" KIM SEOK JINNNN နင္ဘယ္ေတာ့မွ အခန္းခကိုလာေပးမွာလဲ ဒီလမွမေပးႏိုင္ရင္ဆင္းေတာ့ "
SeokJin တစ္ေယာက္႐ႈပ္ပြေနတဲ့သူ႔အခန္းေလးထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္းနိဗၺာန္ကို႐ွာေဖြေနစဥ္ထြက္ေပၚလာတဲ့အခန္းေ႐ွ႕ကပြစိပြစိသံေၾကာင့္ Feeling ေပ်ာက္ကာ လႈပ္႐ွားေနတဲ့လက္အစုံကိုရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး Boxerကိုဆြဲဝတ္လိုက္ကာ အေပၚပိုင္းဗလာနဲ႔ အခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့
" ဟဲ့ Kim Seokkkk ... O.O "
သူရဲ႕ပြင့္လင္းျမင္သာမႈ႐ွိလြန္းေနတဲ့ကိုယ္ခနၶာအေျခအေနေၾကာင့္ တိုက္ခန္းပိုင္႐ွင္အာျပဲစိန္ဝက္သိုးမမႀကီးေတာင္အသံေတြစံြအေနခဲ့သည္။ ဟက္ဟက္••• က်ဴပ္ဆိုတဲ့ Kim SeokJin ကအာ့ေလာက္စြဲမက္စရာသိပ္ေကာင္းေနသလား။
" ဘာေျပာခ်င္လို႔လဲ "
SeokJin ခတ္ဆတ္ဆတ္ပင္စကားစေမးလိုက္သည္။ ထိုဝက္သိုးမမကေတာ့ သူမနဲ႔နည္းနည္းေလးမွမလိုက္ဖက္တဲ့ ႐ွက္ကိုး႐ွက္ကန္းပုံဖမ္းကာ
" နင္ နင္ ဘာေတြလုပ္ေနလို႔ ဒီပုံစံနဲ႔ထြက္လာတာလဲ "
" က်ဴပ္ဘာလုပ္ေနလဲ ခင္ဗ်ားအဲ့ေလာက္ေတာင္စိတ္ဝင္စားလား "
" မဟုတ္တာ ဘာလို႔ငါကစိတ္ဝင္စားရမွာလဲ ဒါနဲ႔ ငါ့ ငါ့တိုက္ခန္းခဘယ္ေတာ့ေပးမွာလဲ "
" က်ဴပ္အဆင္ေျပတဲ့ေန႔ေပးမယ္ "
" နင္ ဒီလမေပးရင္ငါအသစ္တင္ရလိမ့္မယ္ "
" ခင္ဗ်ားကိုမေပးဘူးေျပာေနလို႔လား အသစ္တင္ရဲရင္တင္ၾကည့္လိုက္ေလ "
SeokJin ေဒါသသံနဲနဲစြက္ကာ အသံကိုျမႇင့္ေျပာလိုက္ေတာ့ ထိုဝက္သိုးမမကေၾကာက္လန္႔သြားသည္ထင္ပါရဲ႕ ျပဴးေနေသာမ်က္လံုးအစံုရယ္က ပိုျပဴးလာကာ
" ဟုတ္ ဟုတ္ပါၿပီ ငါကအသိလာေပးတာပါဟယ္ ငါ ငါသြားပီေနာ္ "
SeokJin ေခါင္းကိုဆက္ခနဲတစ္ခ်က္ၿငိမ့္ျပလိုက္ေတာ့ ေလအဟုန္လိုေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ဝက္သိုးမမ။ ထို႔ေနာက္ SeokJin တံခါးကိုဆြဲပိတ္လိုက္ၿပီး ေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
