Part 24

339 21 0
                                    

P.O.V Jasmine

We zijn nu al een week verder, het is toch wel leuk om single te zijn. Maar ik vind Nils nog wel kei leuk. Ik zit nu met hem een op de bank, we kijken Nils favo film Intouchables. Ik vind hem een beetje saai, maar ja. Daan vond het wel grappig dat we familie zijn, ik ook wel natuurlijk hij is echt een aardige gozer. Ik kijk naar het dagboek van papa die op tafel ligt, ik heb hem nog niet helemaal uit gelezen. Ik lees vanavond wel weer een stukje. Er staan dingen in over Maria die best grappig zijn. Ik kijk naar Nils, hij is helemaal verdiept in de film. Ik probeer me ook te concentreren op de film, maar ik moet steeds aan papa denken. Mama, Sam en Maria zijn ergens helemaal in Groningen. Ze gingen volgens mij naar de Zeehonden Creche in Pieterburen, het was voor Sams verjaardag. Hij is nu 5 volgens mij, ik houd me er niet zo mee bezig. Maar ik en Nils hebben het huis voor ons alleen. Ik sta op en kijk naar Nils, zijn ogen zijn gesloten. Ik pak een deken en leg het over hem heen. Ik stop de film, ik kijk op de klok en zie dat het 1 uur 's ochtends is. Oeps, dat had ik helemaal niet door. Ik pak een glas water en ga op de andere bank zitten. Ik zet een nieuwe film op: De Hungergames. Mijn favoriete film, ik zet het volume wat zachter want ik wil niet dat Nils wakker word. Ik ben nu bij het stukje dat het meisje Rue dood word geschoten met een speer. Elke keer moet ik huilen, het blijft zo zielig. Na de film pak ik ook een deken, en probeer ook te gaan slapen op de bank. 

Als ik wakker word ik Nils ook al wakker. Hij heeft een ontbijtje voor me gemaakt, wat is hij toch een schat! Ik wil hem eingelijk weer terug, maar hoe ga ik dat dan vertellen. 'Zullen we naar de film gaan?' vraagt Nils opeens. Ik kijk op en knik. 'The Fault In Our Stars?' Ik knik, ik heb het boek gelezen hett in zo'n mooi verhaal. Met een bak popcorn zit ik naast Nils. Ik pak Nils hand en ga tegen hem aanzitten, hij slaat een arm om me heen en duwt me nog harder tegen hem aan. Soms verlaat er een traan mijn ooghoek, het is zo zielig. Nils kijkt me aan, voorzichitg draait hij mijn hoofd naar zijn hoofd. Zijn lippen raken de mijne. Als ik los laat kijk ik naar Nils en knik, ik geef hem een knuffel. 'Ik houd van je.' fluistert hij in mijn oor. 'Ik ook van jou.' 

Will i ever meet you?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu