Will i ever meet you?

Part 21

P.O.V Jasmine

Vandaag 2 weken is er een Willem gestorven en een nieuwe Willem geboren. Vandaag is papa's begravenis. Ik heb het zeer zwaar gehad. Rein had beloof om me te helpen, maar daar is niks van gekomen. Ik bekijk mezelf in de spiegel van mijn eigen kamer. Nils zit op mijn bed, hij zou mee gaan. Om me te steunen, ofzo. Ik had gevraagd of Rein ook zou komen, en hij zou komen. Ik heb een simpel zwart jurkje aan. Aysu en Owen zouden ook komen, niet met Willem. Maria gaat een één of andere speech doen, want zij en mama kennen papa natuurlijk het langst van ons kleine familietje. Ik hoor Maria roepen dat ik en Nils moeten komen. Ik kijk naar Nils, hij heeft een zwart pak aan, hij ziet er echt wauw uit. Ik glimlach kort naar Nils en pak zijn hand, samen lopen we naar beneden. Maria en mama zien er prachtig uit. Sam ziet er bedroefd uit. Ik laat Nils' hand los en loop naar hem toe. 'Ik wou dat papa hier was..' zegt hij. Ik kijk naar Sam. 'Hij is hier ook bij, hij zou er altijd zijn Sam. Vooral bij jou, weetje hoe super trots hij op je was toen je was geboren. Papa was het gelukkigste mens op aarde op dat moment, hij houdt zo veel van je Sam, vergeet dat niet lieverd. Hij is er altijd voor je, hij is altijd bij je. Hier,' zeg ik wijzend naar zijn hart. 'In je hart.' Sam kijkt me met grote ogen aan. Ik geef hem een knuffel en til hem op. Ik pak zijn hand en neem hem mee. We stappen in de auto onderweg naar de kerk waar hij wordt begraven. Ik zit in het midden van de auto, links naast me zit Nils. En rechts naast me zit Sam. Hij is zo'n mooi mannetje, hij is zo speciaal voor me. Als er iets met hem gebeurt zo ik er voor vechten om het goed te maken, om papa trots te maken. Een traan rolt over mijn wang, ik voel een stevinge arm van Nils om me heen. Ik laat mijn hoofd rusten op zijn schouder. Hij heeft me zo veel geholpen, hij lijkt gewoon me broer. Hij moest soms ook huilen, omdat mijn vader was overleden. Hij wist wat voor een goed man het was, dat ik van hem hield en dat hij van mij hield. Hij hield van zijn kinderen allemaal even veel. En natuurlijk van zijn vrouw. De auto stopt en stappen mama en Maria uit. Nils gooit de deur open, en stapt met mij onder zijn arm uit. Ik zie veel ogen, van al zijn collega's, school vrienden, vrienden van Limburg. Ze waren er allemaal, en ik ken ze stuk voor stuk. Ik ga recht oplopen en pak Sams zijn hand. Ik kijk rond, ik zie Aysu en Owen staan. Ik kijk verder rond, maar geen Rein te bekennen. Ik had hem de tijd nog door gegeven. Als we in de kerk zijn ga ik even naar de wc en kijk ik op mijn mobiel, geen bericht van Rein helemaal niks. Ik begin Rein te bellen. 'Met Rein.' hoor ik hem zeggen. 'Hee waar ben je?' vraag ik boos. 'Uh thuis hoezo?' Meen je deze? Is hij gewoon nog thuis. Tranen rollen over mijn wangen. 'VANDAAG IS DE BEGRAVENIS, BEN JE DAT VERGETEN OFZO? IK WEET WEL DAT JE NIET WILDE KOMEN! JE BENT ME AL 3 WEKEN LANG ZAT, JE NEGEERT ME ALLEEN MAAR IK DENK DAT WIJ GEWOON NIET ZO GOED BIJ ELKAAR PASSEN OF DENK JIJ DAAR ANDERS OVER MENEERTJE DUIF!' gil ik in mijn telefoon. 'uh-uh, sorry, en ik denk dat wij inderdaad niet zo goed voor elkaar zijn nee.' 'NOU GODVERDOMME REIN VAN DUIVENBODEN, EN JIJ VOND DAT AL LANGER ZO OF NIET?!' gil ik terug. 