Will i ever meet you?

Part 13

(Warning: In dit part komen een paar dingen voor dat met het ziekenhuis heeft te maken. Als je bijvoorbeeld er niet tegen kan, of er geen goede herindering aan hebt kan je het part overslaan, maar die beslissing gaat aan jou.)

P.O.V Jasmine

Snel fiets ik weg, weg van Nils. Ik heb er gisteravond over nagedacht. Ik moet hem gewoon negeren, even uit zijn beurt blijven. Steeds als ik bij Nils ben krijg ik problemen. Het was moeilijk maar ja. Ik vindt hem nog steeds leuk... Snel zet ik mijn fiets in het fietsenhok en stap ik de school binnen. Ik kijk rond, uhm ja en nu? Ik heb nog niet echt vrienden gemaakt naast Nils. Okee dit wordt moeilijk. 'Hee.' zeg ik tegen Anouk volgens mij. Ze kijkt me aan, ze twijfeld als terug zou gaan praten. 'Hee.' besluit ze te zeggen. Een glimlach verschijnt om mijn gezicht. Ik ga bij haar groepje staan en luister mee, ik zeg verder niks. 'Hoe gaat het eigenlijk tussen jou en Nils?' vraagt Anouk. Ik schrik op uit mijn gedachten. 'Uhmm, kan beter denk ik.' Ze knikt, de belt gaat en we gaan op onze plekken zitten. Anouk komt naast me zitten, gelukkig nu komt Nils niet naast me zitten. Ik zie de teleurstelling in zijn ogen. Jammer dan eigen schuld dikke bult, hij geloofd me niet. Ik en Anouk zitten een beetje te praten met elkaar, Nils kijkt jaloers. 'Wat vindt je van Nils?' vraagt Anouk uiteindelijk. 'Een eikel.' zeg ik kortaf. 'Waarom?' 'Omdat hij me niet gelooft, en we hebben nu ruzie. Wil niet meer met hem praten.' Anouk knikt begrijpend. 'Weetje voordat je bij ons in de klas zat, had hij het eindeloos over je.' zegt Anouk met de nadruk op eindeloos. Ik knik, wat boeit het mij nou waar hij het over had. De lessen gaan snel voor, we hebben nu de grote pauze. Ik loop eenzaam het plein op. 'Hoer!' hoor ik iemand naar me roepen. Ik draai me met een ruk om. Jongens van een klas hoger, ik zucht en negeer ze. 'Nils maar een beetje pijn doen he slet!' De jongen duwt me naar voren, bijna val ik op de grond. Weer negeer ik hem. Ik voel een trap tegen me benen. Van pijn laat ik me vallen, ik krabbel weer omhoog en loop door. Weer een trap, iemand slaat me. Niet iemand wel 3 jongens van een klas hoger. Ze duwen, trappen en slaan me, nog een trap. Van pijn laat ik me weer vallen, maar nu blijf ik liggen. Ik heb geen energie om op te staan. Een trap in me maag, me benen. Ik staar naar de jongens, tot dat alles zwart wordt.

P.O.V Nils

Ik loop het plein op, ik zie een groepje kinderen in een rondje staan. 'Slet.' 'Hoer.' wordt er geroepen. Ik wurm me tussen de mensen door, en zie Jasmine op de grond liggen. Jasper, Tom en Wessel slaan en trappen haar heel hard maar dan ook echt heel hard. Ze kijkt de jongens aan, tot ze haar ogen sluit. 'Slet!' roept Wessel nog een keer. Jasmine beweegt niet meer, haar ogen zijn dicht. Ik buk me naar voren, ik voel bij haar hart als ze nog leeft. Gelukkig ze leeft nog. Ik sla een paar keer op haar wang, maar geen reactie. De concierge staat er ondertussen ook al bij. 'Bel 112!' gilt hij. Anouk haalt haar mobiel uit haar zak en begint met bellen. Ze geeft de gegevens door en hangt op. Tranen rollen over mijn wangen. Jasper, Tom en Wessel staan maar een beetje te staren naar wat er hier voor hun gebeurt. Ik hoor de ambulance de straat in rijden, de ambulance stopt voor de school ingang. 4 mannen komen aan lopen met zo'n ding waar je op kan liggen. 'Aan de kant kinderen!' gilt een van de mannen. Ze knielen neer, en leggen Jasmine op dat ding. 'Meneer zou ik mee mogen naar het ziekenhuis?' vraag ik huilend. De man knikt, ik loop de ambulance in en op een stoel zitten naast het bed. Jasmine wordt op het bed getild, en er wordt een deken hoor haar heen gelegd. Ze wordt vast gebonden, ze kan geen kant op. Ik pak haar hand en geef er een kus op. Tranen lopen nog steeds over mijn wangen. Dit is allemaal door mij, Jasper, Tom en Wessel namen het voor me op. Maar dit was wel een beetje veel. De ambulance stopt en de deur gaan open, ze rijden Jasmine uit de ambulance. Ze rijden haar het ziekenhuis binnen. Ik ren achter haar aan. Ze wordt een kamer in geduwt. 'Meneer, wilt u even blijven wachten hier.' Ik knik en kijk starend naar de deur van Jasmine haar kamer. Der lopen dokters naar binnen en naar buiten. Er komt een zuster mijn kant op lopen. 'Ze kan elk moment wakker worden, je mag nu naar binnen.' Ik knik weer en duw de deur open. Ik kijk naar Jasmine, er zit een infuse in haar hand. Ik krijg nog wat uitleg over de infuse en als ze wakker wordt enzo. Ik ga naast haar op bed zitten en pak haar hand. Voorzichtig aai ik haar hand. Nieuwe tranen rollen over mijn wangen. Ik kijk naar Jasmine, ze knijpt in haar ogen. Voorzichtig doet ze haar ogen open.

P.O.V Jasmine

Ik knijp in mijn ogen, en open mijn ogen. Wow das vel, snel sluit ik mijn ogen weer. Ik hoor iemand grinninken. Ik open mijn ogen en zie daar Nils zitten. Ik schrik en probeer achteruit te gaan. Au, pijn gaat er door mijn lichaam. Ik voel dat Nils mijn hand vast heeft, en probeer hem te knijpen. Weer die pijn, wat is er aan de hand. Ik staar de kamer rond, en dan zie ik iets vreselijks naja dat vind ik vreselijk. Er zit een infuse in me hand, ik raak in paniek. 'Ssst rustig, het helpt je alleen maar. Het doet geen pijn als die er uit gaat sstt..' Nils zijn stem kalmeert me. 'Heb je pijn?' vraagt hij. 'Ja.' zeg ik met een schorre stem. Hij pakt een apparaatje en drukt op een knopje. Binnen een minuut staat er een zuster naast het bed. 'Ik denk dat het tijd is dat ze wordt gecontroleerd.' zegt Nils. De zuster knikt, en loopt de kamer uit. Nils kijkt me aan. 'Waar heb je pijn?' Ik denk even kort. 'Me armen en me benen.' Nils knikt. De zuster komt weer binnen, maar dan met een dokter. Nils laat me hand los en gaat op een stoel zitten die hij naast mijn bed zet. 'Dokter Hellingsma aangenaam.' 'Jasmine.' Hij knikt. 'Zeg haar au als je pijn hebt.' Ik knik. De man begint een beetje te bewegen met me arm. 'Au!' gil ik uit. Hij knikt, en begint dan bij me rechterarm daar heb ik geen pijn. Hij knikt weer. 'Probeer eens de gaan zitten.' Ik duw met me schouders me naar voren. 'Au.' zeg ik pijnlijk. Hij begint een beetje met me rechter schouder te wiebelen, weer niks. Dan met me linker schouder. 'Au au au.' De man knikt. Hij begint dan met me linker been te bewegen niks. Dan mijn rechter. 'Dat doet heel erg pijn.' De man knikt. 'Nou we gaan nu een xray scan doen.' Ik knik naar Nils, hij ziet lijk bleek. 'Gaat het een beetje Nils?' Hij knikt. Er wordt een rolstoel naar binnen gerold. Ik word door 2 zusters in de rol stoel gezet. 1 zuster rolt me naar de volgende kamer en de andere zuster duwt zo'n hanger waar de medicijn zak aanhangt die verbonden is met mijn infuse. Ik kijk naar Nils, hij blijft rustig zitten. 'Ik kom straks weer!' zeg ik nog snel voor de deur dicht gaat. Ik kijk voor me uit. 'Is dat je vriendje?' vraagt de zuster. Ik schrik van haar vraag. 'Uh nee gewoon een goede vriend.' 'Volgens mij vinden jullie elkaar wel leuk of niet?' 'Geen idee.' zeg ik blozend. Ik hoor de andere zuster grinninken. Ik word een kamer in geduwd, met allemaal dingen. Er word vertelt dat ik een paar dingen moet gaan doen met mijn been, arm en schouder. Ik volg de opdrachten, het doet wel zeer pijn dat wel. Als we klaar zijn word ik weer naar mijn kamer gebracht, Nils zit daar rustig op zijn mobiel. Als hij me ziet, glintseren zijn ogen. Ik glimlach, hij is denk ik het enige wat me nu blij maakt. Ik word weer in me bed geplaatst. De zusters gaan weer weg, ik kijk naar Nils. Hij is zo mooi.. 'Wil je bij me komen liggen?' vraag ik aan hem. 'Natuurlijk Jasmine.' Hij staat op en komt aan mijn linkerkant naast me liggen. Ik draai me een kwartslag dat mijn gezicht naar hem is gericht. Hij lacht lief naar me, we gaan allebei op onze rug liggen. Hij pakt mijn hand, mijn linker. Het doet wel pijn, al dat bewegen enzo. We liggen zo tot er een dokter en een zuster binnen komt lopen. Ik klik op zo'n knopje, en het bed gaat omhoog. Ik grinnik, dat was echt grappig. Ik kijk naar de dokter en zuster. 'Jasmine, je pols, je rechter enkel en je linker schouder zijn gebroken. Dus dat betekent dat het in de gips moet. Er wordt iets anders gedaan met de schouder. Maar Lisanne gaat nu je infuse eruit halen,' Ik kijk paniekerig naar Nils. 'Het doet niet pijn, het doet pijn als hij in je hand gaat, niet als die eruit wordt gehaald.' zegt Nils lief. De dokter knikt. Er komen nog 2 andere zuster de kamer binnen met een soort van ja hulpmiddelen. Ik hou nogsteeds Nils hand vast, tranen rollen al over me wangen ookal is er nog niks gebeurt. Zachtjes begint Nils een liedje te zingen; Invisible Girl. Het liedje toen we elkaar in het echt zagen voor het eerst. De naald wordt uit mijn hand gehaald, ik geef er geen aandacht aan. Ik geef al mijn aandacht aan Nils, hoe hij naar me kijkt en hoe hij zingt; zo mooi. Ik kijk naar mijn hand en zie dat er een pleister opzit. Ik wordt weer naar een kamer andere kamer gestuurd op gegipst te worden. Vanavond mag ik nog in het ziekenhuis slapen, maar morgen moet ik er uit en ga ik een nachtje bij Nils slapen.