100 Days of Happiness

Eighteen

"Im sorry. Lumalala na ang sakit niya! Everyday nababawasan na ng percentage ang buhay niya. We told you dba na 100 days na lang? We are very sorry pero I think she could last for a month." Sabi ng doctor. Bigla akong nawalan ng pag-asa. Kukunin siya sakin. Samin.

"Doc. Operation? Dba sabi niyo pwede pa nman. And it can prolong her life?" naiiyak na sabi ng mommy ni Franzel.

"Im sorry. Its too late. All we can do is make her happy."

"HOW CAN YOU SAY THAT? YOU'RE A DOCTOR. DAPAT MONG GAWIN LAHAT. WE ARE WILLING TO PAY ANY COST." sigaw ng step father ni Franzel.

Yes, hindi sila close. And im sure nag aalala na rin sya sa kalagayan ni Franzel.

"Im sorry. Wala na kong magagawa." Lumabas na ang doctor.

Lahat kami tahimik lang.

Napa upo ako sa sofa. I need to do something. Hindi sya pwedeng mawala sakin. Hindi ko kakayanin. Hindi.

"Anak." humarap ako.

"Ma."

"I know hindi tayo nagka intindihan. Pero anak, hindi kasal ang sagot para mapasaya mo siya."

"How? What can I do? Ma, hindi ko kakayanin mawala pa sya. Naiisip ko palang nababaliw nako."

Medyo nahihirapan nako. Naiinis ako sa sarili ko bat ba ang gago gago ko?

"Anak, think of something na alam mong sasaya talaga sya. Ikaw ang masa nakaka alam kung ano yun."

"What else? She wants to get married and have a child. Pero ang marriage na lang ang possibleng mangyari kaya I want to give it to her." inis na sabi ko.

"I know that you know what really Franzel wants. Alam mo mas kilala mo pa nga siguro sya kesa sakin anak." Sabi ng mom ni Franzel.

Napaisip ako. I know her. Yes, i know what she really wants.

"Yes ma. Thank you! I know what can make her happy."

"So, wala ng kasal?" tanong ni mama.

"Hmm. Meron pero sguro kaming dalawa lang. Basta don't worry hindi kami sa papel kasal. Kundi sa mata nh Dyos."

"Im so proud of you."

"Thank you ma."

"Make her happy."

"I promise"

With that agad akong umalis at nakipag kita sa barakada.

"Dude." bati nila Paul.

"How's Franzel?" agad na tanong nila Aaron.

"Nagpapahinga. She needs rest." sabi ko.

"Ganun ba? So what brings you here?" tanong ni Elyssa.

"I need your help." sabi ko.

"For?" tanong ni Korina.

"For Franzel."

"Oh. So, what can we do?" tanong ni Debe.

"I know all of us will enjoy this." napangiti ako.

I explained everything. Sinabi ko sa kanila lahat ng plano ko. 1 month. I can do this. For her.

"Wow. Very impressive. Im excited." masayang sabi ni Brea.

"Tss. Basta yang bibig mo pigilan mo baka masabi mo agad sa kanya." sabi sa kanya ni Carlo.

"Baka ikaw. Ikaw kaya yung makati ang bibig dyan eh."

"Ako? Hoy baka ikaw......" Umakyat na yung dalawa. Tss mag aaway tapos magbabati nanaman. Haay.

"Ayan nanaman sila." commento ni Debe.

"Nothing change." sabi namn ni Korina.

"So, kailan natin yan gagawin?" tanong ni Joey.

"Paglabas niya ng ospital. Let's just be ready." Sabi ko.

"She'll be happy." Sabi ni Elyssa.

"I know."