Hell's a lot like love {fanfiction MainStreet}

Hoofdstuk 10 - De uitvoering

{POV Anne}

De trein had tien minuten vertraging en nu heb ik de bus gemist. Ik zucht en slenter naar de bushalte. Ik plof neer op het bankje. Ik kijk op mijn iPhone hoe laat het is. Als ik hem aanzet zie ik meteen de selfie van mij en Nils. Ik voel mijn ogen waterig worden. Ik veeg met mijn mouw de traan weg. Maar wacht... hoe laat was het nou? Opnieuw doe ik mijn iPhone aan. Kwart voor zes. De bus komt zo. En zodra ik dat denk, komt hij aanrijden. Ik sta op en pak mijn OV-chipkaart. De deuren schuiven open en ik stap naar binnen. Ik glimlach naar de buschauffeur. Dan kies ik een plekje achteraan bij het raam. Nu heb ik zo ook nog het gesprek met m'n ouders.

*kwartiertje later*

De bus stopt. Ik check en stap uit. Ik haal mijn fietssleutel uit mijn broekzak. Ik probeer de sleutel in het slot te stoppen maar het lukt niet echt. Ik duw en wiebel en dan... pfoe... hij zit er in. Ik stap op en fiets naar huis. Ik zet mijn fiets in de garage. 'Heey, ik ben thuis,' roep ik door het huis heen. Ik loop de kamer in en zie mijn vader op 'zijn' stoel zitten. 'Hey, waar was je?' vraagt hij. Ik bijt op mijn lip. 'Uhm... bij Nils,' zeg ik. Hij knikt. 'Maar ik moet hem vergeten. Of hij moet gaan geloven,' zeg ik. Hij knikt. 'Maar dat laatste gebeurt niet zo snel,' zegt hij. Ik kijk naar mijn handen op mijn schoot. Ik wil nu niet huilen. Niet alweer. Mijn vader staat op en slaat zijn arm om me heen. 'Ik weet het is moeilijk. Maar het gaat ons samen lukken,' zegt hij. Hij drukt een kus op mijn haar. 'Eten,' roept mijn moeder vanuit de keuken. Mijn vader en ik staan op. We lopen naar de keuken en nemen plaats aan tafel. Mijn moeder schept de lasagne op. Mmm... ik houd van lasagne. Met de punt van mijn vork pak ik een beetje gesmolten kaas. Als alles is opgeschept gaan we bidden. Dan kan ik eindelijk eten. Het smaakt een beetje anders dan normaal, maar het zou wel een vernieuwd recept zijn of zo. 'Ga je vanavond met Daphne naar de kerk?' vraagt mijn moeder. 'Jup,' zeg ik. En dan beginnen m'n ouders te praten over vakantie. Aaahhh.... Vakantie. Ik kijk er echt naar uit. Samen met Daphne en haar gezin en mijn gezin. Whoop whoop. Toch voelt het raar. Mijn ouders zeuren niet eens door. Als we de lasagne op hebben, pakt papa de Bijbel. Hij kijkt op het rooster wat we vandaag lezen. Dan begint hij te lezen. Ik hoor niet meer wat hij zegt. Ik denk weer aan Nils en aan vandaag. Hij is echt een schat. Mijn vader is stil. Ik kijk op. Ik sta op en pak mijn toetje. Mmmm... ik houd van toetjes. Na het eten danken we. Ik ren naar boven om me klaar te maken voor de kerk. Ik sta voor de spiegel en borstel mijn haar. Ik pak een schuifje en maak het plukje haar opnieuw naar achter vast. Nog een beetje mascara bijwerken. Prima. Ik kijk op m'n iPhone hoe laat het is. Nog tien minuten. Ik loop de trap af en pak mijn tas. Ik stap op mijn fiets en rij naar het bruggetje waar Daphne en ik altijd afspreken.

