Chapter 14

201 4 0
                                    

Franzel's POV

Ang sakiy na ulo ko. Ano bang nangyari? Bakit wala akong makita? I tried opening my eyes. Ayun may ilaw na pero medyo dim yung light

I tried again at unti unti nakong nakakita. When i can already see clearly, gabi na pala. I scan all over the room. I saw a guy beside my bed. Pagtingin ko sa clock its already 12:30 midnight at medyo gutom na ko.

Tinitigan ko siya. He's so peaceful. Siya ang lalaking una at huli kong mamahalin. Hinawakan ko siya sa pisnge niya kaso mukhang nagising ko siya. Arghh ang tanga ko talaga.

"Baby are you okay? May masakit ba sayo? Sandali lang tatawag ako ng doctor." before he could go hinawakan ko na siya sa kamay.

"No. Im okay!" i gave him an assuring smile. Umupo na lang ulit siya.

"How do you feel?" nag aalalang tanong niya.

"Im good and its just that Im a little bit hu--." biglang tumunob amg tyan ko.

WAAAAAAH NAKAKAHIYA. -,-

"Okay that explains it. Sandali lang maghahanda ako ng food."

Tinignan ko lang siya maghanda. Im so lucky to have him in my life.

"Here eat this." sinusubuan niya ko. Hihi, kilig naman ako no.

"What happened?" tanong ko.

"You collapsed when we are at the resto. Mag ccr ka sana nun kaso bigla kang natumba buti na lang at maagap si Korina." sabi niya. Sobrang mahinahon siya. Pero parang may pinipigilan siya.

"Anong sabi ng doctor?"

"Magpagaling ka daw."

"Yung totoo? I want to hear it. Please!"

He sighed before telling me.

"You have 8-81 d-day to live daw. Pero don't trust them they are not God. So please magpagaling ka." sabi niya. Bigla siyang tumalikod bit before that may nakita akong luha na tumulo.

"I love you so much." Bigla kong sabi sa kanya.

"I love you more baby!" sagot niya sakin and he kissed me in my forhead.

"Halika dito." tinap ko yung tabi ko. Medyo malaki naman yung hospital bed.

"Wag na sisikip lang at baga maging unforcomfortable ka."

"Hindi yan. Dali na! Please." i gave a puppy look.

"Fine. Ikaaw talaga, i cant resist you." natatawang sabi niya sakin. He hugged me closer to him kaya nakahiga ako sa chest niya.

"Syempre mahal mo ko no." sabi ko.

"Yeah right. Franzel can I ask something?"

"Shoot."

"Can you marry me next month?" napa upo ako.

"Seryoso ka?"

"Yes. I want to marry you!" tumahimik na lang ko. Yes, I really want to marry him but hindi ba masyadong maaga pa? I mean, wala ng silbi yun kasi mamatay din naman ako.

"Hey, im sorry! Gusto ko kasing ikaw lang ang babaeng pakakasalan ko. Ikaw lang ang babaeng mamahalin ko habang buhay. But if you don't like the idea--"

"No! I want to marry you." i smiled st him sweetly.

"Really? YEEESS WHOOOOO!." biglang sigaw niya.

"Hoy ano ka ba. Wag ka ngang sumigaw baka kung anong isipin ng mga tao sa labas." saway ko sa kanya.

Ramdam ko kung gano siya ka saya at ganun din ako. Im so happy right now.

"I promise. I'll be the best husband to you. I'll do everything for you baby." he kissed me passionately.

"I love you baby." sabi niya between our kisses.

"I love you yoo babe." sabi ko.

"OHMYGOOOSH MY VIRGIN EYES." biglang nagulog si Vincent sa kama sa gulat.

"KORINA? WHAT THE HELL?" sigaw ni Vincent.

"Im sorry." sabi niya sabay pasok ng tuluyan.

"Ano bang ginagawa mo dito? Its still midnight." inis na sabi ko na rin. Eh sa nagulat rin ako eh.

"Wala lang. Well andito kaming lahat kaso nasa baba pa sila. And Im sorry I just didnt expect na maaabutan ko kayong ano basta."

"Tss. whatever! Labas muna ko." He looked at me.

"I'll be right back for awhile okay? I love you." he kissed me in my forhead at lumabas na.

"Nako girl. Kayo talaga! Buti at ako ang naka kita sa inyo. Pano kung nurse yun o doctor? Nakoooo hindi kayo nag iisip." Pagsesermon niya.

"Its normal. We're together." sabi ko.

"Kahit na. Ospital po ito!"

"Whatever it is."

"So ano na? How are you?" biglang naging concern ang mukha niya.

"Im fine. Much better than yesterday!" i said.

"You know what?"

"What?"

"I can say your happy."

"Ha?"

"Halata sa mukha mo na masaya ka. Im so happy for you. Maybe Vincent did a great job on making you happy." She smiled at me.

"Yeah i know. And I have something to tell you." excited kong sabi sa kanya

"What? Go, shoot."

"He wants us to get married next month."

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

"WHAT? ARE YOU INSANE? GOOOSH YOUR TOO YOUNG. MY GOODNESS FRANZEL. HAVE YOU THINK OF THAT?"

"I know but before I die i want to experience things like that. Whats the feeling of being a bride."

"But franzel, arghh I don't know if that a good idea." sabi niya

"Just please, just be happy for me."

"I want you to be happy. But you know marriage is not just a thing. Seryoso yan. Naman Franz. Think of it." Frustrated na sabi nito.

"Do you think na papayag ako dun ng ganito kaaga? I just graduated yesterday tapos kasal agad? Korina, i love him. Gusto kong makasal bago ako mawala. please. I only have 81 days left to live kor." i broke down. Parang ang sakit isipin na paunti unti na lang ang oras mo dito sa mundo.

"Im sorry. I over reacted! Fine, if that makes you happy then I'll support you. But please dont say that, hindi hawak ng doctor ang buhay mo okay?" I just nod.

Tahimik lang kaming dalawa ni Korina hanggang sa nakatulog na rin ako.

100 Days of HappinessTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon