Will i ever meet you?

Part 14

P.O.V Jasmine

Nils slaap bij me in bed, het bed in het ziekenhuis is net groot genoeg. Het doet pijn al dat gips, ik kan niet lekker bewegen. En zal morgen in een rolstoel naar school moeten. Ik heb geen idee hoe ik dat ga flikken. Hoe moet ik dan gaan plassen, ik heb alleen maar 1 been waar ik op kan lopen. Ik kijk naar Nils, hij heeft zijn ogen gesloten, maar achter zijn ogenleden bewegen zijn ogen. Hij droomt, hij is zo schattig als hij slaapt. Ik probeer ook weer te gaan slapen. Waar is mama eigenlijk, waarom is ze me niet komen opzoeken in het ziekenhuis. Ik grijp naar me mobiel en zie dat ik super veel berichtjes heb van me moeder. Ze komt me morgen ophalen en me naar school brengen. Ik leg me mobiel weer weg en probeer weer te slapen. Nils pakt opeens mijn hand, en ik kijk naar hem hij heeft zijn ogen dicht. Waarschijnlijk pakt hij iemands hand in zijn droom ofzo. Ik sluit mijn ogen en val in een diepe slaap.

Ik word voorzichtig in een rolstoel gezet. 'Echt knap dat je gewoon nu alweer naar school gaat!' zegt Lisanne. Ik knik en kijk naar me moeder die in de deur opening staat. Ze kijkt geschrokken, Nils duwt me voorzichtig naar voren. Ik moet dus de hele tijd zo zitten ugh leuke dag word dit zeg. Nils duwt me de school in, alle ogen staan op ons gericht. Iedereen heeft het gezien gister iedereen wist er vanaf. Daar heb je de 3 jongens die dit allemaal hebben voorzaakt. Ze kijken me geschrokken aan, hun mond valt open en met grote ogen kijken ze me aan. De conciërge komt naar me toe lopen, ik zeg zat het goed gaat. De bel gaat en iedereen stormt de lokalen in. Iedereen kijkt me aan alsof ik een debiel ben. Nils duwt me naar het lokaal en zet me naast zijn tafel. Hij pakt me rechterhand die nog wel gewoon als kan. Hij aait er lief over. Ik ben echt super moe, waarom ging ik nou naar school? Echt een domme keuze. Wou ik laten zien dat ik sterk ben? Dat ik geen pijn heb, maar dat heb ik wel. Voorzichtig sluit ik even mijn ogen en ben ik even in dromen land. 'Sorry dat ik..' Ik schrik op en kijk mijn leraar geschiedenis raar aan. Hij kijkt mij geschrokken aan. Ik geef een klein knijpje in Nils' hand.

De dag duurt lang, maar nu is hij eindelijk voor bij. Het was echt een zware dag. Voor mij, maar ook voor Nils. Hij duwt me de straat in waar we wonen. Als we in zijn kamer zijn valt hij naast me neer op zijn bed. 'Ik ben echt moe.' zeggen ik en Nils in koor. We kijken elkaar lachend aan. Nils' hoofd komt dichterbij. 'NILS EN JASMINE WE GAAN ETEN. MOET IK HET ETEN NAAR BOVEN BRENGEN?!' Nils zucht. Alweer is niet gelukt om hem te zoenen, naja. 'BRENG MAAR BOVEN!' Geen reactie, daarna horen we voetstappen de trap opkomen. Bettina kijkt ons lief aan en geeft het eten aan ons. Pizza, mijn favoriete eten. Ik glimlach vanaf de pizza naar Bettina. 'Dankuwel mevrouw!' zeg ik vol enthousastme. Ze knikt en loopt maar beneden. Ik en Nils eten de pizza lekker op en gaan daarna een leuke film kijken.

Nu mag eindelijk het laatste stukje van het gips eraf. Het is nu al ongeveer 7 a 8 weken geleden dat ik het gips er op kreeg. Ik heb alleen nog zo'n band ding voor me schouders. Ik kijk naar Nils. Hij kijkt ook naar mij, ik verzink in zijn mooie bruine ogen. In deze weken is er niet veel verandert tussen ons, we hebben wel geprobeerd te zoenen maar werden steeds onderbroken. Ik zucht bij de gedachten. Ik zie Lisanne lopen en ze glimlacht naar me. Ik wordt een kamer in geroepen en ze halen vlotjes mijn gips eraf, van mijn rechterbeen om precies te zijn. Mijn hele been is slapjes en dun. 'Dankuwel dokter!' zeg ik met een grote glimlach. 'Je moet die band nog 1 week omhouden en dan mag hij eraf.' zegt de dokter nog vlug. Ik knik en loop naar Nils, ik ben nog niet helemaal goed in lopen. Ik heb het al 7 weken niet gedaan. Ik en Nils lopen naar Nils fiets en ik spring bij hem achterop. We rijden nu naar huis. 'Waar gaan we heen? Dit is helemaal niet de goede weg!' zeg ik een beetje paniekerig. 'Dat zie je nog wel.' Ik zucht en leg mijn hoofd op zijn rug. Ik zie dat we een bos in rijden. Het begint te regen. Bah alles weer doorweekt. Nils stopt zijn fiets. Ik kijk rond, we zijn op een plekje midden ik het bos, omcirkelt door bomen maar er zitten een gat tussen de bomen waar het maanlicht door heen schijnt. Ja het was al best laat en bovendien herfst. In het maanlicht staan ik en Nils, helemaal doorweekt. Ik sta tegen over Nils, regen valt om mijn neus. Ik giechel kort en geef me aandacht weer aan Nils. 'Jasmine,' begint hij ik kijk hem vragend aan. 'Ik moet je al super lang iets vertellen..' Ik knik en kijk hem weer aan. 'Ik vind je leuk, en ik wist het zeker vanaf het moment toen je mijn Invisible Girl was.' Ik kijk hem aan een glimlach verschijnt op mijn lippen. 'Ik-ik vindt je ook leuk, ook al super lang..' Nils kijkt me vol vreugde aan. Hij gaat op zijn knieën. Hij pakt met zijn twee hadden mijn handen. 'Jasmine, wil jij mijn vriendin zijn?' Ik kijk hem aan. 'Ja,' fluister ik. Nils staat weer op. 'Volgens mij moest ik dit nog afmaken.' zegt Nils. Zijn hoofd komt dichter bij. Nils lippen raken mijn lippen. Ik sla mijn armen om zijn nek, en hij legt zijn handen op mijn heupen. Ik voel warme zachte lippen, zijn lippen zijn goddelijk. Hier staan we dan zoenend in de maan licht terwijl het regent. Het lijkt net op zo'n film, zo'n film met de perfecte jongens die iedereen wil. Maar ik heb mijn eigen perfect jongen, hier de jongen waar ik nu mee sta te zoenen..