals dat iedereen me irritant vind. Ik lach te veel, praat te veel, ben te druk. Maar ik probeer alleen maar vrolijk te lijken. Ik wil mensen niet lastig vallen met mijn problemen terwijl ze zelf ook problemen hebben. Ik bedoel, er zijn oorlogen, mensen gaan dood aan ziektes en ik zit hier te doen alsof mijn problemen een ding zijn. Daarbij kan ik gewoon niet met mensen praten omdat ik bang ben dat ze me verlaten. Daarom is close worden met mensen ook moeilijk, want 'vrienden hebben geen geheimen'. Ik bedoel, ik zou ook liever gewoon geen geheimen hebben, maar mensen gaat me laten vallen als ik ze vertel over hoe ik me voel en over dat ik op jongens val. Waarom moet dat dan ook zo'n groot ding zijn als iemand gay is. Ik bedoel, love is love toch? Mensen die gewoon op het andere geslacht vallen hoeven ook niet uit de kast te komen, dus waarom wij dan wel? Waarom kunnen we niet gewoon thuis komen met degene van wie we houden, lokaal is diegene toevallig hetzelfde geslacht? Misschien moet ik dat maar gewoon doen als ik ooit een vriendje krijg. Hoef ik ook niet moeilijk te doen over een coming out. oke stop. Ik overdenk alles veel te erg. Ik sluit even mijn ogen tot ik een geluid hoor in de tuin. Het is de schutting die open gaat. Mijn zusje heeft nog wel even school en mam en pap zijn nog op werk. Ik kijk op en verwacht Bran te zien, maar ik zie Lieke en twee jongens die ik niet ken. 'Hallo?' Zeg ik onzeker.
'Bek dicht homo' zegt een van de jongens. Lieke gebaart dat hij stil moet zijn en hij doet wat ze zegt.
'Hallo Finn' zegt ze met een extreem zoete stem. Ik moet er bijna van kotsen. Langzaam loopt ze naar me toe terwijl ze met haar vingers beweegt waardoor haar veel te lange nagels heel erg opvallen.
'Wat moet je' zeg ik. Ze zegt niks en komt voor me staan. Ze bukt tot ze op mijn hoogte is en pakt met haar lange nagels mijn gezicht vast. Ik voel haar nagels in mijn vlees boren. Ze kijk me diep in mijn ogen.
'Blijf uit de buurt van Bran of anders word je leven een living hell' fluistert ze donker, terwijl het spuug uit haar mond uop mijn gezicht vliegt.
'Is het al' mopel ik.
'Wat zei je?' Sist Lieke.
'Niks' zeg ik snel.
Op dat moment gaat de tuindeur opnieuw open en dit keer komt Bran er wel aangelopen. Snel laat Lieke me los en doet een stap naar achter. Onschuldig kijkt ze naar Bran.
'Wat doe jij hier?' Vraagt hij haar.
'Finn en ik maakte gewoon gezellig even een praatje, toch Finn?' Zegt ze dwingend.
'Ja' zeg ik, tereijl ik met mijn hoofd nee schud.
Bran komt naar me toe en komt op mijn stoel zitten.
'Hoe gaat het?' Vraagt hij, Lieke en de anderen negerend. Ik knik. Dan bijt ik heel kort op mijn lip en leun naar voren. Langzaam kom ik dichterbij Bran, tot onze lippen elkaar raken. Ik had verwacht dat hij weg zou trekken, maar inplaats daarvan gaat hij mee in de kus. Hij legt zijn hand op mijn rug en vraagt met zijn tong om toestemming. Als reactie daarop open ik mijn mond een beetje en voel zijn tong tegen de mijne. Heel even vergeet ik alles om me heen tot ik iemand kots geluiden hoor maken. Bran trekt zicht los en draait naar Lieke.
'Kun je even je bek houden? Wij hebben hier even ons momentje en jij hoeft dat niet te verpesten' zegt hij bot tegen haar. Ze lijkt er van te schrikken en loopt snel weg. Zodra ze weg ik kijk ik Bran een beetje verbaast aan.
'Wat?', Vraagt hij, 'jij begon hoor.'
Ik knik en grijns een beetje.
'En nu?' Vraagt hij.
Niet in staat om echt iets te zeggen haal ik mijn schouders op.
'Je bent dus homo?'
Ik knik.
'Oke'
Ik knik nog een keer. Ik weet echt niet wat ik moet zeggen.
Bran haalt een keer diep adem.
'Nou dat komt dan goed uit want ik vind je leuk' zegt hij dan.
Verbaast kijk ik hem aan.
'Maar maar wat hoe?' Stotter ik.
Hij haalt zijn schouders op en kust me opnieuw. Hij duwt ons op de stoel waardoor hij bovenop me ligt. Van schrik duw ik hem weg.
'Sorry' mompel ik gelijk. Ik voel me schuldig voor Jake. Niet daf we iets hebben. Ik schud het gevoel van me af.
'Wil wil je mijn vriendje zijn?' Vraagt Bran dan. Ik begin te grijnzen en knik dan geef ik hem nog een laatste kus en sta dan op.
'Eet je mee?

SORRY MAAR IK MOEST DIT GWN EVEN PLAATSEN FHSJAJ