Will i ever meet you?

Part 4

P.O.V Jasmine

Ik draai me om en zie me 4-jarige broertje Sam staan. 'Uhh uhh, wat doe je nog zo laat op?' vraag ik vlug. 'Ik wil antwoord op mijn vraag. Waar ga je naartoe?' vraagt Sam nu wat bozer. Hij is 4 maar heeft toch een grote mond. 'Ergens, dat gaat je niks aan.' 'Ik ga het zeggen tegen mama!' roep Sam en rent al naar boven. 'MAMA MAMA!' hoor ik Sam roepen. Verstijft sta ik in de keuken. Wat nu? Wat moet ik nu doen? Ik hoor 4 voeten de trap aflopen. Binnen no-time staan mijn broertje en moeder in de deur opening. 'Wat heeft dit te betekenen?' gilt mijn moeder. 'Uh uh.. Weet ik niet?' zeg ik. Ik hoor weer iemand van de trap aflopen. Het is mijn zus Maria. Ze gaat naast mijn moeder staan. Eerst keek ze vragend, maar nu kijkt ze met een begrijpend gezicht die al snel op een woedend gezicht lijkt. Ik zucht, en loop door de deur opening en loop de trap op. 'Als je het weer in je hoofd haalt vliegt er wat! Hoor je me?!' hoor ik me moeder nog roepen. Ik zucht en besluit om op whatsapp te gaan en kijken als Nils online is, en ja hoor hij is nog steeds online.

J: Mission Failed verdomme
N: Wat dan?
J: Nou ja, Sam zat weer eens midden in de nacht rond te spoken zucht
N: Ach ja,
J: Ik wil bij je zijn..

Tranen rollen over mijn wangen, gewoon bij Nils zijn hem kunnen aanraken en oh..

N: Ik ook bij jou.. Nog maar 5 dagen en dan zien we elkaar hoop ik.. xx
J: Ja, cant wait om je te zien en eindelijk een knuffel van je te krijgen oh oh wat verlang ik daarna..
N: Ik verlang ook naar jouw knuffels xx
J: babe, ik moet gaan ik moet slapenn slaaplekker lysm xxxx
N: love you to bae xxx

Ik sluit mijn mobiel af en ga convertabel in mijn bed liggen.

Ondertussen is het al weer woensdag, naar een paar keer ruzie en gedoe maar ik ben er nog steeds. Ik zit met me moeder, zus en broertje aan tafel. 'Ik moet jullie wat vertellen..' zegt me moeder opgewonden. 'We gaan verhuizen naar Amsterdam!' Mijn verdrietige ogen veranderen snel in blije ogen. Amsterdam, de stad waar Nils vandaan komt! 'We vertrekken vrijdag!' Wait wat? Vrijdag, maar dan ga ik naar dat concert.. 'Hoe laat aan we naar Amsterdam?' vraag ik. '3 uur.' Ik knik en denk na, dat concert begint om 2 uur.. Dus ik kan er gewoon bij zijn, gelukkig!

Vandaag is het vrijdag, het is nu 1 uur ik sta op het station, ik wil wel een beetje goed staan weetje. Ik zie de trein aan komen rijden en stap erin. Ik heb verteld tegen me moeder dat ik even voor een uur in de stad zou zijn. Op weg naar Nils. Ik krijg een warm gevoel van binnen. Ik zie wat meisjes van mijn leeftijd de trein door lopen. Ze praten over Mainstreet. 'Ik hoop zo dat ik Invisible Girl wordt!' zegt 1 van de meisjes. Wat was dat ook alweer, oh ja dan komen er 4 fans bij de jongens staan. Ik stap de trein weer uit en volg de meisjes. Ik ga een beetje achteraan staan, ik voel de kriebels in mijn buik. Nog een half uurtje. Na een tijdje komen er vier jongens op, niet Mainstreet maar hun band. Ze beginnen te spelen. Gegil, gegil en gegil. Je hoort niks anders. En dan nog harder gegil, ik kijk eens goed waarom want ja achterin kan je het niet helemaal goed zien. Ik kijk goed en dan, zie ik ze staan. Rein, Owen, Daan en Nils. Uit mezelf begin ik keihard te gillen. Dat had ik even nodig denk ik bij mezelf. Ze zingen een paar liedjes tot er een vrouw in zwart aan komt lopen. 'Wilt u mij misschien volgen?' vraagt de vrouw vriendelijk. Ik kijk vragend en knik. Ik loop de vrouw achterna, we lopen backstage. Als ik backstage sta staan er 3 meisjes naast me. Dit meen je niet ik... ik wordt invisible girl! 'Jij ga maar op die laatste stoel zitten.' zegt een vrouw tegen me wijzend naar een stoel. Ik knik, en loop samen met de andere 3 meisjes het podium op. Ik hoor gegil. Ik kijk rond en zie veel meisjes jaloers naar me kijken. Ik hoor gezang. Dat is Rein. Als we bijna bij het refrein zijn voel ik een hand op mijn schouder ik schrik en draai me om. Ik kijk diep in de ogen van Nils. Nils pakt me hand en kijkt naar me, hij schrikt en er verschijnt een grote glimlach op zijn gezicht. Nils trekt me omhoog en gaat tegen over me staan. Nogsteeds mijn hand vast, naar het liedje geef ik hem een knuffel. 'Dankjewel Nils, dat was geweldig.' fluister ik in zijn oor. Hij neemt me mee back-stage. De andere 3 meisjes zijn helemaal aan het hyperventileren (zelf doe ik ook mee) Ik loop weer naar achter, waar ik eerst stond tot dat me mobiel af gaat. "Incoming Call Mama" Ik schrik en kijk naar de tijd 3 uur, snel neem ik op. 'Waar zit je uit te hangen?! Wat is dat voor een muziek?! Waar ben je?! Ben je toch naar dat concert?!' gilt mam in mijn oor. 'Rustig mama, ik ben inderdaad naar het concert gegaan ik kon het gewoon niet meer ik moest hem zien. En dat heb ik gedaan. Als je mij nou eens gaat ophalen bij het treinstation thuis, ik ren nu naar het station!' 'Oh Jasmine, en hoe was het?' Ik leg alles uit wat er is gebeurt, ik zit ondertussen al in de trein naar huis. Mama neemt uiteindelijk op en rijdt naar het station. Als ik bij het station ben loop ik naar de parkeerplaats en zie mijn moeders auto staan en stap in. On our way to Amsterdam.