"မင္းေျခေထာက္မနာေတာ့ဘူးမလား"
"နာတာေပါ့ကြ
မင္းမျဖစ္တိုင္း
မစာမနာလာေမးေနတယ္"
အ့ဲနႈတ္ခမ္းခပ္ပါပါးကို
ေရွ႕ကိုေထာ္ၿပီး
စူပုပ္ျပေနျပန္ၿပီ
ကိုလ္း
မင္းငါ့ကိုစိတ္မခိုင္ေအာင္
ခနခနလုပ္ေနတာဘဲ
"မင္း ခုနကလို
စိတ္တိုၿပီးေအာ္တာမ်ိဳးေတြထပ္မလုပ္န႔ဲကြာ"
သူ ဒီလိုတစ္ခါမွအသံက်ယ္က်ယ္္န႔ဲ
ေအာ္တာ ကြၽန္ေတာ္
ခုခ်ိန္ထိ
္တစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးခ့ဲဘူး
"ငါ့ကိုစိတ္ပူလို႔လား"
"စိတ္ပူလိ့ုမဟုတ္ဖူး
နဂိုကရုပ္ဆိုးတ့ဲမင္းက
ခုနကေအာ္လည္းေအာ္လိုက္ေရာ
ဘီလူးသံပုရာသီးကိုက္ထားသလားမွတ္ရတယ္
ရုပ္ဆိုးလိုက္တာ"
"ဟုတ္တယ္ ငါကဘီလူး
ဒႆေလကြ
အခ်စ္န႔ဲပက္သတ္ရင္ မရဘူးကြ
မင္းသိလား
မင္းကိုထိရင္ ငါ့ရင္ကိုမီးန႔ဲထိုးသလိုဘဲ
ေနာက္တခါမင္းထိခုိက္တာမ်ိဳး
ငါမျမင္ခ်င္ဘူးကြာ
ထပ္ၿပီးျဖစ္ရင္
အ့ဲဒီ့ခ်ိန္
ငါ့ေဒါသေတြထိန္းနိုင္မွာမဟုတ္ဖူး"
"ေနစမ္းပါဦး
ငါမင္းကိုေမးပါဦးမယ္
မင္းကငါ့ကိုဘာလို႔ဒီလိုေတြေျပာေနရတာလဲ"
ကြၽန္ေတာ္သိပါတယ္
သူကြၽန္ေတာ့္ကို
ျပန္ေျဖမ့ဲအေျဖကို..
ကြၽန္ေတာ္အေျဖတိတိက်က်သိခ်င္လို႔
သူ႔ကိုေမးမိတယ္
"မင္းေမးလို႔ငါေျဖမွာေနာ္"
"ေျဖမွာသာေျဖစမ္းပါ"
"ငါ.. မင္းကို ခ်စ္လို႔"
"မင္းန႔ဲငါက ...
ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္နိုင္မွာလဲ
ငါကေယာက္်ားေလးေလကြ"
"မင္းသိလား
ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္
ငါခ်စ္တ့ဲမင္းက
ေယာက္်ားေလးျဖစ္ေနတာန႔ဲဘဲ
ငါကဆက္မခ်စ္ရေတာ့ဘူးလား"
ကြၽန္ေတာ့္စိုင္းေျပာတ့ဲ
စကားေတြက
နည္းနည္းနည္းလည္ရခက္တယ္ဗ်ာ
ရွင္းရွင္းေျပာရင္
လူနားမလည္တ့ဲစကားေတြေပါ့
ေအးေပါ့
သူကလည္း
လူမွမဟုတ္တာ
ဘီလူးေကာင္...
