İki aydır onunla hiç karşılaşmamıştım. Bazı geceler evine gelmiyordu.. Geldiğindeyse yanında kız oluyordu. Bazı geceler olurdu o gelene kadar camdan bakıyordum. Gelmesini bekliyordum. Ama gelmiyordu...
Canımı acıtıyordu. Kalbimi.. Onun eve gelmemesi. Her gün evine bir kız ile gelmesi.. Ne biliyim, acıtıyordu işte.. Onu seviyordum. Ama o beni sevmiyor gibiydi.. Beni küçüğü olarak görüyor ve bu daha çok acıtıyordu.. Kalbimi..
~ ~
Üzerimi giyinmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eun Woo ile buluşacaktım. Birlikte kafa dağıtacaktık. Eun Woo sevdiği kız ile bir ay çıkmıştı. Kız onu aldatmıştı. Bu yüzden morali bozuktu, hayata küsmüş gibiydi, son iki haftadır. Benimde bozuktu, benimde sevdiğim adam beni sevmiyordu. Beni küçüğü olarak görüyordu. Ne kötü değil mi? Sen seviyorsun, sevdiğinse seni küçüğü olarak görüyor, her akşam evine kız götürüyor. Bu hiç adil değil!!
Saçlarımı serbestçe salıvermiştim, aynada kendime bir göz atıp evden çıkmıştım. Annemler yine evde yoktu, işteydiler. Ne kadar ilgili bir ailem var.. Bazı günler işlerinin yoğunluğundan eve bile gelemiyorlardı.. Evden çıkmıştım, başımı eğerek yürüyordum. İçimden öyle geliyordu..
Caddeki ışıklara gelmiştim. Kırmızı ışığın yanmasını bekliyordum. Acaba yine gelirmiydi? Gelmezdi. Onu unutmalıydım, ama unutamıyordum..
~ ~ ~
Tepeye gelmiştik. Bu tepeyi çok seviyordum. Bütün Seul ayaklarımızın altındaydı. Bir ağacın gölgesine oturmuş öylece Seul'ü izliyorduk. Sessizdik..
"Acaba beni neden aldattı?"
Dalmış bir şekilde konuşuyordu, kendi kendine.
"Belkide benden daha iyisini buldu ha?.."
Çok üzülüyordu, bakışlarından belli oluyordu.. Ama kim olsa üzülmezdi ki? Mutlaka üzülürdü..
"Yada başından beri beni sevmiyordu..."
Sinirlice bir kahkaha atmıştı. Arkadaşım o kız yüzünden ne hale gelmişti. Eun Woo gibi birisini birdaha hayatta bulamazdı..
"Ben onun için kocaman bir hataydım belkide."
"Hayır o hataydı sen değil. Hatalıydı senin gibi birini kaybettiği için."
Bana sarılmıştı, gözyaşları omzuma düşerken sırtını sıvazlıyordum. Eun Woo'yu ilk defa böyle yıkılmış bir şekilde görüyordum. Gerçekten onu sevmiş olmalı.. Her dakika o kızı düşünüyordu, 'nasıl mutlu edebilirim' diye. O kızı bulursam elimden çekeceği var!
"Değmez. Onun için gözyaşlarım değmez değil mi?"
Birbirimizden ayrılırken konuşmuştu. İki haftadır ilk defa gülüyordu, gülümsüyordu.
"Değmez tabiiki.. Benim Eun Woo'mun yanına o sürtük yakışmamıştı zaten."
Dediğimde gülmüştü. Sonunda o melek yüzü gülüyordu.
"Neyse boşver, şu dakikadan sonra unuttum gitti artık."
"Unuttum."
"Sende onu seviyorsun dimi?"
"K-kimi?"
"Onu. Soo Bin'in bakıp bakıp durduğu komşun."
Gülmüştük.
"Çokmu belli ediyorum?"
"Yaani, biraz belli ediyorsun."
"Plotoniğim ben ama, o beni sevmiyor, sürekli 'küçüğüm' diyor, evine gelmediği oluyor, geldiğinde mutlaka yanında bir kız oluyor."
Tek nefeste konuşmuştum. İçimi dökmek istiyordum. Onu sevdiğimi bütün dünya bilsin istiyordum. Ama olmuyordu! Olamıyordu!
"Belki o da seni seviyordur. Belki plotonik falan değilsindir."
"Belki.."
Susmuştum.
"Ama beni sevse, bana 'küçüğüm' diye hitap etmezdi. Beni sevse, evine kız atmazdı!"
Sesim sonlara doğru yükselmiş ve ağlamaya başlamıştım. Kalbim o kadar acıyordu ki.. Benim ilk aşkım böyle olmamalıydı..
