Hell's a lot like love {fanfiction MainStreet}

Hoofdstuk 7 - De signeersessie

{die zaterdag}

Ik sta nerveus bij de achteringang van de Mediamarkt. Nils had gestuurd dat ze hier om half zes zouden aankomen. Ik kijk naar beneden. Ik heb mijn nieuwe Vans aangedaan. Ze zijn gewoon helemaal zwart. Daarboven heb ik mijn skinny jeans en een crop top van the Sting. Ik kijk op m’n mobiel voor de tijd. Eén minuut voor half zes. Net op dat moment komt er een geblindeerde auto de hoek om. Nils stapt als eerste uit. Ik ren naar hem toe en vlieg in zijn armen. Nils wrijft zachtjes om mijn rug. Dan gaan we zoenen. Ik hoor Rein en Owen rare geluidjes maken en dan lachen. Ze zijn vast melig ofzo. ‘Zullen we naar binnen gaan?’ vraagt Daan. Nils en ik laten elkaar los en knikken. Iemand van de security leidt ons naar de kamer waar de jongens zich kunnen voorbereiden. Na een paar minuten komt er een meisje binnen. Ze loopt naar Rein toe. Hij slaat zijn arm om haar heen. Ik loop naar haar toe en steek mijn hand uit. ‘Ik ben Anne.’ Ze glimlacht en schud mijn hand. ‘Jessie. Reins vriendin.’ Ik lach. ‘Dat had ik al door.’ Jessie lacht ook. Ik loop naar het raam toe en kijk naar buiten. Er staan heel veel Mainiacs. Een paar meisjes beginnen te gillen als ze mij zien. Jessie komt naast me staan. De Mainiacs herkennen haar al vrij snel en beginnen keihard te gillen. Jessie en ik schieten in de lach. We zwaaien nog even en kijken rond. Dan gaan de meisjes (en een paar jongens) nog harder gillen. Ik kijk verbaasd naar Jessie en zij naar mij. Dan zie ik in mijn ooghoek Nils staan. Ik draai mijn hoofd. Nils en Rein staan achter ons. Jessie en ik schieten in de lach. De jongens beginnen ook te lachen. Nils slaat zijn armen om mijn middel en de Mainiacs beginnen weer te gillen. Ik lach. Nils straalt ook. Echt mooi om te zien. Ik plant een kus op zijn wang en loop dan weer weg van het raam. Jessie volgt mij en we ploffen in de stoelen. Owen en Daan zijn nu ook naar het raam gelopen en het gegil is echt oorverdovend. Hoe houden die Mainiacs het vol? Nou ja… Een half jaar geleden stond ik daar ook. Ik flipte helemaal toen ik ze zag. En nu ik een relatie heb met Nils is het heel anders… Een werknemer van de winkel komt naar binnen. ‘Zijn jullie klaar dan kunnen we zo beginnen.’ De jongens draaien zich om en knikken. Ik loop nog even naar Nils toe. Ik doe zijn kraag goed en geef hem nog een zoen. Dan lopen de jongens weg. Jessie, Fay en ik blijven over. Fay loopt naar Jessie toe en gaat op haar schoot zitten. Ik glimlach. Wat is Fay toch een schatje! Na een minuut horen we gegil. We schieten alle drie in de lach. ‘Ik denk dat ze beneden zijn,’ lacht Jessie. Ik loop naar het raam toe om te kijken of de rij al in beweging is. Ik zie dat er veel gedrang is. Ze mogen al naar binnen. Jessie en Fay komen ook naar het raam lopen. Jessie tilt Fay op zodat ze het beter kan zien. ‘Woooww… er worden nu al mensen uit de rij gehaald omdat ze geplet worden,’ zeg ik. Jessie’s ogen worden ook groot.

Een paar uur later

We vervelen ons inmiddels dood. We hebben gekletst, spelletjes gedaan, rond gekeken… maar de signeersessie is nog altijd bezig. Fay is naar beneden gegaan. Zij is klein en familie dus het mocht. Daarbij de Mainiacs houden van Fay. Ik bedoel wie niet? ‘Ik wist wel dat de signeersessie zou uitlopen, maar zo lang,’ zegt Jessie. Ik knik en zucht diep. We zouden na de signeersessie wat gaan drinken… maar daar komt vast niets van. Ik kijk op m’n iPhone naar de tijd. ‘Mijn vader komt me over een uur ophalen,’ zeg ik als ik zie dat het al half elf is. ‘Niet meer wat drinken dan?’ vraagt Jessie. Ik schud m’n hoofd. Na twee minuten komt een medewerker binnen. ‘Zijn ze klaar?’ vraagt Jessie. De medewerker schudt zijn hoofd. Jessie’s blik verandert. ‘Je vader is er,’ zegt de medewerker tegen mij. Ik knik. Ik geef Jessie een dikke knuffel. Dan pak ik mijn spullen. Bij de deur zwaai ik nog even naar Jessie. Als ik uit de kamer kom, zie ik allemaal zenuwachtige meisje staan. Ik glimlach. Ik loop nog even naar Nils. Eerst moet ik wachten tot de foto is gemaakt en de Mainiacs weer weggaan. Nils draait zich om en geeft me een zoen. Ik zoen hem vol terug. Ik hoor wat gegil op de achtergrond. Als we stoppen met zoenen, zeg ik: ‘Ik moet gaan.’ ‘Jammer, ik had zo gehoopt dat we nog wat konden drinken.’ Ik knik. We geven elkaar nog een knuffel. ‘Ik hou van je,’ fluistert Nils in mijn oor. ‘Ik hou meer van jou.’ ‘Ik hou nog meer van jou.’ Dan moet ik gaan en Nils moet door.