Arkadan gelen ses Deniz'indi;
''Hazal? Hazal Atalay??'' Bu beni nasıl hatırladı?!?!?!?! Diye düşündüm çünkü zeki bir çocuk değildi yani eskiden acaba zeki miydi?!??! kafamda deli sorular-_- .s off kafa karışıklığı.. Bu karışıklığa bir son verip ona doğru döndüm ve ''Görmeyeli çok değişmişsin'' dedim cümlediki 'çok' kelimesine vurgu yaparak. ''Sen hiç değişmemişsin ama'' dedi. ''Bu karşılaşmayı bir kafede kutlamaya ne dersin?'' diye de ekledi.. Bende bu yakışıklılığına dayanamayıp ''Neden olmasın'' dedim :D
Okulu astık ve starbucks'a girdik^^
''Ne içersirsiniz diye sordu meteor garson :D''
Ben; ''Caffè Mocha'' dedim aynı şekilde Deniz'de Caffè Mocha istedi. İçeceklerimiz geldiğinde koyu bir sohbete girdi. Ama sanki popüler bir kız değilde normal/sıradan bir kızmışım gibi hissettim ve bu çok güzel birşeydi^_^
DENİZ
Bu kızı küçüklüğümden beri seviyordum. Onun yanında ben, ben gibi oluyordum. O Ankara'dan İngiltere'ye taşınana kadar herşey çok güzeldi.. Ama Annesi babasından ayrıldıktan sonra, annesi ile İngiltere'ye taşınmak zorunda kaldı.. Ben aylarca ağladım, onun gidişinde sanki benden bir parça kaybolmuş gibi oldu.. Babam bu durumun psikolojik olduğunu söyledi ve beni kandırıp psikoloğa götürdü.. Sorunlar, problemle daha hafifledi sanki yada 12 yaşında olduğumdan öyle geliyordu... 3 yıl sonra babamın işi dolayısıyla bizde İngiltere'ye taşındık.. Onun hangi okula gittiğini, hangi bölümdei hangi sınıfta okuduğunu en ince ayrıntısına kadar araştırdım ve bende o okula kayıt oldum.. İlk gün yani bugün herkes etrafıma toplanıp benimle tanışmak istediler.. Ben utangaç birisi olduğum için onları biraz tuhaf karşılamış olabilirim. Yani okula girer girmez üstünüze ordu halinde koşan birçok insan.. korkutucu.Sonra bir kız ''Noluyo burada'' diye sordu herkes o kıza doğru baktı. Bu.. Hazal'dı.. Ben kafamın dağılmasına izin vermeden, cesaretimi toplayıp; '' Şey ben Deniz.. Okula yeni geldim. O yüzden herkesle tanışıyordum.'' dedim ve göz kırptım, ben göz kırptım, BEN GÖZ KIRP-TIM o.O Dışarıdan ne kadar meteor gözüksemde kızların deyişiyle :D içimden baya bir pısırık-utangaç bir çocuğum -_- Her neyse konu bu değil konu şu ki; Hazal'ın beni tanıması?!??!?! ''Deniz? Deniz Sezer?'' deyip Tam arkasını dönmüş gidecekken bende ona ''Hazal? Hazal Atalay'' demiştim :D ve bu heyecanlı konuşmadan sonra kafeye gitmeye karar kılmıştık..
HAZAL
İçeceklerimizi içtikten sonra bu buluşmayı tekrarlamak istediğimi söyledim o da halinden memnun bir şekilde kabul etti.. ve evlerimize dağıldık.
Eve giderken anahtarımı unuttuğumu fark ettim.'' Nasıl unuturum yia .s'' Siteye girdiğimde birilerinin taşınıdığını gördüm ve annem işte olduğu için o tarafa doğru yürümeye başladım.. Komşularımla yakından ilgileniyim :D ''Merhaba yardıma ihtiyaç varsa ben şu evde oturuyorum ve anahtarımı evde unuttum hemen şimdi yardım edebilirim'' dedim komşumun yüzüne bakmadan sadece yere bakıyordum ve komşumun dediği sadece ''Hazal?'' oldu.. Sonunda yüzüne bakmıştım ve BAM yok artık birde komşu muyuz??!?!?!
EVET ARKADAŞLAR BU BÖLÜMÜNDE SONUNA GELDİK MULTİMEDİA DA DENİZ VAR :) VOTE+YORUM YAPARSANIZ ÇOK SEVİNİRİM.. BU ARADA KESİNLİKLE ELEŞTİRİYE AÇIĞIM BİR EKSİĞİM VARSA BİLDİRİN LÜTFEN :):)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KİM BU ?
RomansaBir kız bir erkek için değişebilir mi sizce? Hemde bütün ışıklar kızın üzerindeyken... Neden karanlığı üzerine çekmek istesin ki ? Hazal'ın Deniz için yapabilecekleri aklınızın hiçbir köşesinde barındıramayacağınız kadar ilginç... Hazal'a noldu di...