Notata: Korsanların Yükselişi

Bölüm 13: Ölüm Uçurum'u

Şaşkınlıkla ''Ciddi misin? Babamın daha önce hiç köle aldığını bilmiyordum.'' dediğim zaman omuz silkerek ''Evet. Evet eminim. Hatta gözleri senin gözlerinle aynıydı. Oldukça iri bir adamdı. Sürekli rom içip duruyordu. Bir keresinde odasına girmiştim. Yatağının üstünde tüylü, süslü bir halka görmüştüm. Bir şey kapanıydı.'' dediğinde kaşlarımı kaldırıp ''Rüya Kapanı.'' dediğimde hızla dilini şaklatarak ''Evet.'' dedi. Bir süre sessizlik oluştuğunda kaşlarımı çatarak ''Peki bana bunları neden anlattın?'' diye sorduğum zaman Mahmud gözlerini sanki daha da açabilecekmiş gibi kocaman açtıktan sonra ''Neden mi? Ben kaptan olsaydım gemide konuştuğum kişilerin hayatları hakkında ufak bilgilere sahip olmayı isterdim.'' demişti.

Başımı sallayarak ''Oh, evet. Haklısın. bunu hiç düşünmemiştim.'' dediğim zaman ''Peki ya sen?'' demişti hızlıca. Kaşlarımı çatarak ''Ben ne?'' dediğimde ise elini sanki havada ki küçük gözükmeyen bulutları sallayarak yok etmeye çalışır gibi bir süre bekledikten sonra ''Senin hikayen ne?'' demişti. 

Omuz silkerek ''Hikayem mi? bunu gerçekten bilmek eline ne verecek?'' dediğimde başını önüne çevirip ufukta ki mavilerin birleşimine bakıp ''Seni tanımamı sağlayacak demişti. Ben de bakışlarımı deniz ve gökyüzünün birleştiği o çizgiye gözlerimi dikerek ''Pek uzun bir hikayem yok.Sadece annem ve babam korsandı. Benim de korsan olmamı istediler. Gerçi sonradan her şey biraz karıştı fakat ben onların bu hayalini gerçekleştireceğim.'' dedim. Mahmud bir süre bekledikten sonra ''Nerede dövüşmeyi öğrendin peki?'' diye sormuştu. Omuz silkerek ''Babam öğretti. Ve Ethan Amca.'' dediğimde ''O da kim?'' diye sormuştu hızlıca.

Şaşkınlıkla ''Eskiden bu gemiye adım attıysan Ethan Amca'mı tanıyor olman gerekir.'' diye imada bulunduğumda başını iki yana sallayarak ''Hayır. Eminim Ethan adında kimseyi tanımıyorum.'' demişti. Ona bakışlarımı çevirdiğim zaman bir an ne kadar da yakın duyduğumuzu fark etmiştim. Sanki soluk alış verişleri bana gelmemesi için nefesini tutmuş gibi duruyordu.

Kendimi arkaya atarak ''Kendisi şu anda mutfak aşçımız.'' dememle gözlerini kocaman açarak ''O senin amcan mı? Kaptan, saygısızlık olarak anlayabilirsin belki ama sana bunu söylemezsem rahat edemem. O adamda beni rahatsız eden bir şeyler var. Sanki bir şeyi bekliyor gibi sürekli tetikte!'' demesiyle bir an hızla ayaklanmıştı. Ben de ayağa kalkarak ''Çok fazla tepki veriyorsun. O sadece onu aşçı yaptığım için bana kızgın hepsi bu.'' dedim.

Bir süre dehşete düşmüş bir şekilde bana baktıktan sonra başını iki yana sallayarak ''Hayır. Sana bunu kanıtlamayı isterim. O gerçekten pusuya yatmış bir kaplan gibi.'' demişti. Bu dedikleriyle elimi alnıma koyartak tam ağzımı açacaktım ki Bayek'in ''Mahmud'u alabilir miyim, kaptan?'' dediğini duymuştum. Başımı kaldırıp ona baktığım zaman bir süre onu süzdüm. 

Genç duruyordu ve iri bir yapısı vardı. Ben yirmilerinde olarak düşünsem de Mahmud'un anlattıklarına göre Mahmud yirmi dört yaşında olarak çıkıyorsa Bayek ondan çok daha fazlaydı. 

Elimi yanıma koyup ''Evet. Ama bir sorum var.'' dememle onaylayacak şekilde başını sallayıp soracağım soruyu beklemeye başlamıştı. Derin bir nefes alıp ''Kaç yaşındasın?'' dediğimde Anlamadan kaşlarını çatıp gülümseyerek ''Yirmi dokuz. Yakın bir zamanda otuz olacağım. Neden sordunuz Kaptan?'' demişti. Şaşkınlıkla kaşlarımı kaldırırken ''hiç. Sadece merak ettim.'' dedikten sonra yanlarından geçip yürümeye başladım. 

Bayek'in otuz yaşına girecek olması çok tuhaftı. Oldukça genç duruyordu ve taş çatlasa yirmi dört yaşında olabilirdi. 

Kamarama girip masaya oturup yeniden haritaya bakmaya başladım. Şimdiden beş günümüz gitmişti ve yolun daha başındaydık. Verilen süre içinde bulmamız gereken hazineyi bulmayı başaramazsak yeterli zamanda geri dönüşü başaramayabilirdik. Ve muhtemelen nasıl olduğunu tahmin edemediğim bir şekilde Behram'la beraber ölürdük.