'Ik wou het in de week van toen je vader was overleden gaan vertellen, maar toen overleed je vader en- en vond ik het zo zielig voor je..' 'NOU HET MAAKT ANDERS NIET ZO VEEL UIT! JE HEBT ME HELEMAAL NIET GEHOLPEN, JE HEBT ME ALLEEN MAAR GENEGEERD IK BEN JE HELEMAAL ZAT. LUL!' gil ik nog een keer in mijn mobiel en hang op. Ik loop de wc uit en zie iedereen raar naar me kijken. Shit hebben ze het allemaal gehoord? Ik loop naar voren, en voel velen ogen in mijn rug prikken. Ik ga naast Nils zitten en hij slaat een arm om me heen. 'Heb je mij gehoord?' vraag ik aan Nils. Hij knikt voorzichtig. Fuck fuck fuck, mijn dag kan nog beter gaan. De tranen rollen over mijn wangen terwijl Maria de speech houdt. Het gaat over ons allemaal, over iedereen in de zaal. Maria heeft dit samen met mama geschreven, papa had altijd zoveel verhalen. 'En dan nog iets speciaals voor Nils Käller, mijn vader bewonderde je. Hij vond het geweldig wat je deed voor werk, hij vond het helemaal geweldig dat je op zo'n jongen leeftijd al in een boyband zit. Hij vond je fantastisch. Hij zei ook altijd toen jij bij ons thuis was geweest. "Wat is dat een getalendteerde jongen zeg, hij is zo spontaan en heeft een leuke lach. Het zou de geweldig schoonzoon zijn, en ik zou hem graag ook als schoonzoon hebben. Hij behandelt Jasmine prachtig, hij geeft zo veel om haar. En houdt van haar met heel zijn hart. Echt leuk om zo'n jongen te zien." En ik, mama en Sam waren het daar allemaal mee eens. Wij vinden je zo'n leuke jongen, en ik, maar ook natuurlijk Sam en mama zouden het echt leuk vinden om jou als schoonbroer te hebben.' Ik kijk naar Nils, een traan rolt over zijn wang, hij kijkt me aan ik veeg zijn traan weg en neem hem in voor een knuffel. Maria rond haar speech af, alle mensen staan op. En gaan praten met elkaar, naar een tijdje loopt iedereen naar de begraaf plaats. Als alle mensen er staan word de kist in de grond gehezen. Ik gooi er nog een roos op, en Sam gooit er nog een kleine tekening in die hij heeft gemaakt. Mama komt met iets aanlopen, een soort van boekje. 'Het dagboek van papa, Maria heeft hem algelezen. Nu mag jij hem hebben.' zegt mama die een traantje wegpiekt. Ik geef mama een knuffel en ga bij Nils staan die zijn arm om me heen legt. Ik hoor een camera flitsen en zie de beste vriend van me vader staan. 'Voor later.' zegt hij met een grijns. Ik glimlach naar hem, hij is zo'n aardige man. Ik kijk naar Nils, hij geeft me een stevige knuffel. Hij is zo lief. Ik zie Aysu en Owen naar ons kijken en ik grijns naar ze. Ze komen naar ons toe lopen en geef ons een knuffel. 

Samen lig ik met Nils in mijn bed, hij blijft vanavond bij me slapen. Ik houd het dagboekje vast, het staat zowat helemaal vol. Genoeg om te lezen dus, het is al best wel oud. Hij heeft het boekje al vanaf Maria's geboorte staat er in. Ik ga naar het laatste wat hij heeft geschreven, de 2e verjaardag van mij. Toen was Maria dus 4 als het goed is, er staan foto's zin in van mijn 2de verjaardag. Wauw dat is al 16 jaar geleden... Wat was ik toen nog schattig. 'Wat was je schattig.' zegt Nils in mijn oor. 'Dankje.' zeg ik giechelend. Ik blader door het boekje, tot mijn oog op iets valt. Als ik het heb gelezen kijk ik naar Nils. Hij heeft het ook gelezen... Hoe kan dit? Waarom heeft papa dit nooit vertelt?