We can never find love.
Either it comes finds us or follows us.
Jeon Juliane is the smart girl with a bubbly attitude. She's caring towards others and she never gives up on anything. Pero sa likuran pala ng positivity niya is the pressure and expect...
Love is unpredictable...love moves in mysterious ways. That's the beauty of love...its a great unpredictable mystery.
"As expected from the both of you, you carried your report very well. And for that, I would like to congratulate you guys." Mr. Park commented Alyssa and I.
"Thank you, sir." The both of us said in unison.
"Well guys, class dismissed." Mr. Park announced. Umalis na yung iba for lunch break which only leaves me, Alyssa, Jewel and Aina sa loob ng classroom.
"Taray ng dalawang to, oh!" Sabi ni Jewel.
"Hahaha grabe. Congrats, guys." Bati ni Aina samin ni Alyssa. Niyakap ako ni Aina tapos ngumiti ako sa kanya.
"Thanks, Ains." I thanked her after I released from our hug.
"Thank you, Aina." Sabi naman ni Alyssa.
"So anuena?" Tanong ni Jewel.
"Tapos na kayo sa report then tapos na din kami. Celebrate tayo?" Tanong naman ni Aina.
"Kailan ba?" Tanong ni Alyssa.
"Mamaya?"
"Mamaya." Sagot ni Jewel.
"Ayt, di pala ako pwede mamaya." Sabi ko. Napatingin sila sa akin. Hanggang sa narealize nila yung ibig sabihin nito.
"Ha? Okay lang ba yun, Yee?" Tanong sakin ni Aly. Tumango ako sa kanya.
"Oo. Sorry di ako makasama. Baka lagot ako kay sir mamaya kung di ako makapagsali sa practice." Sabi ko sa kanila.
"Its okay. Dont worry,kami ang manglilibre sayo bukas." Sabi ni Aina.
"Okay lang ba sa inyo? I mean, nakakahiya naman."
"Sus, pa-shy ka, girl. Basta kami, we got your back." Sabi ni Jewel habang inikot niya yung arm niya sa braso ko.
"Salamat, guyss."
"Sissy kita, besh. And besides...ikaw naman yung manglibre samin sa sunod eh." Jewel smirked at me. Napatawa silang lahat sa sinabi niya.
"Jusko, di tayo mahilig sa KKB." Sabi ko sa kanila.
"Naman."
"Tara na nga, nagugutom na ako." Reklamo ni Jewel.
"Palagi ka nalang ginugutom." Sabi namin tatlo sa kanya.
"Food is life, ano ba kayo."
"Tumataba kana, Weng." Asar ko sa kanya.
"Halaka, Weng,oo nga. Tumaba ka." Inaasar siya ni Alyssa.
"Hala jusko....I dont care. Wahahahaha! Food is life. Tara na nga."
"Yayee, sure kaba na hindi ka sasama?" Tanong sakin ni Alyssa habang ni-lock ko yung pintuan ng classroom namin.
"Oo, eh. Lagot ako ni sir kung di ako sasali." Sagot ko habang nilagay ko yung susi sa bulsa ko.
"Ahhh. Gusto kong makakasama ka ngayon eh. Sayang naman." Lungkot niyang sabi.
"Ui,okay lang, sasali ako next time. Have fun with Aina and Jewel.Celebrate mo yung grades mo." Sabi ko sa kanya. Ngumiti siya ng kaunti at tumango narin.
"Sige. Pero sama ka sa sunod ha? Kami yung manglilibre sayo." Biro niya.
"Naman. Aantayin ko yan." Sabi ko sa kanya.
"Oh. Alis na kami, ha? Ingat ka sa practice at sa pag-uwi mo, Yee."
"Salamat, Aly."
"No problem, Yee." At dun, bumaba na si Alyssa sa second floor. Tiningnan ko muna yung classroom sa may bintana. Pagkatapos nun, bumaba na ako.
Suddenly, nag-vibrate yung phone sa pocket ko. I fished my phone inside my pocket and took it out. When I opened my phone, napangiti nalang ako ng malaki. I punched in my password and read the message.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Ngumiti ako sa message niya. Kim Minseok, or Baozi, as what I call him, is my boyfriend. Naging kami na for two years and mahal na mahal namin yung isa't isa. I replied to his message.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
After replying, I placed my phone back into my pocket. When I reached downstairs, tumingin ako sa sapatos ko dahil may nastuck sa sole nito. Hanggang sa-
"Ahhhh!" Sigaw ko habang pinikit ko yung mga mata ko. Hinintay ko yung sakit na mararamdaman ko. Kaso....walang nangyari. Minulat ko yung mga mata ko at nakita ko yung nakabangga ko.
"Miss, okay ka lang ba?" Tanong niya sa akin. Hinawakan niya pala ako sa likod para hindi ako matumba. Tumango naman ako at pabagal-bagal ding umalis sa higpit niya.
"Sorry,po. Ahh, jusko hindi ko sinasadya. Sorry po talaga, sir." Paumanhin ko sa kanya, natataranta na ako.
"Di, okay lang. Sorry din dahil hindi din kita nakita." Paumanhin niya pabalik. Tiningnan ko siya at hindi ako magsisinungaling na cute pala siya. I think the same age lang kami or mas nakakatanda siya sa akin. Mataas siya tapos may brown siyang buhok. He's wearing a sweatshirt and pyjama, which made him adorable. I mean...cute naman siya.
"Miss? Pwede bang magtanong?" Tanong niya.
"Oo naman. Ano po yun?"
"Alam niyo ba kung nasaan yung mga grade ten classrooms? May hinahanap po kasi ako, eh." Tanong niya habang napakamot sa likod ng leeg niya.
"Oo naman. Diba may hagdanan jan? Doon ka dumaan hanggang umaabot ka sa third floor. Tapos, lumakad ka lang hanggang sa may makita kang mga laboratories. At ayun, magkatabi lang yung laboratories at yung mga grade ten classrooms." Sagot ko.
"Ahhh. Sige sige. Salamat po talaga."
"Walang anuman, po." Tiningnan ko yung wrist watch ko at naaalala ko yung choir practice.
"Hala, jusko, aalis na muna ako. Sana po makita mo yung classroom na hinahanap mo." Sabi ko sa kanya.
"Ah, ikaw din. Mag-ingat ka." Sabi niya.
"Salamat po. Sorry kanina, ha? Aalis na ako, sir. Bye!" Sabi ko at tumakbo dun sa isang banda ng paaralan.
Juskoo wag sana akong ma late or GG na ako ng conductor ko.
