Spookverhalen

De pop van oudtante

Er was eens een meisje van een jaar of tien, en die was jarig. Ze kreeg allemaal leuke spulletjes, maar met een ding was ze niet zo blij.. Van haar oudtante, die ze toch al niet mocht, kreeg ze een pop. Een lelijk oud ding, hij was nog van de oma van die tante geweest. 's Avonds nam ze al haar cadeautjes mee naar boven, behalve die pop, die smeet ze in de prullenbak. Ze was er sowieso veel te oud voor! Ze ging slapen, en was al een heel eind weg toen ze een sinistere stem, steeds sneller en hoger hoorde zingen:

Ik sta in de prullenbak,
Ik sta naast de prullenbak,
Ik sta in de kamer,
Ik sta in de hal,
Ik sta onder aan de trap,
Ik sta op de trap,
Ik sta bovenaan de trap,
Ik sta in de gang,
Ik sta bij je deur,
Ik sta in je kamer,
Ik sta bij je bed...

Toen schrok ze wakker. Had ze gedroomd? Naar haar idee was het geen droom geweest... Ze was hartstikke bang en knipte haar bedlampje aan. Toen ze verschrikt om zich heen keek, zag ze die lelijke, oude pop van haar tante op de grond liggen. Ze werd woedend, want die wou ze helemaal niet op haar kamer hebben! Ze smeet hem uit het raam, weg, ver weg, naar het veld tegenover haar huis. Ze ging weer in haar bed liggen.

Hetzelfde gebeurde nog een keer, maar nu klonk de stem nog veel harder, alsof iemand in haar oor stond te praten..

Ik sta op het gras,
Ik sta op de straat,
Ik sta bij de achterdeur,
Ik sta in de keuken,
Ik sta in de hal
Ik sta onder aan de trap,
Ik sta op de trap,
Ik sta bovenaan de trap,
Ik sta in de gang,
Ik sta bij je deur,
Ik sta in je kamer,
Ik sta bij je bed,
Ik sta op je AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAHHH!

De gil van het meisje was drie straten verder nog te horen. Toen haar ouders naar hun dochters kamer renden, was ze al niet meet te redden. Een grote bloedvlek verspreidde zich over de nachtjapon van het meisje. De pop, met haar eeuwige glimlach, lag naast het bed, het gezichtje vol met bloed...