Bitterness is Next to Ugliness 2 (ON-HOLD)

Captivated

~ Ang AHAS, hindi na lang sa gubat o sa zoo nakikita. Lately nagkalat na sila at yung iba, kaibigan mo pa. -____-

Ganun talagaaaaa, uso eh! Depende sayo kung makikiuso ka sa kanila. XDDD

 ____________________________________________________________________________

Kagaya ng nakagawian, hapon na pero kasama ko pa rin siya. Walang masama dahil tinutulungan ko lang naman. Simpleng pagtuturo para sameng dalawa to pero tinawag ito ni Kyle na ‘special’ daw..

“You know what?” [ Biglang sabe nya. ]

“Hm-mm?”

“You’re unbelievable!”

“Bab-bak-ket? @____@”

“You’re better than our teacher. As iiiin!”

[ Nahihiya ako, seryoso. >___< ]

“Mas clear ka magturo and nae-explain ang lessons. If I don’t know you personally, I must say na mapagkakamalan kitang preofessor sa sobrang galeng mo. ^___^”

“Di nam-man sa ga-ga-nun pep-pero..”

“Shhhhhh! We all know na humble ka, na ganyan ka but that’s the truth eh. Wala ka ng magagawa. :p”

Sa mga compliments na narinig ko, mapa-teacher, schoolmates/classmates o parents, lahat yun para saken eh walang dating. Pero bat nung sa kanya na, lahat ng emosyon nararanasan ko. Oo nga’t may tatlong beses nya na atang sinabe saken o higit pa ang bagay na yun kaso di ko talaga magawang masanay. Baka nga nagba-blush ako ng di ko namamalayan. [ Di ako bading ah! Haha ]

“I remembered habang nagki-quiz kame sa math kanina, yung seatmates ko and even in the other row na kaklase saken na nag-aask ng formulas. Tapos every time na nakakalimot sila sa pag-sosolve kakalabitin nila ako.”

“Ta-la-ga? Aa-nong gin-na-gawa mo?”

“Napansin siguro nila na slightly active na ko sa recitation kaya yun. Tinuturo ko yung natutunan ko sayo, explain explain tapos mag-thank you sila. Ini-smile-an ko naman after nun, mejo feeler kase ako eh. Hahahahaha. ”

[ Kapag tumatawa sya, mas naa-amaze ako sa ganda nya. Candid and natural. ♥ ]

“Anyway, after nung quiz teachers informed us that our grades are getting better. Nagugulat sila na kaya pala namen mag-improve in just a short span of time. Unlike before, they always say na antamad namen blah blah blah and we’re like sermon na naman? Hahaha.”

“Hahaha-ha-ha”

[ Pati tawa ko bulol at putol-putol. Wala eh, masaya ako. ]

“At tsaka kahet panu na-feel namen na kaya rin nilang maging proud samen. Alam mo yun? Ansarap lang sa feeling. (:”

“And it’s aalll bec-cause of yourrr eff-ffort. Faaaast learner ka at ma-si-pag. I’m verrrrry sure proud si-lang la-hat sa-in-yo. :-)”

[ Kung kaya ko lang sabihin na sobrang proud din ako sa kanya.. :| ]

Eto pa ang isa sa mga dahilan ng pagiging masaya ko. Nakilala ko sya, nakakausap, natutulungan sa simpleng paraan at ngayon eh nasasabihan nya pa ko ng mga bagay na may patungkol sa kanya.

Kung dati isang linggo pa lang simula nung magkaroon ng “special class” kuno.. Lumipas pa ang ilang araw, linggo hanggang sa umabot na ng isang buwan mahigit na ganun ang naging routine namen. Para saken napakatagal na non kaya tuloy nananatili akong insperado sa pag-aaral. Dahil alam kong sa pagtatapos ng nakakapagod na araw, makikita ko sya at babalik lahat ng aking enerhiya. Hehe. Nabago man ang mga nakasanayan ko dati, sya naman ang pinakamagandang pagbabago sa buhay ko.