100 Days of Happiness

Chapter 15

100 days.

My 100 days of Happiness.

Nasayang ko ang unang 100 days na kasama siya pero atleast I was give another chance to be with him, to be in a relationship with him.

A chance for me to expirience how to love and be loved by the man of my life.

1,920 hours. 80 days. 8 weeks. 2 months.

I want it to be memorable.

I want to get married. Kung pwede kang sana magkaroon ng anak pero imposible na. So kahit makasal lang ako okay na. Masaya nako!

Im already contented on what I have in my life. Sobra sobra na nga eh. Dahil sa sobra sobra nakakasakit na rin ako ng damdamin.

And damdamin ni Cristina.

I was cut by my thought ng may yumakap mula sa likod ko.

"Are you thinking about me?" bulong niya sakin.

"Hmm sort of." sagot ko.

Hinarap niya ko sa kanya.

"Don't tell me na may iba ka pang iniisip maliban sakin? Baby?"

"Syempre ikaw lang no. Ikaw talaga." humarap ako ulit sa view. Nasa taas kami ng Baguio. Ang lamig nga eh. Pero masarap sa pakiramdam lalo na at yakap yakap ka ng mahal mo.

"What if i marry you tomorrow?" out of the blue na tanong ni Vincent.

"Ha? Hmm, then its good. Kaso mukhang imposible naman ni hindi pa nga tayo nagsisimulang mag ayos at mag handa tapos bukas na agad?"

"Sa bagay. I want you to be happy that's all. Kaya gagawin ko ang lahat mapasaya ka lang." He kissed me in my cheeks.

"I love you Francis." I also kissed him back.

"I love you more Baby." he said between our kisses.

"Stop that. Dinner is ready!" biglang sabi ng Mama ni Vincent. Kaya agad ko siyang natulak.

Yeah, alam na ng parents niya lahat. And masaya naman sila but hindi maiiwasan na mag alala ang parents niya sa kanya. Dahil alam ng lahat na masasaktan at masasaktan si Vincent sa huli but still he chose me over his heart, his happiness. And mukhang cold ang trato ni Tita sakin. Noon kasi halos anak narin ang turing niya sakin, i mean saming magkabarada pero nung nalaman niya ang lahat naging cold na siya sakin.

"Yes ma, susunod na kami." napakamot na lang ng ulo si Vincent.

"Oh sge! Bilisan niyo, wag pahihintayin ang grasya." sabi ni Tita bago lumabas ng kwarto.

"Tara na nga." sabi ko kay Vincent. Pero bigla niya kong hinili at niyakap ng mabuti.

"Oy bakit?" sabi ko. Sobrang higpit ng yakap niya.

"Wala lang. Masarap kasi sa pakiramdam na after all those years nayakap at nahalikan na kita. At after all those years akin ka na. And you'll be my wife soon." niyakap ko na rin siya. Haaay ang bango talaga ng boyfie ko. Hihi.

"Yeah, there are unexpected things na mangyayari talaga sa tao. And you are unexpected, i didnt expect na magiging akin ka, that you'll be my boyfriend. And Im so happy that you're here beside me."

"I love you so much baby." he kissed me in mu forhead.

"I love you too Francis."

Bumaba na kami and nakita namin na nakaupo na silang lahat.

"Natagalan ata kayo?" naka smirk na sabi ni Brea. Aishh andito pala ang buong barkda.

"Tss. May pinagusapan lang!" sabi ko.

"May pinagusapan? Oh may ginawa?" nakakalokong tanong ni Aaron kaya agad naman siyang naka tanggap ng batok mula ka Vincent.

"Gago. Tumahik ka nga." napakamot na lang ng ulo si Aaron.

"Oy oy kumain na kayo. Tapos magkakaroon ng bonfire mamaya. You can do whatever you want." sabi ni Tita.

"YEEEEES WHOOO." sigaw ng barkada.

"Are you okay?" worried na tanong ni vincent. Napansin niya siguro na tahimik lang ako.

"Yeah." i said smiling.

After naming kumain nagpalit muna kami ng damit.

"Girl, mauna na kami sa baba okay?" sabi ni Korina.

"Oh sure. Susunod ako!" I was talking to my mom ng pumasok sa room si Tita.

'I'll you later ma o baka bukas na lang' i ended the call and humarap kay Tita. Medyo kinakabahan pa ko.

"Tita." sabi ko.

"Can I talk to you for awhil?" sabi niya.

"Ahh yes po. Sure!" umupo kami sa couch.

It was a long silence ng magsimula si Tita magsalita.

"Ahh iha. Do you really love my son?" biglang tanong niya.

"Y-yes Tita."

"Iha i treated you like my own daughter dba?" i just nod.

"I knew it all along na mahal na mahal ka ng anak ko. And Im so happy for him na naibalik niya ang friendship niyo. Then I was worried when I knew na may sakit ka. Parang nakaroon ng tinik sa puso ko. But mas nasaktan ako nung nalaman ko na naging kayo. Iha ina ako, ayokong masaktan ang anak ko." Tumulo ang luha ko. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Pero tumahik na lang ako.

"Iha, i don't want to be selfish in your part. Lalo na sa anak ko. You are his happiness. He really loves you that he could sacrifice his own para sayo. Iha, ipapaubaya ko siya sayo. I want you both to be happy." Naiyak na ng tuluyan si Tita Vicky.

"T-tita Im really really sorry. I know i would end up hurting your son. Maiiwan ko siya. Tita Im really--" she cut me off.

"No iha. Its okay! Vincent can handle himself. And im really proud of him. He even fight for you. Im sorry kung naging cold ako sayo lately nasasaktan kasi ako na makita ang anak ko na masaya ngayon and soon alam kong sobra sobra siyang masasaktan. But iha, i love my son so much. And i know na ikaw ang makakapagoasaya sa kanya."

"Tita--"

"Call me mama." I smiled.

"Ahh m-mama Thank you. Thank you po."

"Napaka bait mo. If i would be given a chance to choose a girl for my son ikaw rin ang pipiliin ko. You have all the good looks, attitude. You're almost perfect iha. So ofcourse, naging parte ka ng buhay ko an you are my daughter also kaya i want you to be happy."

Niyakap ko si M-mama. Ehhh naiilang pa ko. Hihi atleast I know na masaya na siya for us.

"Thank you po. I'll do everything para mapasaya ko si Vincent kay saglit na lang po ako."

"Don't say that. May awa ang Dyos."

"Thank you po."

"Just be happy."

"Yes ma."