ရတီ န႔ဲေနခ်ိဳ
စိုင္းေနေရာင္ ေအာ္လိုက္တာေၾကာင့္
လံုး၀မေက်မနပ္ျဖစ္ေနၾကတယ္ကိုလ္း
~ကြၽန္ေတာ္သူေခၚတ့ဲေနာက္ကပါလာေပမ့ဲ
ဘာေျပာရမွန္းမသိဘူးျဖစ္ေနတယ္
သူကေဒါသထြက္တတ္တ့ဲသူမဟုတ္ဘူးေလ
အခုသူေအာ္လိုက္တာကြၽန္ေတာ္အ့ံၾသသြားတယ္
ကြၽန္ေတာ့္တခုခုျဖစ္မွာသူအရမ္းစိုးရိမ္ေနတာ
အရင္ေန႔ကတည္းက သူကြၽန္ေတာ့္ကို...
ႀကိဳက္ေနတာလားး
ဟာ ငါဘာေတြေတြးေနတာလဲ
မဟုတ္ေသးဘူး
ဟိုေန႔ကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔၂ေယာက္
အခန္းထဲက ကိစၥကလည္း
မသိေတာ့ဘူးကြာစိုင္းေနေရာင္
ကိုလ္းကို အရိပ္တေနရာမွာထိုင္ခိုင္ထားၿပီး
ေ႐ႊျပည္က
Hotel ၀န္ထမ္းေတြဆီက
ေဆးေတြ
ပတ္တီးလိပ္ေတြသြားယူလာတယ္
ရတီန႔ဲေနခ်ိဳကေတာ့
ဘယ္ေရာက္သြားလဲမသိဘူးစိုင္းေနေရာင္-ကိုလ္း မင္းေျခေထာက္ ေရွ႕ကိုထုတ္လိုက္
ကို္လ္း-ရတယ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး
စိုင္းေနေရာင္-မျဖစ္စရာလား ဂ၀ံလမ္းႀကီးမွာ
ေမွာက္တာကို ေျခေထာက္ေရွ႕ထုတ္လိုက္ပါကြာေျပာၿပီးေတာ့ ကိုလ္းေျခေထာက္ကို
က္ိုင္ၿပီး စိုင္းသူ႔ေပၚကိုတင္ထားတယ္
ၿပီးေတာ့ ျဖစ္သြားတ့ဲေနရာက္ိုၾကည့္ၿပီးစိုင္းေနေရာင္-က်စ္ ဒီမွာၾကည့္
နည္းနည္းပြန္းတာမဟုတ္ဘူး
ဒူးေခါင္းအထဲက အ႐ြတ္ပါျမင္ရေတာ့မယ္
ေတာက္ ဒီမိန္းမ ေဆာ့စရာရွာလို႔ကိုလ္း-ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြာ
ငါေယာက္်ားပါကြ
ဒီေလာက္ေလးမ်ားး အားးးးးးးးး
ေသၿပီ ေခြးေကာင္ကိုလ္းစကားေျပာေနတုန္း
အနာေပၚကိုေရေလာင္းၿပီးအရင္ေဆးလိုက္ေတာ့
ကိုလ္းေအာ္လိုက္တာမ်ား
အက်ယ္ႀကီးဘဲစိုင္းေနေရာင္ -မင္းေျပာေတာ့ ဒီေလာက္ေလးမ်ားဆို
ဒါေတာင္ေရဘဲ ေဆးရေသးလို႔
ေဆးထည့္ရင္ အေသနာမွာ