{POV Daphne}

Ik loop rondjes door mijn slaapkamer. Ik ga zo met Anne naar de kerk. Ik weet dat ze vandaag voor het eerst een beetje van dat spul heeft gekregen. Ik bijt op mijn lip. Ik mag niets zeggen. Ik kan niets zeggen. Ik moet haar mobiel ook pakken en Nils verwijderen. Ik wrijf met mijn hand in mijn ogen. Shit, mijn mascara. Ik sta voor de spiegel. Jup, ik heb pandaogen. Ik haal het snel weg. Ik kijk op de klok. Ik moet zo gaan. Oké, adem in en adem uit. In en uit. Ik kijk nog snel in de spiegel. Goed genoeg. Ik loop naar beneden en pak mijn spullen. 'Mam.... Ik ga,' roep ik. 'Doei,' krijg ik als antwoord. Ik loop de deur uit en pak mijn fiets. Ik fiets richting het bruggetje. Anne is er al. Gewoon normaal doen. 'Heeey,' zeg ik met een big smile. 'Hooooii,' antwoordt Anne. Gelukkig ze lijkt niets door te hebben. We fietsen samen door naar de kerk. Daarna zetten we onze fietsen in de fietsenstalling en lopen naar binnen. We lopen automatisch naar onze vaste plek. De kerk is nog leeg op een paar mensen na. We zijn het gewend. We zijn altijd wat vroeger zodat we kunnen bijkletsen. Zodra we zitten pak ik haar iPhone. Ze kijkt me vragend aan. 'Even foto's kijken,' zeg ik met een knipoog. Ze knikt en kijkt wat rond. Gelukkig kijk ik wel vaker foto's op haar iPhone, dus valt het niet zo op. Ik stuur snel het whatsappje naar Nils. Het lukt niet zo goed. Aaarggh... Waarom typt een iPhone zo anders dan een Samsung. Uiteindelijk is het gelukt. Verstuur. Het leek een eeuwigheid te duren. Ik kijk op. Anne kijkt nog steeds rond. Pfoe... Het viel wel mee. Snel blokkeer en verwijder ik Nils. Ik verwijder ook de selfies en stel ook nog een selfie van Anne en mij. Okay, klaar. Ik leg haar mobiel terug op de bank. De kerk is inmiddels al wat voller. De pianist begint al te spelen. 'Anne, we gaan gewoon samen op vakantie.' Anne kijkt op. 'Jaaa.' Haar gezicht klaart op en we worden allebei heel druk. We doen een zitten vreugdedansje. Ik hoor wat jongens achter ons lachen. Ik kijk om. Jup, ze lachen om ons. Anne en ik kijken elkaar aan en schieten in de lach. Dan zien we de dominee binnen komen. We zijn stil. Maar het is moeilijk om de lach binnen te houden. Gelukkig lukt het.

*Na de dienst*

Anne en ik ga naar mijn huis. We zetten onze fietsen op de stoep voor mijn huis. Ik open de voordeur en stap naar binnen. Anne prutst nog wat met haar slot en komt dan naar mij toe rennen. Ik glimlach. We lopen naar de keuken. 'Sinas?' Vraag ik. Anne knikt. Ik schenk twee glazen Sinas in terwijl zij op de bank plof. Ik pak meteen een pak oreo's en loop naar de bank. Ik zet de glazen neer. Ik open het pak oreo's. Ohlala, die zijn zo lekker. Anne pakt haar glas en drinkt het hele glas leeg. 'Heb je dorst ofzo,' lach ik. 'Ik denk het.' Ook zij schiet in de lach. Ze staat op en schenkt nog een glas voor haarzelf in. 'Just dance?' vraag ik als ze terug is. Anne knikt tijdens het drinken. Ik sta op en zet de Wii en de tv aan. Ook Anne staat op en we beginnen te dansen. Na driekwartier nemen we pauze. We ploffen neer. Als we een beetje bijgekomen zijn, zegt Anne: 'Ik heb het gevoel dat ik iets vergeet.' Ik slik. Wat nu?