HINDI namalayan ni Marilen ang paglapit ni Karen,"PARA talagang maykakaiba sa'yo?"
Huminto siya sapagtipa sa computer at sinulyapan ang dalaga. "Kakaibang ano?"
"Yung aura mo. You look so happy. Para bang bigla ka na lang naging 150 % wholesome."
Natawa siya sanarinig. "That's because I am really happy. Naging successfulang meeting, partly because of your help. Ibo-blow-out kita sa payday."
"All the time,Lenny," nakangiting tugon ng dalaga.
Kapansin-pansin ngamarahil ang kakaibang sigla niya kung ikukumpara sa mood niya ng mganakaraang mga araw. Ang tamang word ay palagay na ang kanyang loobhabang ginagampanan ang mga duties niya sa kanyang employer. Malinisna ang kanyang kunsensya.
Palibhasa aybayad na siya sa kanyang atraso.
A silly kiss. Pero mayroon pa bang mas angkop na recompense sa naging kasalanan niya kay Mr. Grenada?
Surprisingly, natagpuan niyang gusto pa rin niya ang kanyang sarili matapos siyanghalikan ni Mr. Grenada sa pisngi isang linggo na ang nakakaraan. Hindi naging kabawasan sa kanyang pagkatao. Hindi nakabawas sakanyang self-esteem. Malibanna nga lang na bahagyang nag-iinit ang kanyang mga taynga at pisngikapag naaalala.
Kayawala ng dahilan upang hindi siya tumanaw sa hinaharap. Katulad ngang sinabi ni Mr. Grenada, evensteven nasila. Tignan mo at nakakahimig pa siya ng paborito niyang kantahabang pinagtutuunan ang gawaing nangangailangan ng kanyang clericalskills.
Iniwan niya angcomputer nang mag-buzz ang intercom. "Yes, Boss?"
"Lenny, I need you here."
"Coming,Boss."
Bossna at hindi Sir. Lenny na at hindi Miss Javier.
Saunang pagkakataon, she now feels like really working for his boss.
PINAUNLAKAN ni Marilen angimbitasyon ni Zenaida na bisitahin ang Foster Care Center isang araw ng Sabado na non-working holiday.
Isang malaking bahay na mayroong dalawang palapag at yari sa luma atmakabagong arkitektura ang pinaka-edifice ngCenter. Nakatayo ito sa loteng may sukat na 700 sq. meters sa Pandacan. Hinati ang kabahayan sa dibisyong classroom, quarters,mess hall, library at recreation room. Ginamit naman ang natitirapang espasyo ng compound para sa basketball court/ track and field,maliit na garden at ekstensyon na nagsisilbing quraters ng mag-asawang care-taker.
Kinakalinga ng Center ang mga batang lalaking inabandona, karaniwanay mga street children na may gulang na pito hanggang labing-dalawangtaon. Sa kasalukuyan, mayroong dalawampung chargesang Center. Ito ay dahil sa limitadong fundingnanagmumula naman sa mga NGOs katulad ng Caritas Manila, Rotary club atiba pa.
"We treat them as our own children, Lenny," paliwanag sa kanya ni Zenny. "Iyonang concept namin ni Mike nang itatag namin ang foundation. We provide these kids with a secure and comfortable home, and limitless love that they need during their formative years."
S iMike, isang psychologist at teacher, ang better-half ni Zenny. Nagkaroon daw ito ng accident nuong kabataan at hindi namakakapag-produce ng offspring. Gayon man,, palagay naman niya ay kuntento at masaya ang couplesa debosyon sa itinayong foundation. Lihim din siyanghumahanga sa mag-asawa dahil nagawang iwanan ang isang promising career sa larangan ng edukasyon dahil sa isang worthwhile cause.
YOU ARE READING
Should' ve Been the One by Melissa Y. Nicolas
Roman d'amourSa kabila ng lahat ng efforts ni Lenny na isara ang puso niya, nandoon pa rin si Zaldy, hindi natitinag sa paghihintay, hindi nagsasawa. Hindi niya pinlano na mahulog ang loob, ang puso niya sa binata , hook, line and sinker...
