✨A little bit Magic✨ [Zawieszone]

✨Onze✨

Deszcz odbijał się od mojego ciała a ja ignorując jego istnienie podążałem przed siebie. Namjoon myśli, że zrozumie moje uczucia. Myli się. Tylko ja potrafię zrozumieć własne cierpienie. Po co miałbym zwierzać mu się z czegoś na co nie ma lekarstwa?  Po co miałbym mu powiedzieć, że znowu zaczynam tracić kontrolę?

Mimo, że jest idiotą to nie chce go martwić.
-To zabawne- wyszeptałem pod nosem wpatrując się na swoje odbicie w kałuży- Mam taką wprawę w ukrywaniu się a przy jakiejś pierwszej lepszej wiedźmie tracę kontrolę.

Chowanie się pod niepozornym futrem zwierzątka domowego wychodziło mi idealnie. Przecież w przeszłości spędziłem tyle czasu na oglądaniu życia ludzi, że poznałem nawet zwyczaje tych pchlarzy.
Bo kiedyś budziłem postrach na twarzach wieśniaków i króli, za mną pozostawała tylko krwawa rzeź i żądza mordu.

Uśmiechnąłem się pod nosem na wspomnienie mojej świetlanej przeszłości.

Niestety ludziom znudziło się bawienie w satanistów i poskramiaczy demonów. Zawarli ten obrzydzający rozejm.  Przestali się bać, przestali wykonywać rozkazy, przestali służyć jako pożywienie. Na straży postawili podróbki egzorcystów którzy mieli nami zawładnąć. Jak głupim trzeba być aby myśleć, że da się załatwić istoty stworzone z ludzkiej żądzy i grzeszków za pomocą drewnianych kołków, stosów i krzyży?

-Zabawne jak ludzkość zmieniła się przez te wszystkie wieki- schyliłem się aby chwycić w dłonie piękny kwiat. Jasno fioletowa prymula. Z wielkim uśmiechem zerwałem kwiat, aby następnie zgnieść go pozostawiając popiół.

-Moja droga prymulo, bo przecież wiesz, że kochałem tylko ciebie. Zostawiłeś tylko mnie i bukiet rut.

~~~~~~~~~~~~~~~
Dziękuję za ponad tysiąc wyświetleń na tym opowiadaniu i za 100 obserwujących ❤
W tym rozdziale jest opisany dosyć niejasny wątek przeszłości Yoongiego z jego własnej perspektywy.

*prymula- kochałem tylko ciebie
*ruta- osamotnienie